[คลินิกArtist] บันทึกถึงใคร... ผมว่าชีวิตเราก็เหมือนสมุดโน้ตเล่มหนึ่ง มันเริ่มจาก.." ว่างเปล่า " จากนั้นเราก็ค่อยๆเขียนเรื่องราวลงไป ทีละหน้า ทีละหน้า บันทึกความสุข ทุกข์ ลงไป บางครั้้งก็เขียนมันทั้งรอยยิ้ม บางครั

มีบัญชีอยู่แล้ว?หรือ

•

4 พ.ค. 2020 เวลา 11:49 • ปรัชญา

บันทึกถึงใคร... ผมว่าชีวิตเราก็เหมือนสมุดโน้ตเล่มหนึ่ง

มันเริ่มจาก.." ว่างเปล่า "

จากนั้นเราก็ค่อยๆเขียนเรื่องราวลงไป

ทีละหน้า ทีละหน้า

บันทึกความสุข ทุกข์ ลงไป

บางครั้้งก็เขียนมันทั้งรอยยิ้ม

บางครั้งก็ปาดน้ำตาไป เขียนไป

ทุกๆอย่างมันถูกบันทึกลง

หน้าแล้ว หน้าเล่า

ในวันสุดท้ายของชีวิต

ของผู้เฒ่าคนหนึ่ง

บอกตัวเองว่า " มันถึงเวลาแล้ว"

ที่จะหยุดเขียน

แล้วอ่านมัน....(คิดถึง) ทุกความทรงจำที่ผ่านมา

แม้จะเป็นเรื่องร้ายแรงขนาดไหน

หรือสุขแสนที่สุด

ผู้เฒ่านั้นคงได้แต่นั่งยิ้มไปอ่านไป

แล้วเราอยากเป็นคนแก่แบบไหน

คนแก่ที่นั่งมองย้อนกลับในอดีต

ที่ทำให้นึกเสียดาย " เวลา"

เราน่าจะทำจะอะไร ได้มากกว่านี้

เราไม่น่าทำแบบนั้นเลย

เรากลัวอะไรอยู่

เรา... เรา... มากมายถึงความเสียดาย

หรือ

เป็นคนแก่ที่ " ยิ้ม " เมื่อมองกลับไป

และขอบคุณ ที่ครั้งหนึ่งในชีวิตนี้ ได้ทำอะไรมากมาย และบอกตัวเองว่า

ดีจัง... ใช้ชีวิตคุ้มแล้ววว

แล้วคนแก่คนนั้นก็ปิดสมุดเล่มนั้นไป

ติดตามผลงานคลินิกArtist

โฆษณา