“ทุกข์หลุดเพราะวาง”
รู้ทุกข์ กับ ไม่เป็นทุกข์ ต่างกันมากนะ คนส่วนใหญ่เป็นทุกข์ แต่น้อยคนที่รู้ทุกข์ เราจะรู้ทุกข์ได้เพราะเรามีสติ และเห็นว่าอารมณ์เหล่านี้ ไม่น่ายึด สติช่วยพาจิตของเราออกห่างจากอารมณ์เหล่านี้ กลายเป็นเห็น ไม่เข้าไปเป็น ไม่เข้าไปยึดว่ามันเป็นเรา เป็นของเรา
ความโกรธไม่ดี แต่เราชอบยึดว่ามันเป็นเรา เป็นของเรา ความเศร้าก็ไม่ดี แต่เราชอบยึดว่ามันเป็นเรา เป็นของเรา โกรธทีไรก็กูโกรธ เศร้าทีไรก็กูเศร้า เครียดทีไรก็กูเครียด หรือยึดความโกรธเป็นกูเป็นของกู ยึดความเศร้าเป็นกูเป็นของกู ยึดความเครียดเป็นกูเป็นของกู อารมณ์เหล่านี้น่ายึดเป็นกูหรือของกูที่ไหน แต่เราก็เผลอยึดทุกทีเพราะไม่รู้ตัว แต่พอมีสติปุ๊บ ก็ไม่ยึดเป็นกูเป็นของกูอีกต่อไป ไม่ยึดเพราะเห็น หลวงพ่อคำเขียนเรียกว่า “เห็น ไม่เข้าไปเป็น” และเมื่อเห็นบ่อย ๆ ก็จะเห็นสัจธรรมของสิ่งเหล่านี้ว่ามันไม่เที่ยง มันเป็นทุกข์ มันไม่ใช่ตัว ไม่ใช่ตน ไม่ใช่เห็นว่าอารมณ์เหล่านี้ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ไม่ใช่ตัว ไม่ใช่ตนเท่านั้น แม้กระทั่งของที่เคยรัก เคยหวง ทรัพย์สมบัติ ชื่อเสียง เกียรติยศ งานการ มันก็ไม่เที่ยง ก็เป็นทุกข์ ไม่ใช่ตัว ไม่ใช่ตน เหมือนกัน
เห็นตรงนี้เรียกว่าเกิดปัญญา และทำให้ปล่อยวางได้ เวลามีความสูญเสีย ก็เสียอย่างเดียว เสียต่อเดียว ไม่มีการเสียสองชั้นหรือเสียสองต่อ คือเสียทรัพย์ แต่ใจไม่เสีย เวลาเกิดทุกข์เพราะความสูญเสีย พลัดพราก ซึ่งเป็นธรรมดา ไม่มีใครหนีพ้น มันก็จบแค่นั้น มันไม่ต่อไม่ยืดยาวเป็นทุกข์สองต่อหรือทุกข์สองชั้น มันจะไม่มีสิ่งที่เรียกว่าทุกข์ซ้ำสอง เพราะว่าเสียก็เสียไป แต่ว่าใจไม่ทุกข์
ถ้าเราอยากจะให้ชีวิตมีความสุขก็ต้องรู้จักเรื่องนี้ แล้วทำให้มันเกิดขึ้นให้ได้ เราไม่สามารถป้องกันทุกข์ไม่ให้เกิดขึ้นกับเราได้ร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่เราสามารถรักษาใจไม่ให้ทุกข์ได้
พระไพศาล วิสาโล
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
