ในคืนที่ไฟดับกับความคิดชั่วขณะ
หากแต่มองขึ้นไปยังท้องฟ้าในค่ำคืนนี้ ในความคิดพลันบอกว่ามันช่างสวยงาม นานเท่าไหร่แล้วที่ไม่ได้มานั่งพินิจพิจารณามองทองฟ้าและโฟกัสกับปัจจุบันคือท้องฟ้าจริงๆ
มิได้เป็นตัวแทนของสิ่งใดหรือใครคนหนึ่ง มันอาจจะเป็นความบังเอิญที่ค่ำคืนนี้ไฟฟ้าดับตลอดจนแบตโทรศัพท์ที่จับเล่นมาทั้งวันก็ค่อยหมดลง ทำให้กลับมาอยู่กับตัวเองอยู่กับปัจจุบัน สมองที่ใช้งานหนักมาตลอดทั้งวันไม่ใช่เพราะทำงานแต่เป็นเพราะความคิดของเราที่ห้ามและหยุดคิดไม่ได้
จริงแล้วที่ท้องฟ้าอยู่กับเราในทุกๆวัน หลายครั้งเรามักจะนำมันมาเป็นตัวแทนของความคิดถึงใครสักคนเวลาที่แหงนมองท้องฟ้า หรือแม้กระทั่งในตอนจากลาเราก็มักจะให้ท้องฟ้าเป็นตัวแทนว่าถึงแม้ทุกอย่างมันจะจบลงไปแต่ตราบใดที่แหงนมองท้องฟ้าก็พึงระลึกไว้เสมอว่าเราอยู่ใต้ฟ้าเดียวกัน ยังคงเป็นคำปลอบตัวเองที่ใช้ได้เสมอมา
ท้องฟ้าก็คือท้องฟ้าแม้ไม่เหมือนเดิมในทุกวันแต่ก็ยังคงเป็นท้องฟ้าเช่นเดียวกับคนเราแม้เราจะบอกกับใครๆว่าเราคือเราแต่เราในทุกๆวันนั้นก็ไม่มีวันไหนเหมือนเดิมสักวันทุกอย่างเปลี่ยนแปลงตลอดเวลาแม้กระทั้งตอนที่ผู้เขียนกำลังพยามเขียนขึ้นมาจากจินตนาการที่ตั้งใจว่าจะไม่กลับไปแก้ไขบรรทัดใดๆเพราะทุกอย่าวเกิดจากความคิดชั่วขณะนั้นหากเราย้อนกลับมามองมันก็อาจจะไม่เหมือนเดิม ตรงนี้ไม่ดีตรงนี้คำไม่สวย คนเขาจะเข้าใจที่เราพยามจะสื่อสารออกไปหรือไม่
เช่นเดียวกับความคิดที่เรายังคงดำเนินชีวิตไปในทุกๆวันหลายครั้งที่เรามักจะแคร์ภาพลักษณ์ภายนอกของเราต่อผู้คนที่ประสบพบเจอการพยามเป็นคนที่ได้รับการยอมรับจากคนอื่นตลอดเวลาบางครั้งมันก็ทำให้เราลงลืมตัวตนความเป็น อีกหนึ่งอย่างที่ประสบพบเจอในทุกวันอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ก็คือสังคมแห่งการนินทา
การกลับมาอยู่บ้านในชนบทของผู้เขียน หลังจากการเรียนจบและเป็นช่วงโควิด การที่เราห่างบ้านไปสี่ปีไปเจอวัฒนธรรมใหม่ วัฒนธรรมมหาลัยที่มี
ีการแข่งขันกันสูงในระดับหนึ่ง(ในความคิดของผู้เขียนต่อมุมการใข้ชีวิต) ซึ่งหลายครั้งที่เราไม่มีที่ว่างของความคิดมาสนใจหรือใส่ใจกับเรื่องที่ไม่จำเป็นของชีวิตเช่นการจับกลุ่มกันนินทาคนนั้นคนนี้จะด้วยความห่วงใยหรืออะไรก็แล้วแต่
มักจะบอกกับทุกคนไว้เสมอว่า ใช้ชีวิตตัวเองให้ดีก่อนไปตัดสินชีวิตใครจากมุมมองของเราหรือเขาว่ามา หลายครั้งที่เรามักจะเก็บเอาคนนั้นคนนี้มาคิดสร้างบรรทัดฐานการเปรียบเทียบว่าทำไมคนนี้ดีกว่า คนนั้นเป็นแบบนี้คนนี้เป็นแบบนั้น หรือแม้กระทั่งคนรอบตัวที่มักจะพูดว่าทำไมไม่เป็นแบบนั้นทำไมไม่เป็นแบบนี้
กลับกลายเป็นเรื่องที่ยากจะทำใจยอมรับทั้งที่ปฏิเสธไม่ได้ว่าเราถูกหล่อหลอมขึ้นมาจากวัฒนธรรมแบบนี้ หลากหลายความคิดที่เกิดขึ้นในทุกวันจึงเป็นดั่งการมองท้องฟ้าที่ไม่มองถึง....
และในที่สุดไฟฟ้าก็กลับมาส่องสว่างตามเดิม จินตนาการชั่วขณะหายพร้อมกับแสงไฟที่กลับมา
The end.
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
