ผมก็เป็นคนหนึ่งที่ชื่นชอบในผัดกระเพรา
แต่ก่อนไอ้เราก็ทำอาหารไม่เป็นก็ง่ายๆอะนะก็ชื้อกินเอา
แต่เวลาชื้อร้านอาหารตามสั่งที่ใหนๆก็พบว่าโอ้แม่เจ้านี่หรือ ผัดกระเพราหมูสับทำไมมีแต่หมูแล้วใบกระเพรามันหายไปใหน
หลังจากค้นหาตัวเองเป็นเวลายาวนานผมเป็นคนชอบปลูกต้นไม้ไอ้เราก็มานั่งคิดว่าเฮ้ย เอ็งจะมาปลูกผักขายชึ่งมีดาดเดื่อนทั่วทั้งประเทศสยามแล้วจะขายได้ราคากี่ตังค์
และด้วยไอเดียบรรเจิดที่แอบก็อปมาจาก
ญี่ปุนเลยหันมาสนใจทำอาหารจริงๆ จังๆ อาจารย์ของผมนะเหรอฮึๆ ก็เหล่าท่านๆทั้งหลายที่ทำเว็บบล็อกและยูทูปเบอร์ต่างๆ
ขอบอกว่าอาหารบางชนิดในฐานะคนกินนั้น
เห้ยมันก็ง่ายๆ นี่หว่าใส่ๆผัดๆเสร็จแล้ว แต่! พอได้มาทำจริงๆ จึงรู้ว่าทำได้ กับทำอร่อย มันช่างต่างกันราวฟ้ากับเหว เป็นโพสแรกๆ ที่เปิดตัวในBlockdit เลยต้องขายของหน่อยอย่าว่ากันนะผู้อ่านทุกท่านจะได้มีสตอรง สตอรี่อย่างเขาบ้างฮะฮ่าๆ ว่าไปนั่น
เอาละครับหลังจากสาธยายมาหนึ่งหน้ากระดาษก็มาถึงจุดนี้แล้วซินะ วันที่ผมรำเรียนวิชาการทำอาหารจากสำนักอาจารย์บนโลกอินเตอร์เนตมามากมาย ผมจึงสำเร็จวิชาผัดกระเพราที่ทำให้คุณศรีภรรยา ต้องเอ่ยปากขอให้ทำให้กินซึ่งก่อนหน้านั้นเบือนหน้าหนีในรสมือของข้าพเจ้า
และด้วยความลำพองในฝีมือบวกกับความอัดอั้นตันใจเมื่อคราไปสั่งอาหารร้านตามสั่งเหตุ
ฉไหนใบกระเพราพวกเจ้าไม่ใสเข้ามาเยอะๆ และแน่นอนครับผมทำกระเพราโดยใส่ใบกระเพราหนึ่งกำมือใหญ่จากปริมาณกุ้งน้อยกว่า
และเมื่อชิมรสดูจึงได้รู้ว่าไอ้บ้าเอ้ยรสชาติมันเฝื่อนๆเหมือนกินมะเดื่อผลดิบ ใบกระเพรามันมากเกินจนกลบ รสชาติอื่นๆไปจนหมดสรุปกระเพรากุ้งจานนั้นรสห่วยแตก ผมเข้าใจในทันทีว่าทำไมแม่ค้าไม่ไส่ใบกระเพราเยอะเกินไป
เอิม เขียนตั้งยาวตัดจบเอาดื้อแบบละครไทย ฮ่าๆๆๆ ฝากกดติดตามกันด้วยเด้อ คงจะเน้นด้านอาหารกับการเกษตร ดีนะผมยังไม่กลับบ้านไปเปิดร้านไม่งั้นเดี้ยงด้วยคุณโควิด นายทีนเป็นแน่ ขอตัวลาไปก่อนครับ. สวัสดี.