ลำไฝ่กับก้อนกรวด🤔🤔
พุทธในนิกายเซน จะใช้วิธีสอนลูกศิษย์ ของตัวเอง ให้เข้าใจด้วยอากัปกริยา การแสดงสีหน้าท่าทาง หรือคำพูดสั้นๆเพราะว่าการที่แสดงคำพูดที่ยาว เป็นอุปสรรคขวางกั้นมรรคผล ในทางปฎิบัติ มีลูกศิษย์กับอาจารย์คู่หนึ่ง ชื่อ เฟยหู่ กับเสียงจ้าว สนทนากันเสียงจ้าวถามอาจารย์ว่า ทำไมท่านอาจารย์ ถึงนิ่งเงียบไม่ได้สอนอะไรเท่าไร ข้าก็อยู่ที่นี่ มา 10 ปีแล้ว ท่านอาจารย์ตอบ
" สิ่งที่ฉันพูดเกิดจากสิ่งที่ฉันเห็นและปฎิบัติ
มันไม่มีประโยชน์อันใดสำหรับเธอเลย สำหรับการรู้แจ้งทางปัญญาเลย"
เสียงจ้าวผิดหวังที่ไม่อาจรู้เห็นแจ้งในธรรมได้ แต่ท่านก็ไม่ลดละ ความพยายามได้ศึกษาหาความรู้ในตำรา จนวันหนึ่งหมดหวัง จึงเผาตำราทิ้ง ออกจากวัด ไปฝึกปฎิบัติเอง
เช้าวันหนึ่งในขณะที่ท่านกำลังกวาดพื้น หน้ากุฎิ ก้อนกรวดที่กวาดได้กระเด็นไปโดนลำไม้ไฝ่ ดัง แกร๊ก ท่านรู้สึกถึงการตื่นรู้ ด้วยตัวท่านเอง จึงก้มกราบท่านอาจารย์เฟยหู่
"ถ้าวันนั้นอาจารย์บอกอธิบายคำตอบแก่เรา เราก็จะไม่รู้แจ้งเห็นธรรมในวันนี้"
อ่านจบแล้ว ผู้อ่านอาจสงสัยว่าเสียงจ้าว รู้อะไร บรรลุมรรคผล ได้อย่างไรแค่เสียงดัง แกร๊ก🤔🤔
อันนี้ เป็นพวก เซนในการสอนศิษย์ อาจจะบอกได้ว่า เขาเป็นจำพวก บัวพ้นน้ำแล้ว แค่ได้ยิน ได้ฝึกไม่นาน หรือฟังคำสอนสั้นๆ ก็เข้าลุถึงธรรมได้ ตัวอย่าง ท่านสารีบุตร หรือ โมคคัลลานะ ถึงแม้ผู้อ่านทุกท่านก็ควรฝึกสะสม บารมี ทาน ศีล ภาวนา เพื่อซักวัน เราๆ อาจจะเป็นบัวที่พ้นน้ำแล้ว
ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามให้กำลังใจครับ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
