“แก่บุญ แก่กรรม”
คนแก่นี่ มี2ประเภทนะ แก่บุญคือคนแก่ที่อยู่แล้วให้ลูกหลานได้บุญ คือคนแก่ที่มีสติ ถึงจะมีอายุยืนมากแต่มีสติพร้อมอย่างนี้แล้วจะไม่ค่อยเป็นภาระใคร ถึงยามเจ็บป่วยไข้ หากมีลูกหลานคอยดูแลเท่ากับเราอยู่ให้ลูกหลานได้สร้างบุญสร้างกุศล เค้าได้บุญนะ เพราะเค้ามาดูแลเราให้เค้าสร้างบุญใส่ตัวเค้าเอง ด้วยความกตัญญู ต่อปู่ย่าตายาย ให้เค้าปรนนิบัติดูแลแล้วมีความสบายใจ ไม่เรื่องมาก ไม่สร้างความยุ่งยากเพราะมีสติคุม แก่แบบนี้เรียกว่า "แก่บุญ"
แก่บาป คือคนแก่ที่ขี้บ่นจู้จี้จุกจิกเอาแต่ใจ แก่แบบนี้ ไม่เคยฝึกสติมา มีแต่ความหลง ถึงมีอายุยืนนานก็สร้างกรรมให้ลูกหลาน เพราะลูกหลานจะเบื่อไม่อยากดูแลปรนนิบัติ บ่นมั่งด่ามั่ง ลูกหลานไม่ดีก็แช่งให้ตายไวๆเป็นบาปเป็นกรรมไปอีก แก่แบบนี้อยู่ให้ลูกหลานสร้างกรรม แบบนี้แก่ไปด้วยบาป
ฉะนั้นควรฝึกสติไว้ให้เตรียมพร้อม จะได้ไม่มีหลงลืมให้แก่ไปด้วยความดีมีสติพร้อม อยู่ให้ลูกต่อบุญสร้างบุญ แก่ไปด้วยบุญแบบนี้เค้าไม่เบื่อกันนะ อย่าแก่ไปด้วยความหลง แก่ไปด้วยบาป แก่แบบนี้ยิ่งอยู่นานยิ่งสร้างกรรมให้ลูกหลาน แต่ถ้าลูกหลานเค้าเป็นคนดี มีอุเบก เขาทนได้ดูแลได้ก็เป็นบุญของเขาไป อานิสงส์ การดูแลปู่ย่าตายาย หรือพ่อแม่ จะส่งผล เมื่อถึงยามเราแก่ก็จะมีคนคอยดูแล ถึงไม่มีลูก ก็มีหลานมาคอยดูแล หรือไม่ก็คนอื่นๆจะมาช่วยดูแล จะไม่ถูกทอดทิ้งให้ต้องอนาถา สติสำคัญมากนะ ควรฝึกสติไว้แต่เนิ่นๆกันนะ เตรียมตัวแก่กันให้เป็น อย่าให้ความหลงมันครอบงำ จะได้ไม่เป็นภาระลูกหลานมาก คนอายุยืนใช่ว่าจะมีบุญไปซะทั้งหมด อายุยืนแต่มีกรรมมากก็เยอะ
(หลวงปู่บุญส่ง ฐิตสาโร)
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
