Mistake is good ความผิดพลาดเป็นเรื่องดี
ช่วงโควิดที่ผ่านมา เนื่องจากลูกสาวเฮียต้องเรียนทางไกลผ่านโปรแกรมคอมพิวเตอร์ครับ ซึ่งลำพังเด็ก6ขวบอาจจะยากเกินไปที่จะเรียนคนเดียว เฮียเลยต้องพาลูกไปที่ทำงานด้วยเพื่อช่วยให้การเรียนทางไกลราบรื่นครับ
ช่วงนี้เฮียก็เลยมีโอกาสที่ไม่ค่อยมีบ่อยนักคือได้สอนการบ้านลูกครับ ซึ่งทำให้เฮียได้เปิดโลกของตัวเองในเรื่องทัศนคติการศึกษาของเด็กยุคนี้ด้วย
“ข้อนี้ อบอุ่นทำถูก4ข้อผิดหนึ่งข้อนะลูก โอเคนะลูก”
“โอเคป๊า ครูสอนว่า Mistake is good.”
ผมได้ยินก็รู้สึกสนใจทันที “Mistake is good??? มันเป็นยังไงลูก”
“อ้าว ก็ถ้าเราทำผิดเราก็จะได้รู้ไงป๊าว่าเรายังไม่เข้าใจตรงไหน เราจะได้แก้ไขได้”
เฮียนึกในใจว่า เชร็ดดดดดดดด อาจารย์เดี๋ยวนี้สอนดีมากกกกก
เมื่อนำมาเปรียบเทียบกับประสบการณ์ของตัวเองในวัยเด็ก ที่ครูบางคนมักบอกเราเสมอว่า “แค่นี้ยังทำผิด โตขึ้นจะไปทำอะไรกิน”
บางทีอย่าว่าแต่ทำผิดเลยครับ แค่ทำอะไรใหม่ๆก็โดนลงโทษทางจิตใจอย่างหนักหน่วง เฮียเคยโดนโยนสมุดการบ้านเลขออกนอกหน้าต่างชั้น3 เพราะแค่ว่ารูปลูกหมีถือป้าย “เรารักวิชาคณิตศาสตร์”ที่ปกหลัง
ลงโทษแบบนี้เจ็บกว่าตีอีกนะครับเพราะเกือบ40ปีแล้ว”เด็ก”คนนั้นยังไม่ลืมเลย
ถ้าเราปรับมุมมองเสียใหม่ว่า “ความผิดพลาดเป็นสิ่งดี” เราจะมองโลกแบบใหม่ไปเลยครับ
เหมือน เจมี่ คาราเกอร์ โดนล้อเรื่องทำเข้าประตูตัวเองตั้ง7ครั้ง ก็เพราะว่าเกิดจากการเข้าสกัดบอลช่วยทีมเป็นหมื่นครั้ง
จริงๆแม่งเป็นเรื่องน่าภูมิใจด้วยซ้ำ
หรือเฮียเคยเห็นความเห็นประมาณว่า ขายทิ้งไปซะ ไอ้สากซาล่าห์ แน่นอนครับหลายท่านอาจจะมีความเห็นแบบนี้เพราะ รู้สึกว่าซาล่าห์เป็นนักเตะที่พลาดบ่อยมาก ซึ่งนั่นเป็นความจริงครับ
แต่ความจริงอีกด้านก็คือ สาเหตุที่ซาล่าห์พลาดบ่อย นั่นก็เพราะว่าตามสถิติแล้วซาล่าห์คือนักเตะที่มีโอกาสยิงประตูมากที่สุดในลีค3ปีซ้อนๆนับตั้งแต่อยู่ลิเวอร์พูลมา มากกว่านักเตะชั้นยอดคนอื่นๆที่เราอยากได้มาแทนไม่ว่าจะเป็น แฮรี่ เคน โอบาเมยอง ซานโซ่
การมีโอกาสยิงได้มากกว่าคนอื่นของซาล่า ไม่ได้เกิดจากการยืนเฉยๆแล้วเพื่อนส่งมาให้ แต่การจากการวิ่งมากกว่าคนอื่น การเลี้ยงหลบคู่แข่งได้มากกว่าคนอื่น การวิ่งเร็วกว่าคนอื่น การหาที่ว่าง และ ความเข้าใจเกมที่มากกว่ากองหน้าคนอื่นๆ
นี่แหละคือคำอธิบายว่าทำไมซาล่าห์จึงผิดพลาดมากกว่าคนอื่น และ ทำไมเจอร์เก้นคล็อบ ยังให้โอกาสเค้าในทีม เพราะคล็อปรู้ว่าคนที่ยิงมากย่อมต้องพลาดมากเป็นเรื่องธรรมดา
ข้อนี้สำหรับแฟนเพจท่านใดที่เคยเล่นกองหน้าเฮียขอถามความเห็นสักนิดว่าคิดคล้ายๆกันไหม ว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดของการเป็นกองหน้า อาจไม่ใช่ทักษะ อาจไม่ใช่ความเร็ว แต่คือ”ความมั่นใจ”
ถ้ากองหน้าเกิดความไม่มั่นใจแล้วจังหวะการเล่นจะเสียไปหมด เค้าจะทำสิ่งที่ปกติแล้วเค้าไม่ทำเช่น พยายามเลี้ยงในจังหวะที่ไม่จำเป็นเพื่อพิสูจน์ตัวเอง หรือ กลับเลือกส่งในจังหวะที่ควรไปเองเพราะไม่มั่นใจ หรือกลัวตัวเองจะทำบอลเสีย จังหวะยิง จังหวะหลุดเดียวก็จะลังเล จะคิดเยอะ จะช้าไปหนึ่งจังหวะ
ดังนั้นสิ่งที่โค้ชหรือแฟนบอลที่เข้าใจก็ควรจะให้กำลังใจไม่ควรล้อไม่ควรโห่ไม่ควรด่า ควรที่จะให้กำลังใจกันมากกว่า เพราะ กองหน้า หรือ อาชีพต่างๆที่ต้องอาศัยความกล้าในการสร้างโอกาสเยอะๆ เช่นเซลล์ มาร์เก็ตติ้ง หรือ ครีเอทีฟบางทีต้องอาศัยความคิดพลิกแพลง ความกล้าในการลองวิธีใหม่ๆ การแก้ปัญหาเฉพาะหน้าที่ฉับไว
ซึ่งแน่นอนบางครั้งอาจจะพลาดบ้าง
แต่ถ้าทุกคนที่มีส่วนเกี่ยวข้องเข้าใจว่า “ความผิดพลาด”ไม่ใช่เรื่องแย่ ตราบใดที่ไม่ได้ทำผิดเรื่องเดิมซ้ำหลายๆครั้ง เพราะถ้าคนเราได้เรียนรู้จากความผิดพลาดของตัวเอง จะทำให้เค้าโตขึ้น มั่นใจขึ้น มีประสบการณ์มากขึ้น ซึ่งจะทำให้ความผิดพลาดน้อยลงไปเองโดยปริยาย
แต่เท่าที่เฮียสังเกตเห็น สังคมบ้านเรามักจะเป็นสังคม”ปากหนัก”คือเราไม่ค่อยกล้าชมกันต่อหน้าเท่าไหร่ ซึ่งถ้าเราไม่ชมคนที่ควรได้รับคำชม เค้าก็จะไม่รู้ว่าอะไรเป็นสิ่งที่ทำแล้วดี หรือ ควรพัฒนาต่อ
แต่บางทีเราเลือกจะใช้เวลาไปพูดถึงสิ่งผิดพลาดหรือชี้แต่ความผิดพลาดของเด็กมากเกินไป แน่นอนถึงแม้อาจจะมาจากความปรารถนาดี แต่ผลที่ได้อาจจะไม่ใช่เรื่องดีก็ได้ เพราะมันอาจจะทำให้ ลูกหลาน ลูกศิษย์ ลูกน้อง ผู้ใต้บังคับบัญชาของเรา ไม่กล้าจะลองทำสิ่งใหม่ๆ เพราะกลัวโดนด่า กลัวเปลืองตัว กลัวพลาด กลัวดูโง่ กลัวโดนล้อ กลัวเป็นตัวตลก
ซึ่งถ้าเกิดบรรยากาศแบบนั้น ยากมากที่จะทำให้ทีมผลิตผลงาน หรือ ผลิตชิ้นงานออกมาได้ดี ซึ่งเรื่องแบบนี้เรามักจะได้เห็นจากองค์กรที่มีวัฒนธรรมองค์กรแบบ “เชฟตัวเอง”มากจนเกินไป
ยกตัวอย่างเช่นเราอาจจะเคยเห็น โฆษณาที่อยากจะ รณรงค์เรื่องต่างๆ หรือเจาะกลุ่มวัยรุ่น จากหน่วยงานของรัฐ ที่บางทีก็จับดาราวัยรุ่นมาแต่งตัวแบบที่อธิบดีคิดเอาเองว่าวัยรุ่นเค้าแต่งด้วยผ้าหลากสีสไตล์ศาลพระภูมิแบบนี้ หรือ จับมาร้องเพลงแร็พด้วยไรม์แบบกลอนสี่สุภาพ ก่อนจะจบด้วยประโยคที่ไม่เข้าใจวัยรุ่นที่สุดอย่าง “เดี๋ยวนี้วัยรุ่นยุคใหม่ เค้าหันมาห่างไกลยาเสพติดกันแล้ว” วัยรุ่นฟังแล้วก็คงรู้เลยว่าครีเอทีฟน่าจะใกล้เกษียรแล้ว
แน่นอนครับว่าบางทีงานแบบนี้ไม่ได้เกิดจากผู้มีหน้าที่รับผิดชอบไม่เก่ง แต่เกิดจากบางทีเป็นงานที่ต้องผ่านขั้นตอนมากเกินไป ต้องให้คนอนุมัติมากเกินไป มีการปรับแก้มากเกินไป มีกฎระเบียบที่ต้องระวังมากจนเกินไป
ดังนั้นถ้าเราจะเปลี่ยนแปลงไปในทางทีดีขึ้น ความผิดพลาดก็เป็นสิ่งจำเป็นครับ
ยิ่งสถานการณ์ในปัจจุบันด้วยที่เราจำเป็นจะต้องลองอะไรใหม่ๆ ลองวิธีใหม่ๆ ลองเรียนรู้เรื่องใหม่ๆ เรื่องที่เราคิดอยู่ในใจแล้วไม่กล้าลองทำ เวลานี้อาจจะเป็นโอกาสที่จะเริ่มต้นแล้ว
เริ่มจากสิ่งที่พอจะทำได้ ตั้งเป้าหมายในสิ่งที่เราควบคุมมันได้
เช่นถ้าเราอยากทำช่องยูทูป ตอนนี้เราก็ไปเปิดช่องได้เลย อาจจะไม่ต้องตั้งเป้าหมายคนตามเป็นพันเป็นแสนคน เพราะนั่นเป็นสิ่งที่ไม่ได้ขึ้นอยู่กับตัวเรา แต่อาจจะตั้งเป้าหมายจะทำคลิปสัก100คลิบแทนซึ่งเป็นเป้าหมายที่ขึ้นอยู่กับตัวเราอย่างแท้จริง
ค่อยๆทำทีละคลิป ค่อยๆปรับ ค่อยๆแก้ ค่อยๆพัฒนาไปในงานทีละชิ้น พอครบ100คลิปแล้วเราก็มาดูกันว่าผลที่ได้เป็นยังไงกัน ซึ่งน่าจะเป็นแนวคิดที่ดีในการทำอะไรก็ตามที่เราอยากทำ
เริ่มจากสิ่งที่เราทำได้ ทำทุกอย่างเท่าที่ทำได้ แล้วค่อยมาดูผลกัน อยากเปิดร้าน อยากเปลี่ยนงาน อยากทำอะไร ถามแค่ใจแล้วไปทำเลย
ถ้าพลาดก็แก้ไข แล้วก็ทำใหม่
จำไว้ว่าความผิดพลาดเป็นเรื่องดี
ถ้าความสำเร็จเป็นเรื่องดี ความผิดพลาดก็เป็นเรื่องดี ชีวิตนี้เราก็เกือบจะไม่เจอเรื่องแย่ๆแล้ว
หมั่นใส่แต่เหตุที่ดี แล้ว ผลที่ดีก็จะตามมาเอง
เป็นกำลังใจให้ทุกคนรวมถึงตัวเองด้วย
เพราะไม่ว่าผิดพลาดหรือสำเร็จเราก็จะเดินไปด้วยกัน
รักนะ จากเฮีย
#YNWA
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
