ผู้คนในสังคมเรานี้ ช่างแตกต่างทางความคิดความชอบ อาจมองได้ว่าไม่เหมือนเราแล้วผิด ไม่น่าคบหา หรือมองว่าเป็นเรื่องปกติ เช่นเดียวกันกับธรรมชาติ อย่างต้นไม้ยังมีหลายพันธุ์ ช่วยให้โลกนี้มีสีสรร ชวนมอง ไม่น่าเบื่อ
ภาพจากสปริงนิวส์
มีข่าวที่หลวงพ่อไพศาล วิสาโล ได้เทศน์ว่า "ไวรัสคือของขวัญ" โดยอ้างถึงคำปรารภของผู้หญิงคนหนึ่ง ก่อนที่จะนำมาเป็นหัวข้อแสดงธรรมะ
หลังจากเรื่องนี้ออกมาสู่โลกโซเซี่ยล ปรากฎว่ามีทั้งเสียงสนับสนุนและเสียงโต้แย้ง รวมถึงมีพระบางรูปออกมาเสนอความคิด ทำนองว่าหลวงพ่อไม่เข้าใจคนยากจน ชนชั้นล่าง ที่ลำบากปากกัดตีนถีบ ไม่เหมือนกับคนชั้นกลางที่ไม่เดือนร้อนอะไรนักในวิกฤติโรคระบาด รวมถึงมีคนอื่น ๆ กล่าวว่าท่านโลกสวย ไม่อยู่บนโลกของความเป็นจริง
หลวงพ่อไพศาลเป็นคนเดือนตุลา คงไม่น่าจะไม่เห็นใจคนยากคนจน และยิ่งมาบวชปฏิบัติธรรม ชีวิตคงไม่มุ่งหวังสะดวกสบาย หรือมีการแบ่งแยกในใจกระมัง
และคำเทศน์ในบริบทนี้ ก็เป็นการยกเอาวิธีคิดของผู้หญิงท่านหนึ่ง ว่าช่วยให้เธอจัดการกับปัญหาของตัวเองได้อย่างไร เผื่อใครจะเอาไปประยุกต์ใช้ให้เข้ากับจริตของตัวเอง
ถ้าความคิดแบบนี้โลกสวย เดินในทุ่งลาเวนด้า กรณีมีคนเป็นมะเร็งแล้วออกมาบอกว่า โชคดีที่เป็นมะเร็ง ก็คงเป็นพวกโลกสวยเกินเยียวยา
หากเราชอบกินทุเรียน แต่เพื่อนเหม็นและไม่ชอบทุเรียน เราอาจพูดได้ว่าเพื่อนเป็นคนโลกสวย ทั้งที่มันก็มีคนแบบนี้จริง ๆ ซึ่งเราคงต้องทำความเข้าใจ และยอมรับให้ได้ หากเพื่อนจะบอกว่าเราโลกสวยที่ชอบทุเรียน
คนที่มองว่าไวรัสคือของขวัญ คนที่ขอบคุณเมื่อตัวเองเป็นมะเร็ง คงคล้ายกันกับคนที่มองหาโอกาสในวิกฤติ.. ไม่ใช่ไม่ยอมรับว่ามีวิกฤติ เพียงแต่มุมมองได้เปลี่ยนโฟกัสไปอยู่ที่จุดอื่นแล้ว เท่านั้น
คนเราอาจมีการรับรู้ มีประสบการณ์ไม่เหมือนกัน ดังนั้นการจัดการกับสิ่งต่าง ๆ ก็ไม่เหมือนกัน แต่นั่นคงไม่สำคัญเท่ากับการเรียนรู้ว่า ท่าทีแบบไหนทำให้เราสงบลงได้ และไม่ตกใจจนลืมศักยภาพของตัวเองที่จะก้าวไปข้างหน้า
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
