กาลครั้งหนึ่ง ณ มณฑลฝูเจี้ยน ep. 4 (สุดท้ายแล้วค่ะทุกคน)
และแล้วเราก็เดินทางมาถึงพาร์ทสุดท้ายของเรื่องราวการเดินทางครั้งนี้แล้วค่ะ
หนูและเพื่อนๆได้มีโอกาสเผยแพร่วัฒนธรรมอันงดงามของไทยให้เพื่อนๆชาวจีนได้ชมกันค่ะ ซึ่งจะเป็นอะไรไปไม่ได้ นอกจากการร่ายรำ
พี่ T อาสาถ่ายรูปให้หนูด้วยนะ ><
นี่คือบัดดี้หนูเอง ชื่อเหมิงอ้าย หนูกับบัดดี้ยังติดต่อกันจนถึงทุกวันนี้ค่ะ ถึงแม้มันจะผ่านไปแล้ว 7 ปี แต่มิตรภาพยังคงอยู่
แต่ทุกคนเชื่อมั้ยคะ ว่าหลังจากที่หนูรำ พี่ T กลับบอกว่า พี่ T ชอบเวลาหนูรำซะงั้น ทำเอาเขินเลยค่ะ 😊 แล้วพี่ T ก็แอบมองหนูอยู่ตลอด (จริงๆพี่ T รู้ตั้งแต่วันแรกแล้วค่ะ ว่าหนูแอบชอบ เพราะ พี่ J น่ะสิคะ แอบบอกพี่ T เฉยเลย)
โอเคเปลี่ยนเรื่องดีกว่า 5555
ดูจากหน้าก็น่าจะพอดูออกใช่มั้ยคะ ว่าพวกเราสนุกกันแค่ไหน
วันต่อมา . . .
และแล้ว หนูกับพี่ T ก็ได้นั่งทานข้าวด้วยกัน 2 คน เป็นเพราะบังเอิญรึเปล่าก็ไม่รู้นะคะ เพราะอยู่ดีๆ เราสองคนก็ไม่มีที่นั่งค่ะ 555555 เหลือแค่ 2 ที่ที่ว่าง ตามที่เห็น
ทำให้หนูได้ทำความรู้จักกับ พี่ T มากขึ้น หนูกับพี่ T เกิดวันเดียวกัน เดือนเดียวกันด้วยนะคะ แต่แค่คนละปี พี่ T อายุเยอะกว่าหนู 7 ปีแหนะ
และนี่แหละค่ะ คือจุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์ของหนู กับพี่ T
เสร็จจากทานข้าว หนูก็ได้ไปเดินซื้อของค่ะ (พี่ J แอบมาบอกหนูว่า พี่ T อยากไปเดินเลือกซื้อของกับหนู) หนูก็ โอเค 55555 (รอวันนี้มานานนน) แล้วเราก็ได้ไปเดินซื้อของด้วยกัน 2 คนจริงๆค่ะ
ของก็อย่างที่เห็นเต็มไม้เต็มมือ 5555 ก็มันใกล้ถึงวันกลับแล้วนี่นาาา ต้องรีบตุนของฝาก อิอิ
หลังจากนั้น ทุกเที่ยงของทุกวัน และทุกวันก่อนนอน พี่ T ก็มาคุยกับหนูตลอด เอาเป็นว่า ทุกครั้งที่ว่างเลยแหละค่ะ
วันต่อมา . . . หนูกับเพื่อนๆได้มีโอกาสไปเยี่ยมชมที่มหาวิทยาลัยเซี๊ยะเหมินค่ะ
แอบเก็บรูปมาฝากด้วยนะคะ
นี่คือวิวที่มองลงมาจากบนดาดฟ้าของตึกๆนึงที่ตั้งอยู่ในมหาวิทยาลัยค่ะ บรรยากาศดีมากๆ อยากไปเรียนที่นั่นเลยค่ะ
และแล้วก็ถึงวันที่หนูกับเพื่อนๆต้องเดินทางกลับไทย (แอบเสียใจค่ะ เพราะ พี่ T ไม่ได้กลับด้วย เพราะพี่เขาต้องอยู่ดูงานที่จีนต่อ)
วันเดินทางกลับก็มีกิจกรรมเล็กน้อยค่ะ อาทิ กิจกรรมมอบรางวัลห้องพักสะอาด เขียนบรรยายความรู้สึกตลอดเวลาที่ได้ใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน (เขียนไปน้ำตาไหลไป 555) บลาๆๆ เนื่องจากพวกหนูบินไฟลท์ค่อนข้างเย็น ก็เลยมีเวลามาทำกิจกรรมร่วมกันค่ะ
วันนั้นอาจจะเป็นวันที่ใครหลายๆคนดีใจที่จะได้กลับบ้าน แต่หนูไม่ใช่เลยค่ะ หนูยังไม่อยากกลับ หนูอยากอยู่ต่อ หนูคิดถึงที่นั่น หนูรักที่นั่น (แต่หนูก็คิดถึงครอบครัวนะคะ เพียงแต่ยังรู้สึกว่ามันยังมีอะไรอีกเยอะแยะที่หนูยังไม่ได้ทำเท่านั้นเอง)
และหนูก็สัญญากับตัวเองมาตลอดว่า ซักวันนึงหนูต้องกลับไปที่นั่นให้ได้ ทุกคนให้กำลังใจหนูด้วยนะคะ
เรื่องที่หนูเสียใจอีกเรื่องก็คือ พี่ T จะไม่ได้ไปส่งหนูที่สนามบิน แงงงงงง
แต่ใครจะไปรู้ล่ะคะ ว่าอยู่ดีๆ พี่ T ก็ขอไปส่งพวกหนูซะงั้น
นี่คือรูปคู่รูปแรกและรูปสุดท้ายของหนูกับพี่ T ค่ะ จำหมอนรองคอสีน้ำตาลที่หนูซื้อที่ตลาดนัด 2 หยวนได้มั้ยคะ (หนูเล่าไว้ใน ep. 3) พี่ T ขอเก็บไว้เอง เพราะพี่ T บอกว่า จะได้นึกถึงหนูตลอดเวลา TT
สรุปเลยแล้วกันนะคะ
จากการเดินทางครั้งนั้น ทำให้หนูรู้ว่า มิตรภาพมันงดงามแค่ไหน ความผูกพันธ์มันทำให้เรารู้สึกยังไง เพื่อนที่เดินทางร่วมกัน ต่างบ้าน ต่างพ่อ ต่างแม่ แม้กระทั่งต่างชาติ แต่เราก็สามารถเป็นเพื่อนกันได้ และความสัมพันธ์ของหนูกับทุกคนก็ยังคงสานต่อมาจนถึงทุกวันนี้
หลังจากกลับมาไม่นาน ความสัมพันธ์ของหนูกับพี่ T ก็เหลือแค่พี่น้องค่ะ (ตอนนั้นหนูก็ยังเด็ก ส่วนพี่ T เขาก็โตพอที่จะเดินทางตามฝันตัวเอง) เพราะต่างคนต่างต้องแยกย้ายกันไปใช้ชีวิต แอบเศร้าอยู่นะคะ แต่ไม่เป็นไรค่ะ อย่างน้อยเขาก็ทำให้การเดินทางของหนูมีทั้งความสุข ทั้งความสนุก
หนูอยากจะขอบคุณคุณครูทุกท่าน พี่เลี้ยงทุกๆคน และเพื่อนๆของหนู ที่ทำให้การเดินทางของหนูครั้งนั้นน่าจดจำค่ะ
หลังจากที่กลับมาจากจีน หนูได้เป็นโฮสแฟมมิลี่ให้กับคุณครูฝึกสอนชาวจีน (ชื่อพี่แอลค่ะ) ซึ่งมันก็ทำให้หนูเก่งภาษาจีนขึ้นเรื่อยๆ ขอบคุณนะคะพี่แอล ทุกวันนี้หนูกับพี่แอลก็ยังคงติดต่อกันอยู่
ถึงเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน ความรู้สึกของหนูไม่เคยเปลี่ยนเลยค่ะ หนูหวังว่าหนูคงได้กลับไป . . . สักวัน 😊
ขอบคุณทุกคนที่ติดตามอ่านเรื่องราวการเดินทางของหนูมาจนถึง ep. สุดท้ายนะคะ 💚
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
