9 พ.ค. 2020 เวลา 06:18 • ปรัชญา
เก็บอดีตแห่งความสุขไว้อยู่ในใจ
มนุษย์ทุกคนต่างมีเรื่องราวในอดีต.... และเมื่อย้อนหวนกลับไปนึกถึงภาพเหตุการณ์เหล่านั้นในอดีต...บางเรื่องราวเป็นความทุกข์ที่ไม่เคยคิดว่าจะผ่านช่วงเวลานั้นมาได้...บางเรื่องราวเป็นความเจ็บปวดที่อยากจะลืมแต่ไม่เคยลืมได้เลย... บางเรื่องราวเป็นภาพความทรงจำที่ทุกครั้งที่ได้คิดก็มีความสุข
สมัยเรียนหนังสือในญี่ปุ่น ค่าตั๋วหนังยุคปลายทศวรรษที่ 90 ราคา 1500 เยนตกประมาณ 500 บาท แพงมาก ผมเลยรอให้หนังออกจากโรงหนังแล้วกลายเป็นวิดีโอออกสู่ตลาด แล้วไปเช่าร้านเช่าวิดีโอเมื่อกลายเป็นหนังเก่า ราคาช่วงโปรโมชั่นวันพุธช่วงเช้าราคาเช่าจะตกม้วนละ 100-150 เยน หรือประมาณ 30-50 บาท ก็พอรับได้
การได้ไปใช้ชีวิตในญี่ปุ่น ทำให้มีโอกาสได้เสพหนังดีๆหลายๆเรื่องที่หาดูในเมืองไทยไม่ได้เพราะหนังบางเรื่องไม่ได้เข้าฉายในไทยเพราะมีข้อห้ามบางประการ ครั้งหนึ่งไปเช่าหนังแนวดราม่ามาดูแล้วมีโฆษณาหนังเรื่อง Cinema Paradiso คั่นก่อนจะเข้าสู่เนื้อหาของหนัง Trailers ของหนังเรื่อง Cinema Paradiso มีความน่าสนใจ และความอยากรู้ว่าทำไมหนังเรื่องนี้ถึงคว้ารางวัลภาพยนตร์ต่างประเทศยอดเยี่ยมทั้งรางวัลออสการ์และรางวัลลูกโลกทองคำ.... วันนึงที่มีเวลาว่างเลยไปเช่าหนังเรื่องนี้มาดู
เนื้อเรื่องโยงภาพในอดีตของ ซัลวาโตเร่ ดิวิต้่าในวัยเด็กที่ผูกพันกับโรงภาพยนตร์ Cinema Paradiso โดยมีคุณลุง อัลเฟรโด้ ที่สอนให้ซัลวาโตเร่เรียนรู้วิธีการฉายหนังในโรงภาพยนตร์.... เหตุการณ์ในวัยหนุ่มของซัลวาโตเร่ที่มีรักครั้งแรกกับลูกสาวนายธนาคารที่ชื่อเอเลน่า..... ความรักที่รุนแรงของคนหนุ่มสาวที่จบแบบไม่สมหวัง... จนนำไปสู่การจากบ้านเกิดเมือง Gianc Aldo ของซัลวาโดเร่เพื่อมุ่งหน้าสร้างชื่อเสียงในกรุงโรม โดยตัวเขาไม่เคยคิดจะกลับมาบ้านเกิดเลย... จนกระทั่งวันที่อัลเฟรโด้เสียชีวิตลง... ซัลวาโตเร่ได้กลับมาเยือนบ้านเกิดอีกครั้งหลังจากเขาจากไป 30 ปีเต็ม
ความจริงบางอย่างในอดีตถูกเปิดเผย.... ความผูกพันกับโรงภาพยนตร์ Cinema Paradiso หลายเรื่องราวในอดีตเกิดขึ้นที่นี่... และภาพวันสุดท้ายของโรงภาพยนตร์ Cinema Paradiso ก่อนถูกทำลายเพราะกระแสสังคมทำให้คนอิตาลีดูทีวีและวิดีโอแทนเข้าโรงภาพยนตร์
การที่ซัลวาโตเร่ซื่อสัตย์ต่อความรักที่เขามีต่อเอเลน่า... ทำให้เขาไม่สามารถแต่งงานกับใครได้ กลายเป็นคนโสดที่อยู่โดดเดี่ยวอย่างน่าสงสาร และลืมอดีตไม่ลง ไม่กล้ากลับไปบ้านเกิดตัวเองเพราะที่บ้านเกิดมีรอยแผลในใจ ในชีวิตจริงมักจะไม่สวยงามแบบภาพยนตร์ที่เราชมกัน บางคนอาจจะรักฝังใจ รักครั้งแรกที่เจ็บปวด แล้วก็กลัวไม่กล้าเริ่มต้นสิ่งใหม่ๆในชีวิต
การที่ซัลวาโตเร่ได้มีโอกาสกลับมาเจอเอเลน่าอีกครั้งที่ Gianc Aldo ทำให้เขาทราบข้อเท็จจริงและความผิดพลาดในอดีตที่เกิดขึ้น ความรักระหว่างคนสองคนยังเป็นสิ่งสวยงาม เป็นความรู้สึกดีๆที่มีต่อกันแม้จะไม่สามารถย้อนเวลาในอดีตกลับไปเปลี่ยนแปลงแก้ไขอะไรได้แล้ว....ชีวิตที่เหลือมีแต่เดินหน้าต่อไป ใช้เวลาที่เหลืออย่างดีที่สุด และเก็บเรื่องราวดีๆในอดีตเอาไว้ในใจตลอดไป
สิ่งเดียวที่อัลเฟรโด้ทิ้งไว้ให้ซัลวาโตเร่ก่อนเสียชีวิตคือภาพยนตร์ในอดีตฉากที่ถูกเซ็นเซอร์จากบาทหลวงและไม่มีโอกาสฉายให้ประชาชนในเมือง Gianc Aldo แต่อัลเฟรโด้ตั้งใจต่อฟิล์มฉากเหล่านั้นมอบให้เป็นของที่ระลึกแก่ซัลวาโตเร่คนเดียว
ผมมีโอกาสไปเยือนเชียงคานเมื่อปลายปีที่แล้ว ผมไปเดินเล่นย่านถนนคนเดินแล้วแวะร้านของคุณลุงไพโรจน์ ภู่พงษ์ซึ่งแต่งร้านด้วยแผ่นปิดหนังสมัยก่อน เครื่องฉายภาพยนตร์ฟิล์ม 35 ม.ม. มีโอกาสได้สนทนากับคุุณลุง คุณลุงเป็นช่างภาพ และสนใจเกี่ยวกับภาพยนตร์ ในร้านของคุณลุงมีภาพโรงภาพยนตร์ของเมืองเชียงคานในอดีตก่อนที่โรงหนังจะเลิกกิจการไป
ผมมีโอกาสได้เล่าถึงหนัง Cinema Paradiso ให้คุณลุงไพโรจน์ฟัง มีเหตุการณ์บางอย่างในหนังใกล้เคียงกับสิ่งที่คุณลุงทำ การได้ทำในสิ่งที่รักและผูกพันกับสิ่งที่ทำ และส่งต่อสิ่งเหล่านี้เผยแพร่ให้คนอื่นได้ชื่นชม คุณลุงสนใจหนังเรื่องนี้แต่ยังไม่มีโอกาสได้ชม ผมสัญญาว่าจะหาแผ่นดีวีดีหนังเรื่องนี้แล้วส่งไปมาให้คุณลุงเป็นของที่ระลึกของการได้แวะมาเจอเรื่องราวดีๆที่เชียงคาน ตอนปลายเดือนมกราคมผมได้รับโทรศัพท์ขอบคุณจากคุณลุงไพโรจน์ภายหลังจากที่คุณลุงได้รับแผ่นดีวีดีหนังเรื่อง Cinema Paradiso
อดีตบางครั้งก็เป็นเรื่องสวยงามแม้เราจะย้อนเวลากลับไปไม่ได้ ทุกครั้งที่ได้กลับไปนึกถึงเรื่องราวแบบนั้น... แค่ได้นึกก็มีความสุขเกิดขึ้นในใจของเราแล้ว จริงไหมครับ?
โฆษณา