‘ต้องการคนนำทางมั้ยครับ’ เสียงเรียกทักมาทางผม ผมหันหน้าหาต้นตอของเสียง เป็นผู้ชายนั่งอยู่บริเวณโต๊ะเล็กๆ ที่ทำหน้าที่เหมือนประชาสัมพันธ์ ‘ถ้าผมต้องการเดินเข้าไป กิ่วแม่ปาน’ ผมต้องทำยังไงบ้างครับ..
กิ่วแม่ปาน ดอยอินทนนท์ จังหวัดเชียงใหม่
คำถามที่ผมส่งตรงไปหาผู้ชายต้นตอของเสียงเมื่อซักครู่ เขาตอบอย่างรวดเร็วด้วยความเคยชินว่า ค่าบริการสำหรับไกด์นำทางคนละ 200 บาทครับ สำหรับพาชมบริเวณ’กิ่วแม่ปาน’
ผมนิ่งคิดอยู่ซักครู่ และก็ตอบตกลงไปโดยไม่ลังเลว่าผมต้องการคนนำทาง 1คน สำหรับทริปนี้
เด็กหนุ่มที่อายุน่าจะ 10ต้นๆ เดินออกมาจากกลุ่มคนที่บังเขาอยู่ รอยยิ้มอายๆของเขาบ่งบอกถึงมิตรภาพที่เริ่มทำความรู้จักกัน ‘รอบนี้เดี๋ยวผมพาไปเองครับ’ นั่นคือคำตอบสั้นๆ แต่ได้ใจความที่ทำให้เราทำความรู้จักกันได้ไม่ยาก
‘ทางนี้เลยครับ’ คำเชื้อเชิญที่ดูสุภาพ แต่ดูจริงใจเป็นสิ่งที่บอกผมว่าผมต้องเดินไปทางไหน.....ผมเดินไต่ความชันขึ้นไปซักพัก สายตาของผมที่วิงวอนน้องไกด์ว่ามีเส้นทางที่ไม่ชันขนาดนี้มั้ยก็ถูกส่งออกไปจากผม แต่คำตอบที่ได้กลับมาด้วยสายตาที่เรียบเฉยเหมือนเดิมของน้องไกด์ ผมก้าวเดินต่อไปเพื่อให้รู้ว่ามาดูถูกลุงไม่ได้นะ ลุงยังไหวอยู่555 แต่ดูเหมือนว่าน้องไกด์ก็ยังส่งแรงใจอันเรียบเฉยมาให้เหมือนเดิม....เฮ้อออ!..
...เราเริ่มเดินไต่ความชันขึ้นไปเรื่อยๆตามผู้นำทางของเรา ยิ่งสูงเราก็ยิ่งรู้สึกเหนื่อยง่ายมากขึ้น จนเราไม่สามารถที่จะพูดออกมาได้ มีแต่เสียงหายใจของเราที่แรงขึ้น ‘ขึ้นไปอีกไกลมั้ยน้อง’ ผมถาม ไกด์ของเรา เขามองกลับมาที่ผมด้วยสายตาที่เรียบเฉย เหมือนจะมีคำถามที่ส่งมาทางสายตาว่า ‘เหนื่อยแล้วหรอ’ และผมก็ส่งสายตากลับไปโดยไม่สามารถตอบได้ว่า ‘แค่นี้ลุงก็เหนื่อยแล้วนะ’ ผมยืนนั่งอยู่บริเวณทางขึ้นกิ่วแม่ปาน อากาศที่เย็นไม่ได้ทำให้ความเหนื่อยของผมลดน้อยลงเลย
ต้นไม้บริเวณทางขึ้นกิ่วแม่ปานที่มีมอสปกคลุมเต็มไปหมด
ผมกลั้นใจเดินต่อไป พึ่งรู้ว่าตัวเองแก่ก็คราวนี้แหละ เฮ้อ! ผมได้แต่รำพึงรำพันในใจตัวเอง ผมค่อยๆก้าวเดินไต่ความสูงไปเรื่อยๆ สังเกตบริเวณรอบข้าง ต้นไม้มี’มอส’ปกคลุมอยู่ ช่วยเพิ่มความอัศจรรย์จากธรรมชาติที่ช่วยแต่งแต้มทาสีเขียวเติมความสดชื่นให้แก่นักเดินทาง
ผมเงยหน้าขึ้นไปมองน้องไกด์ ซึ่งหยุดยืนรอผมอยู่ด้านบน ผมเร่งฝีเท้าเพื่อเดินขึ้นไปบริเวณด้านบน ผมหลุดจากพงหญ้ามา ภาพที่ผมเห็นทำให้ผมยืนนิ่งไปซักครู่
ต้นกุหลาบพัปี
ถึงแม้ว่าผมจะเคยเห็น กิ่วแม่ปาน มาจากทางรูปถ่ายที่คนแชร์มาให้ดูอยู่บ่อยครั้งแล้ว แต่พอผมมาเห็นของจริงที่ยืนอยู่บริเวณหน้าผาแล้ว ก็ทำให้ผมรู้สึกทึ่งที่มีสถานที่แห่งนี้หลบอยู่ด้านหลังป่าดิบชื้นที่ผมเดินฝ่ามาซักครู่
กิ่วแม่ปาน
ผมเข้าใจแล้วว่า ทำไมต้องมีคนนำทางสำหรับการเดินเที่ยวกิ่วแม่ปาน เพราะตลอดระยะเวลาที่เราเดินถึงจุดบน ผ่านพงหญ้ามาแล้ว เราจะต้องเดินบนสันเขา ลัดเลาะไปบริเวณหน้าผา ซึ่งบางจุดก็ค่อนข้างอันตราย แต่ก็แลกมาด้วยวิวที่เราไม่สามารถบรรยายได้ในรูปภาพที่เราถ่ายมา
กิ่วแม่ปาน
ผมเดินลัดเลาะไปตามทางที่ทางเจ้าหน้าที่ให้เราเดินตามเส้นทางที่ไดทำไว้ให้ ความเหนื่อยเมื่อซักครู่หายไปทั้งหมด อากาศเย็นสบายมาก ผมสูดหายใจให้เต็มปอด เหมือนรู้สึกได้ระบายความเหน็ดเหนื่อยเมื่อซักครู่ที่ผ่านมา ผมหยุดยืนซักพักและค่อยๆซึมซับภาพและบรรยากาศเอาไว้ ผมเคยเห็นภาพถ่ายของที่นี่ที่มีคนถ่ายมาให้ดู แต่ผมไม่คิดว่าภาพที่ปรากฎตรงหน้าผมจะสวยกว่าในรูปถ่ายที่ผมได้เห็นเสียอีก ผมเดินต่อไปเรื่อย เส้นทางเริ่มไม่ค่อยชันเท่าไหร่แล้ว ทำให้ผมมีโอกาสที่จะคอยมองวิวสองข้องทาง ลมพัดก้อนเมฆที่อยู่ตรงหน้าผมลอยเอื่อยๆไปอย่างช้าๆ..
กิ่วแม่ปานสูงเทียมเมฆ
เราเดินออกมาจากบริเวณกิ่วแม่ปาน เส้นทางที่เราเดินถึงแม้ว่าจะเป็นทางลงเขา แต่ก็ทำให้เราเหน็ดเหนื่อยมากถึงขนาดผมคิดในใจว่า ถ้าใครอยากลดน้ำหนัก ผมจะแนะนำให้ว่ามาเดินเส้นทางนี้อาทิตย์ละครั้ง น้ำหนักจะต้องลดแน่ๆเลย
..แต่สิ่งหนึ่งที่ผมเรียนรู้นอกจากภาพถ่ายสวยๆ จากการเดินทางครั้งนี้ ทำให้ผมได้แง่คิดดีๆ จากการดำรงชีพและการเอาตัวรอดจากสัตว์ป่าที่อาศัยอยู่บริเวณที่นี่ อย่างเช่นกวางผาทำไมต้องมาอาศัยหากินอยู่ตามหน้าผาสูงชัน เพราะไม่มีทั้งคู่แข่งหากิน และยังปลอดภัยจากสัตว์นักล่า เช่น เสืออีกด้วย และยังมีป้ายสัตว์ป่าต่างๆอีกมากมายที่ให้เราได้ศึกษาทุกครั้งที่เราหยุดพักเหนื่อยด้วย
ขากลับลงมาจากกิ่วแม่ปาน เราแวะที่ม่อนน้องแกะ ดอยผาตั้งในเขตดอยอินทนนท์ เพื่อไปเยี่ยมน้องแกะกัน
ม่อนน้องแกะ ดอยอินทนนท์
ม่อนน้องแกะ
ม่อนน้องแกะ
แกะที่นี่น่ารักและเชื่องมากครับ แต่ละตัวขนปุยแน่นน่ากอดมากกก ผมเอาอาหารให้น้องแกะ และยืนมองน้องแกะโดยมีวิวด้านหน้าผมเป็นภูเขาสลับซับซ้อน ผสมกับอากาศที่เย็นสบาย ผมใช้เวลาที่นี่ซักครู่นึง ก็ถึงเวลาที่ผมจะกลับลงไปแล้ว ....
..วันนี้เป็นอีกวันที่ผมมีความสุข ได้อยู่กับธรรมชาติ ได้เห็นอีกมุมนึงของจังหวัดเชียงใหม่ ได้มีโอกาสเข้ามาเดินเที่ยวที่กิ่วแม่ปาน เหมือนได้หลีกหนีความวุ่นวายจากภายนอก รู้สึกว่าเราไม่จำเป็นที่จะต้องอยู่กับความเร่งรีบตลอดเวลาก็ได้ บางครั้งเราเพียงแค่หลบไปอยู่กับธรรมชาติที่ไร้การปรุงแต่งจากมนุษย์ ให้ธรรมชาติได้เปิดโอกาสบอกอะไรเราบ้าง บางทีการเดินทางออกมาเที่ยว เราอาจจะได้คำตอบที่เราต้องการก็ได้.....
กิ่วแม่ปาน
ถ้าชอบบทความนี้ ช่วยกดถูกใจและติดตาม เพื่อเป็นกำลังใจให้ผมด้วยนะครับ ขอบคุณนะครับ....
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
