พระสูตรเรื่อง : "ข้อที่ภิกษุควรพิจารณาให้มากผู้สร้างสุขหรือสร้างทุกข์ให้แก่มหาชน" (นัยที่ ๑)
-บาลี ติก. อํ. ๒๐/๑๓๓/๔๕๐.
ภิกษุทั้งหลาย ! ภิกษุผู้เป็นที่เชื่อถือของมหาชนทั่วไป เมื่อมีการกระทำ ๓ อย่างนี้แล้ว ได้ชื่อว่าเป็นผู้ทำมหาชนให้เสื่อมเสีย ทำมหาชนให้หมดความสุข เป็นความพินาศแก่มหาชน และไม่เป็นไปเพื่อประโยชน์เกื้อกูล เพื่อความทุกข์ทั้งแก่เทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย การกระทำ ๓ อย่างเป็นอย่างไร คือ
(๑) ชักชวนในกายกรรมที่ไม่สมควร (๒) ชักชวนในวจีกรรมที่ไม่สมควร (๓) ชักชวนในธรรมที่ไม่สมควร
ภิกษุทั้งหลาย ! ภิกษุผู้เป็นที่เชื่อถือของมหาชนทั่วไป เมื่อมีการกระทำ ๓ อย่างเหล่านี้แล้ว ได้ชื่อว่าเป็นผู้ทำมหาชนให้เสื่อมเสีย ทำมหาชนให้หมดความสุข เป็นความพินาศแก่มหาชน และไม่เป็นไปเพื่อประโยชน์เกื้อกูล เพื่อความทุกข์ทั้งแก่เทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย.
ภิกษุทั้งหลาย ! ภิกษุผู้เป็นที่เชื่อถือของมหาชนทั่วไป เมื่อมีการกระทำ ๓ อย่างนี้แล้ว ได้ชื่อว่าเป็นผู้ทำมหาชนให้ได้รับประโยชน์ ทำมหาชนให้ได้รับความสุข เป็นไปเพื่อความเจริญแก่มหาชน และเป็นไปเพื่อความเกื้อกูล เพื่อความสุขทั้งแก่เทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย การกระทำ ๓ อย่างเป็นอย่างไร คือ
(๑) ชักชวนในกายกรรมที่สมควร (๒) ชักชวนในวจีกรรมที่สมควร (๓) ชักชวนในธรรมที่สมควร
ภิกษุทั้งหลาย ! ภิกษุผู้เป็นที่เชื่อถือของมหาชนทั่วไป เมื่อมีการกระทำ ๓ อย่างเหล่านี้แล้ว ได้ชื่อว่าเป็นผู้ทำมหาชนให้ได้รับประโยชน์ ทำมหาชนให้ได้รับความสุข เป็นไปเพื่อความเจริญแก่มหาชน และเป็นไปเพื่อความเกื้อกูล เพื่อความสุขทั้งแก่เทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย.
อ้างอิงจาก : พุทธวจนหมวดธรรม เล่มที่ ๑๒
พุทธวจน เดรัจฉานวิชา
หน้าที่ ๑๕๓ - ๑๕๔
พุทธวจน (ธรรมะจากพระโอษฐ์)
เว็บไซต์ข้อมูลเพิ่มเติม : http://watnapp.com
ศึกษาดูพระสูตรเพิ่มเติม : https://etipitaka.com/search/
ฟังเสียงธรรมะพระสูตรเพิ่มเติม : https://m.soundcloud.com/search?q=พุทธวจน
- 2
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
