สรุปกฎข้อที่ 2 จากหนังสือ “12 กฎที่ใช้ได้ตลอดชีวิต”
กลับมาพบกับหนังสือเล่มนี้ ในตอนที่ 2 กันนะคะ
บอกตามตรงว่าสรุปยากมาก และทำความเข้าใจหลายครั้ง
แต่ก็จะพยายามสื่อสารออกมาให้ง่ายที่สุด
เผื่อเพื่อนๆเข้ามาอ่าน หรือเผื่อตัวเองไว้ทบทวนอีกครั้งค่ะ
ส่วนของต้นเรื่องส่วนใหญ่จะพูดถึง การเกิดโลก และมนุษย์คู่แรก
ลักษณะของมนุษย์ที่มองว่าตัวเองมีความอ่อนแอและน่าอับอายตั้งแต่แรกเริ่ม
ขี้ขลาดและไม่ดูแลตัวเอง ต่อให้ความอ่อนแอและความอับอายนั้นคือตัวเอง
นั่นคือ การลงโทษตัวเอง ไม่ยอมให้สิ่งดีๆเกิดขึ้นกับตัวเอง
สิ่งที่ได้จากบทนี้ คือ
เราไม่ใช่แค่เจ้าของของตัวเราเท่านั้น
ตัวเราไม่ใช่สมบัติของเรา ที่เราจะกระทำแย่ๆยังไงก็ได้
เพราะจริงๆแล้วตัวเราได้ผูกติด และมีประสบการณ์ร่วมกับผู้อื่น
ดังนั้น การที่เราไม่ดูแลตัวเองก็จะส่งผลที่เลวร้ายต่อผู้อื่นด้วยเช่นกันค่ะ
ตัวอย่างที่ชัดเจนที่สุด คือ ผลจากการฆ่าตัวตายของคนหนึ่ง ซึ่งทำให้คนที่อยู่ข้างหลังโศกเศร้า หรือแม้แต่กระทั่งทำให้คนซึ่งไม่รู้จักกันมาก่อน มีความสะเทือนใจจากการได้ทราบข่าว
เราคู่ควรที่จะได้รับความเคารพ
เราสำคัญทั้งต่อคนอื่นและต่อตนเอง
เรามีบทบาทสำคัญที่ต้องรับมือกับสิ่งต่างๆที่เกิดขึ้น
เรามีหน้าที่ดูแล ช่วยเหลือและทำดีต่อตัวเอง
เช่นเดียวกับที่ดูแล ช่วยเหลือและทำดีต่อคนที่เราเห็นค่า
การปฎิบัติต่อตัวเองให้ดีเหมือนกับปฎิบัติต่อคนอื่น
= พิจารณาว่าอะไรคือ”สิ่งที่ดี”สำหรับเรา
≠ สิ่งที่เราต้องการ
≠ สิ่งที่ทำให้เรามีความสุข
การให้ “สิ่งที่ดี” จะทำให้ดำรงอยู่ด้วยคุณธรรมและความรับผิดชอบต่อตัวเองและผู้อื่น
ยกตัวอย่างง่ายๆ เช่น การให้ลูกอมกับเด็กทำให้เด็กมีความสุข แต่ถ้าจะให้ดีต้องสอนให้เด็กแปรงฟันด้วยนั่นเอง
จงทำให้คนอื่นแข็งแกร่ง โดยเริ่มจากตัวเราเอง
- ดูแลตัวเอง
- เข้าใจตัวเอง : รู้อาวุธที่ตัวเองมี, ทราบข้อจำกัดและหาวิธีเสริมกำลังใจให้ตัวเอง
- มีเป้าหมาย : จะได้สู้เพื่อตัวเอง
- มีหลักการ : ป้องกันตัวเองจากใครที่เอาเปรียบ
- สร้างวินัยให้ตัวเอง
- ให้รางวัลตัวเอง : กระตุ้นตัวเอง
เราเริ่มได้ด้วยการทำดีกับตัวเอง ให้เหมือนเวลาที่ทำดีกับคนอื่น ❤️
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
