การละเลงสีด้วยนิ้วมือ เป็นกิจกรรมที่ทำให้เด็กได้มีอิสระในการสร้างสรรค์ผลงานศิลปะ เด็กมีโอกาสได้ใช้ฝ่ามือ นิ้วมือ ในการวาดภาพตามความคิดของตนเอง ซึ่งเป็นการส่งเสริมให้มีการพัฒนากล้ามเนื้อมือที่ดีขึ้น
ซึ่งสอดคล้องกับ วิรัตน์ พิชญไพบูลย์ (2531) กล่าวว่า การละเลงสีด้วยนิ้วมือไม่จำเป็นต้องใช้สีมากเกินไป แต่ควรให้เด็กได้ทดลองใช้ส่วนต่าง ๆ ของมือ
นอกจากนี้การละเลงสีด้วยนิ้วมือยังเป็นกิจกรรมที่ส่งเสริมพัฒนาการในการใช้มือ ตา และความคิด ให้มีความสัมพันธ์ได้อย่างดีและยังเป็นการเรียนรู้เทคนิคของการเขียนภาพโดยเฉพาะ
เรื่องของความอ่อน แก่ ของสีในการละเลงสีด้วยนิ้วมือนั้นเด็กสามารถค้นคว้าทดลองการเขียนภาพด้วยวิธีการต่าง ๆ ได้อย่างอิสระ เนื่องจากสามารถเขียนแล้วลบทิ้งแก้ไขได้จนกว่าจะพอใจ
แมคอิลเวน (Mcllvain, 1961) กล่าวว่า การละเลงสีด้วยนิ้วมือประกอบดนตรีโดยเริ่มจากให้เด็กเคลื่อนไหวมือในอากาศตามจินตนาการ เช่น
นกกำลังบิน ใบไม้กำลังพัดไหวเมื่อโดนลมแรง คลื่นของทะเลที่ซัดบนชายหาด เป็นต้น
หลังจากนั้น เปิดดนตรี เพื่อส่งเสริมให้เด็กเรียนรู้เกี่ยวกับการเคลื่อนไหวและจังหวะโดยเริ่มจากให้เด็กได้ลองเคลื่อนไหวมือและแขนในอากาศประกอบดนตรี และหลังจากนั้นจึงลองเคลื่อนไหวมือในท่าทางต่าง ๆ บนโต๊ะ ควรใช้ทั้งดนตรีทั้งจังหวะ
ช้าและเร็วเพื่อให้เด็กได้ฝึกการตีความจากจังหวะเพลงและเคลื่อนไหวตามจังหวะที่ได้ยิน