หัวใจของการทำดี
ก็คือ เพื่อให้สังคมดีงามและน่าอยู่ขึ้น
ไม่ใช่เพื่อให้ตัวคนทำดีเป็นที่จดจำรำลึกถึงของสังคม
.
การทำดีไม่ได้โรแมนติกเสมอไป
อาจจะมีทั้งคนเห็นด้วย
และคนเห็นต่าง
อาจจะมีทั้งคำชมและคำด่า
อาจจะมีทั้งคนรักและคนริษยา
อาจจะมีทั้งคราบน้ำตาและรอยยิ้ม
อาจจะมีทั้งคนเข้าใจถูกและคนเข้าใจผิด
อาจจะมีทั้งก้อนหินและช่อดอกไม้
อาจจะมีทั้งความสุขและความทุกข์
.
แต่ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม
คนทำดีก็ไม่ควรหมดศรัทธาในความดี
ขอให้ถือเสียว่า “มารไม่มี บารมีไม่เกิด”
และอันที่จริงอุปสรรคระหว่างการทำดี
ก็มีส่วนอย่างมีนัยสำคัญ
ในการการขัดเกลา เลือกสรร กลั่นกรองคนดี
ให้เข้าถึง “ธาตุแท้ของการทำดี” จริงๆ
เพราะหากไม่รักในการทำดีจริงๆ จากหัวใจแล้ว
เมื่อพบอุปสรรคขวากหนามแม้เพียงนิดหน่อย
ถูกถากถาง ถูกค่อนแคะ ถูกแซะ ถูกวิพากษ์วิจารณ์
ใครต่อใครหลายคนก็มักจะเริดร้างห่างเหิน
หรือยอมถอดใจหันหลังให้กับการทำดีอย่างง่ายดาย
.
อุปสรรคระหว่างการทำดี
คือเครื่องมือคัดคนดีให้เป็นคนทำดีที่มีคุณภาพ
มีความเข้มแข็งทั้งกายและใจ
แกล้วกล้าอาจหาญที่จะหยัดยืนทำดีต่อไป
ซึ่งหากสอบผ่าน
ถนนแห่งการทำความดี (กุศลกรรมบถ) ก็จะราบรื่น
และเต็มไปด้วยความสะดวกและสนุกที่จะทำดี
และหากพัฒนามาถึงขั้นนี้
ยิ่งทำดี ก็จะยิ่งมีแนวร่วม มากไปด้วยกัลยาณมิตร
เพียงแค่คิดจะทำดีก็จะมีแต่คนคอยช่วยเหลือ
.
ขอเป็นกำลังใจให้คนดี
ที่กำลังทำดีเพื่อสังคมไทยทุกคน
.
(ว.ววชิรเมธี)
๑๒ พฤษภาคม ๒๕๖๓
.