เรื่องเล่า "ผีนางรำ"
ผี บนโลกนี้มีอยู่มากมายหลากหลายประเภทไม่ว่าจะเป็น ผีกระสือ ผีนางไม้ ผีตานี และผีอื่นๆอีกมากมาย แต่จะมีผีอยู่ชนิดหนึ่งที่มักจะหลงตัวเองและรักความสวยความงามมาก ผีทีพูดถึงนี้คือ "ผี... นางรำ"
เหตุการณ์นี้ไม่ได้เกิดขึ้นกับฉันด้วยตนเองแต่เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นกับเพื่อนสนิทฉัน เพื่อนฉันมักโดนผีนางรำเข้าสิงอยู่บ่อยครั้งจนมันทำให้คนอื่นไม่กล้าที่จะเข้าใกล้เพื่อนฉัน ทั้งที่เพื่อนนั้นสวยและนิสัยมารยาทดีมาก แต่ก็เพราะความสวยนั้นแหละทีทำให้เขาต้องมาพบเจอเรื่องแบบนี้ และอีกเหตุผลหนึ่งที่ทำให้เพื่อนถูกผีสิงง่ายๆนั้นก็คือ ความอ่อนแอ 4 วันดี 3 วันไข้ของตัวเขาเอง
เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นที่โรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่ง ในเช้าของวันหนึ่งขณะทีนักเรียนทุกคนกำลังเข้าแถวกลางสนามมีแดดส่องยามเช้าและมีครูเวณมาพูดคุยหน้าเสาธง อยู่ๆก็มีเสียงกรีดร้องดังขึ้นมาเป็นเสียงทีหนึ่ง และตามด้วยเสียงกรีดร้องตามด้วยเสียงที่สอง สาม สี่ จนถึงสิบกว่าเสียง ทุกคนในสนามพากันแตกตื่นตกใจและพากันวิ่งแตกแถว บางคนก็หันไปหาต้นเสียง และพบว่าคนที่กรีดร้องพากันสลบกลางสนาม เป็นจำนวนนักเรียนสิบกว่าคนและในสิบกว่าคนนั้นมีเพื่อนฉันรวมอยู่ด้วย นักเรียนพากันแบกเพื่อนของตัวเองที่สลบเข้าห้องโถงของโรงเรียน ตอนแรกวางคนที่สลบใกล้ๆกันแต่แล้วเสียงกรีดก็ดังขึ้นอีกครั้ง จากคนหนึ่งสู่คนหนึ่ง เหมือนคนที่สลบแข่งกันกรีด จนไม่สามารควบคุมสถานการณ์ได้ คุณครูเลยให้ยกคนทีสลบห่างๆกันเป็นมุมๆต่างของห้องโถง เหตุการณ์มันน่ากลัวมาก เหมือนฉันกำลังฝันร้าย ต่างคนต่างกรีดร้องเรียกร้องความสนใจจนเสียงกรีดร้องดังทั่วห้องโถงฉันเองก็กลัวแต่ต้องอยู่เพราะในสิบกว่าคนนั้นมีเพื่อนฉันอยู่ เมื่อครูผู้ชายพากันมาสวดไล่สถานการณ์ก็ดีขึ้นและเสียงกรีดร้องก็เงียบไป นักเรียนทีโดนผีสิงเป็นสิบค่อยๆฝืนและมีสติทีละคน ทีละคนจนเหลือเพื่อนฉันคนเดียว
อยู่ๆเพื่อนฉันทีนอนสลบก็ยิ้มหวานทั้งที่ตัวเองหลับตาอยู่ และแขนทั้งสองข้างค่อยๆขยับขึ้นมา มือค่อยๆแอ่นตั้งท่าจะรำ ฉันและเพื่อนที่อยู่ข้างๆต้องตกใจ เมื่อเพื่อนทีนอนสลบเบิกตากว้างขึ้นมา พร้อมยิ้มให้กับพวกเรา แล้วยืนขึ้นทำท่าร่ายรำ จากนั้นได้ร่ายรำอย่างสวยงาม เหมือนคนมีความสุขทีได้ร่ายรำ เพื่อนฉันรำไม่เก่ง แต่ตอนนี้กลับกลายรำอย่างสวยงาม และอยู่ๆผีนางรำหันมาถามฉันกับเพื่อนๆด้วยเสียงหวานปนหลอนว่า "ฉันรำสวยไหม? " พวกฉันตอบเสียงสั่นไปว่า "สวย เธอรำสวยมาก" ผีนางรำยิ้มอย่างพอใจแล้วรำต่อ เมื่อครูเห็นท่าไม่ดี สั่งให้ฉันและเพื่อนจับตัวเธอไว้ ในขณะผีนางรำกำลังรำอย่างเพลิดเพลินฉันและเพื่อนจึงเข้าไปจับตัวไว้ถึงแม้ว่าจะรู้สึกกลัวแต่ต้องช่วยเพื่อน
เมื่อไปจับตัวเพื่อนทีโดนผีนางรำสิงนั้น กลับกลายเป็นว่าพวกเราโดนสะบัดออกอย่างแรงพร้อมคำพูดที่ว่า " อย่าจับฉัน ฉันจะรำ" พร้อมร่ายรำต่อ ครูจึงสั่งอีกครั้งให้จับตัวให้แน่นๆพร้อมอ่านบทสวด ฉันและเพื่อนจึงกระโจนเข้าหาและจับเพื่อนให้นอนลงเพื่อจะได้ไม่มีแรงในการผลักพวกเราอีก และพร้อมอ่านบทสวดตามทีครูสั่งและครูเองก็ร่วมอ่านอยู่ด้วยเช่นกัน ในที่สุดเพื่อนฉันก็นิ่งและสลบไป ครูจึงกล่าวว่า มันคงไปแล้วละ และเพื่อนค่อยๆลืมตาพร้อมถามว่า"ผีนางรำมาอีกแล้วใช่ไหม?" พวกเราทุกคน "พยักหน้าตอบ"
ก่อนหน้านี้ผีนางรำแวะเข้าสิงตลอดแต่ครั้งนี้หนักหน่อย และวันเลวร้ายของเพื่อนฉันก็จบไป แต่ใช่ว่ามันจะไม่มีวันต่อไป
เมื่อเวลาผ่านไปสักสองสามเดือนฉันไม่แน่ใจ ผีนางรำก็กลับมาหาเพื่อนฉันอีกครั้ง
เมื่อทุกคนพากันเข้าห้องหลังจากได้ยินเสียงกริ้งดัง ก็ถึงช่วงเวลาเรียนภาคบ่าย อากาศของวันนี้ช่างสงบไม่มีลม ทุกคนพากันบอกว่าอากาศดี แต่อยู่ๆเพื่อนฉันก็บอกหายใจไม่ค่อยสะดวก มันแน่นหน้าอก ชวนไปพักห้องพยาบาลก็ไม่ไป เลยพากันเข้าห้องเรียน พอเรียนได้สักพักเพื่อนฉันก็หลับ ฉันก็ไม่ได้อะไร บอกกับคุณครูแค่ว่า เพื่อนไม่สบาย ในขณะทีทุกคนกำลังตั้งใจเรียนอยู่ๆเพื่อนฉันก็ยิ้มหวานเช่นเดิม ฉันกับเพื่อนอีกคนก็ได้แต่บอกว่า "มันมาอีกแล้วหรอ?" พร้อมหันไปสังเกตเพื่อนทีกำลังยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ทั้งทีตัวเองหลับอยู่ พอสักพักเพื่อนก็ลุก ค่อยๆก้าวขาขึ้นบนเก้าอี้ และไปยืนบนโต๊ะพร้อมตั้งท่าจะร่ายรำ จากนั้นก็ร่ายรำอย่างสวยงามเช่นเดิม เพื่อนในห้องพากันตกใจ วิ่งออกจากห้องพร้อมเสียงกรีด เรากับเพื่อนก็ออกไปเช่นเดียวกัน ต่อให้เจอเรื่องนี้บ่อยครั้งแค่ไหนมันก็ไม่ชิน ผีนางรำทีเข้าสิงเพื่อน ร่ายรำบนโต๊ะอยู่นานพอควร มีบางคนไปตามครูผู้ชายมาก ครูจึงเข้าไปในห้องและเราก็เดินตามครูเข้าห้องไป ครูจึงกล่าวกับผีนางรำว่า "ลงมารำข้างล่างนะ เห็นไหมมีคนอยากดูเธอรำเต็มไปหมด" ผีนางรำจึงหยุดรำแล้วพูดคุยกับครูว่า "ลงไปให้แกไล่ฉันอีกละสิไม่ว่า" ครูจึงตอบกลับว่า "ไม่หรอก พวกเราอยากดูเธอรำจริงๆ ลงมานะ" ผีนางรำ ทำเป็นเชยชารำต่อไม่สน
ฉันเองก็อยากรู้ทำไหมชอบมาเข้าร่างเพื่อนคนนี้ ฉันจึงตะโกนถามว่า" ทำไหมเธอถึงชอบมาหาเพื่อนฉันนัก" ผีนางรำ จึงหยุดรำและหันมามองหน้าฉัน ด้วยสายตาเหมือนคนคนโกรธพร้อมตอบกลับว่า" ก็เพราะว่า... เพื่อนเธอสวย และฉันเองก็สวยมาก ฉันต้องเลือกคนสวยเพื่อให้ฉันได้รำอย่างสวยงาม ฉันชอบเพื่อนเธอ" พร้อมกลับร่ายรำตามเดิม ฉันจึงเข้าใจทุกอย่างทีเกิดขึ้นกับเพื่อนแท้จริงเพราะความสวยของเพื่อนนั้นเอง
คุณครูทีไม่เลิกต่อรองให้ผีนางรำลงมารำข้างล่าง แต่ผีตนนั้นไม่ได้ฟังครูเลย ฉันจึงคิดอุบายในเมื่อผีตนนี้มันชอบความสวยทำไหมเราไม่เอาเครื่องสำอางมาล่อ ฉันจึงพูดกับผีนางรำว่า "นี้เธอ เพื่อนฉันสวยก็จริงแต่เพื่อนฉันยังไม่ได้ทาแป้งใส่ลิปเลยนะ ดูสิหน้าซีดไปหมด" เมื่อผีนางรำได้ยิน เขาก็หยุดรำแล้วพูดขึ้นมาว่า "หน้าซีดออ งั้นตอนนี้ฉันก็ไม่สวยสิ" ฉันจึงตอบว่า ใช่! ซีดมากเลยละ ผีนางรำได้ยินเช่นนั้นจึงค่อยๆลงมาพร้อมพูดว่า "อย่าจับฉันนะ" ครูจึงตอบว่า" ไม่จับหรอกพร้อมส่งสัญญาณให้กับเพื่อนที่กำลังเตรียมพร้อมในการจับผีนางรำ พอผีนางรำลงมาและกำลังเข้ามาหาฉัน เพื่อนๆก็รุมมาจับผีนางรำ ฉันร่วมไปจับด้วย เหมือนผีตนนั้นจะโกรธเอามากๆ ตอนทีจับผีนางรำได้มันร้องกรีดเสียงดังไปทั่วห้อง ครูไม่รอช้ารีบมาอ่านบทสวดไล่ แต่กลับโดนผีหัวเราะใส่ พร้อมพูดขึ้นว่า "อ่านอะไรอะ ฟังยากมาก แต่เก่งนะเนี้ยะ ทีอ่านได้" พวกเราตกใจมากมันไม่กลัวบทสวดทีครูอ่าน และครูพูดขึ้นมาว่า "เธอไม่กลัวใช่ไหม งั้นทุกคนเรามาอ่านมาบทนี้ ให้เขาฟังพร้อมๆกัน" พอทุกคนเริ่มอ่าน ผีตนนั้นตอนทุกคนอ่านบทสวดแรกๆดูไม่รู้สึกกลัว กลับชมว่า ทุกคนเก่งไม่ขาดปาก ครูบอกอย่าหยุดอ่าน อ่านไปเรื่อยๆ
พออ่านบทสวดได้สักพักอยู่ผีนางรำก็ร้องไห้ พร้อมกล่าวว่า" ทำไหมพวกเธอชอบไล่ฉันไป ฉันแค่อยากรำ ฉันแค่อยากรำ (เสียงค่อยๆแผ่วลง) ฉันแค่อยากรำ พวกเธอได้ยินไหม" จากนั้นร่างกายเพื่อนฉันก็สลบไป และผีนางรำได้ออกจากร่างเพื่อนฉันแล้ว พอเพื่อนฉันฟื้นสัมผัสได้ว่าเธออ่อนเพลียมาก คงเพราะผีนางรำใช่ร่างเธอนานเกินไป
หลังจากเหตุการณ์ในห้องเรียนวันนั้น ฉันนึกว่าผีนางรำไม่เข้าสิงเพื่อนฉันอีกแล้ว เพราะทิ้งระยะช่วงไว้นานมากรอบนี้ประมาณเกือบปีได้มั้ง แต่ฉันคิดผิด มันมาอีกแล้ว และรอบนี้มันมาแบบไม่ให้พวกเรารู้ตัว
รอบนี้ทิ้งช่วงไปนานผีนางรำไม่ได้เข้าสิงเพื่อนฉัน และเหตุการณ์ครั้งนี้เกิดขึ้นที่หอพัก มันเกิดในช่วงเวลาไม่นานแต่หลอนเอาการ
เมื่อทุกคนในหอพักแยกย้ายไปนอนตามเตียงตัวเอง ปิดไฟทุกดวงในแต่ละชั้น เหลือแค่ไฟใกล้ห้องน้ำ เพื่อจะได้เดินสะดวกเวลาเข้าไปห้องน้ำในยามดึก คืนนั้นทุกอย่างปกติเพื่อนเราก็ยังยิ้มร่าเริงเล่นกับพวกเราได้ เตียงมันเป็น 2 ชั้น เพื่อนฉันนอนชั้นบนฉันนอนชั้นล่าง และมีเพื่อนอีกคนมานอนด้วย เพราะเพื่อนที่นอนข้างฉันเขาไม่ชอบนอนเตียงคนเดียว ทุกคนหลับกันหมด แต่เมื่อเวลาตี 3 ช่วงดึก อยู่ๆเพื่อนทีนอนข้างสะกิด ปลุกให้ตื่น ฉันนึกว่าจะชวนไปเข้าห้องน้ำแต่แล้วต้องตกใจอย่างมาก เมื่อเห็นเพื่อนที่นอนเตียงชั้นบน มารำกลางห้อง ในความมืดทีมีแสงผ่านนิดๆ ฉันกับเพื่อนอีกคนนั่งตัวสั่นเพราะกลัวกับสิ่งทีเห็นตรงหน้า ใช่แล้ว สิ่งทีฉันเห็นคือ เพื่อนโดนผีนางรำเข้าสิงแล้วมาร่ายรำกลางห้อง
ในขณะทีผีนางรำกำลังร่ายรำ มีเพื่อนร่วมห้องอีกคนตื่น เขาคงตกใจกับสิ่งทีเห็นถึงกับสลบไป ฉันและเพื่อนเห็นเหตุการณ์จึงรีบเข้าไปช่วย พยุงตัวขึ้นมานอนบนเตียง เสียงฉันกับเพื่อนพูดซุบซิบกันดัง ทำให้ผีนางรำหันมาหา ฉันกับเพื่อนต้องหลบเพื่อไม่ให้เกิดเสียงดังกลัวคนอื่นๆตื่นมาอีก สุดท้ายฉันกับเพื่อนจึงตกลงกันว่าจะเปิดไฟกันทีละดวง ไม่ใช่เพื่อปลุกคนอื่น แต่ทำเผื่อว่าผีนางรำจะรำคาญและออกไปจากเพื่อนฉัน เมื่อฉันและเพื่อนทำการเปิดไฟโดยแบ่งคนละฝั่ง พอค่อยๆเปิดทีละดวง ทีละดวง ผีนางรำเริ่มรู้ตัวจึงหันมามองทีฉัน ทำตาขวางใส่ สักพักผีนางรำกลับยิ้มหวาน และอยู่ๆร่างกายเพื่อนฉันที่โดนผีนางรำสิงก็ร่วงไปนอนบนพื้น ฉันจึงรีบวิ่งเข้าเพื่อนที่นอนสลบพร้อมกับเพื่อนอีกคน จึงแบกให้ไปนอนบนเตียง ฉันจึงอ่านบทสวดให้เพื่อนฟัง สักพักเพื่อนก็ฟื้นขึ้นมา ฉันดีใจมากแลพูดขอบคุณผีนางรำในใจว่า "ขอบคุณทีไปจากเพื่อนฉันโดยดี แต่นับจากนี้อย่าได้เข้ามาหาเพื่อนฉันอีกเลย
พอจากเหตุการณ์วันนั้นผีนางรำก็ไม่ได้มาหาเพื่อนฉัรอีกแล้ว ฉันไม่รู้ว่าผีนางรำไปที่ชอบของตนเองแล้ว หรือพบคนที่สวยกว่าเพื่อนฉันจึงไม่มาหาและราวีเพื่อนฉัน มันเป็นเรื่องทีดีมากๆที่เขาไม่ได้มาหาเพื่อนฉันแต่ฉันก็ภาวนาว่าอย่าให้เขาไปตามราวีคนอื่นอีกเลย
ฉันไม่รู้ว่าชื่อเรียกผีตนนี้ว่าอะไร ใช่ชื่อผีนางรำหรือไม่ ที่ฉันเรียกว่าผีนางรำเพราะว่าเห็นผีตนนี้คงรักการร่ายรำมากๆ ถึงได้เข้าสิงเพื่อนทุกครั้ง เพียงแค่เพื่อจะรำ
สุดท้ายฉันอยากฝากผู้อ่านที่ได้อ่านเรื่อง ผีนางรำ ว่าให้ทำในสิ่งที่ตัวเองรักในสิ่งที่ตัวเองชอบในขณะที่ยังมีชีวิตเป็นมนุษย์คนนึ่งอยู่บนโลกใบนี้ให้ดีที่สุด เพราะการตายจะมาพรากชีวิตเราเมื่อไหร่ไม่รู้ ทำทุกอย่างให้ดีที่สุดจะได้ไม่เสียใจภายหลัง
- 5
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
