กระแสเรียกจากความฝัน
วันทามารีอา เปี่ยมด้วยพระหรรษทาน พระเจ้าสถิตกับท่าน ผู้มีบุญกว่าหญิงใด ๆ และพระเยซูโอรสของท่าน
ทรงบุญนักหนา สันตะมารีอามารดาพระเจ้า โปรดภาวนาเพื่อเราคนบาป บัดนี้และเมื่อจะตาย อาแมน
บทสวดนี้เราจำได้ดีเสมอในช่วงเวลา 8 ปี ที่เราเคยอยู่ที่นั่น สถานที่ที่สอนให้เรารู้จักกับคำว่าครูในแบบซาเลเซียน สถานที่ที่ทำให้เรารู้จักการทำงานที่เป็นระบบ สอนให้รู้จักกับคำว่าระเบียบ และอีกมากมายจนทำให้เราทำงานเป็น ในช่วงเวลานั้นเราไม่ค่อยเข้าใจมากนักหรอก แต่ในวันนี้เราคิดเสมอว่า ที่นั้นทำให้เราทำงานเป็น
เมื่อถึงวันที่บอกที่บ้านว่าอยากไปหางานทำที่หาดใหญ่ แม่บอกว่าตามใจเลย เราโทรหาอาจารย์เราทันที จำได้เลยว่าอาจารย์พาเราซ้อนมอเตอร์ไซด์ ไปสมัครเป็นครูที่โรงเรียนเอกชนผู้หญิงล้วนในหาดใหญ่ กรอกใบสมัครไว้เรียบร้อย ก็นั่งรถตู้กลับบ้านเลย
คืนนั้น (วันเดียวกับที่เราไปหาดใหญ่มา) เราฝันว่า เราเข้าไปในโรงเรียนที่เราเพิ่งไปสมัครมา แต่ในโรงเรียนมืดมาก ๆ ในฝันเรางงมาก ๆ มาทำไมที่นี่ในเวลานี้ เราเจอครูผู้หญิงคนนึง เราเรียกเค้าแต่เค้าไม่ได้ยินที่เราเรียก เราเห็นคนใส่ชุดสีขาว ๆ ยืนอยู่หน้าอาคาร 2 ชั้น เราเลยเดินไปหา ในฝันเราแปลกใจมากโรงเรียนมืดมาก แต่ทำไมเราถึงได้มองเห็น และไม่ได้รู้สึกกลัว
พ่อบอสโก
เมื่อเราเดินไปถึงผู้ชายในชุดสีขาว เราสังเกตว่า ผู้ชายคนนี้รูปร่างสูงใหญ่ เหมือนไม่ใช่คนไทย ชุดสีขาวแบบสวม แขนยาว แต่เหมือนมีใส่กางเกงขายาวไว้ข้างในอีกที ท่าทางเป็นคนใจดี เราถามเค้าว่าห้องดนตรีไทยอยู่ที่ไหน เค้าบอกเราว่ามาว่าเดี๋ยวเค้าพาไปเอง ให้เดินตามเค้ามา
ผู้ชายคนนี้เดินนำเราไปจนถึงบันได แล้วหันมามองหน้าเราและบอกว่า ห้องดนตรีไทยอยู่ชั้น 2 ให้เดินตามขึ้นมา เราก็เดินตามขึ้นไปโดยผู้ชายคนนี้เดินนำเราไปก่อน ทั้ง ๆ ที่รอบตัวมีแต่ความมืดทำไมเราจึงเดินตามได้เหมือนว่ามีแสงสว่างจับทางให้ตลอด เราก็เดินตามทีละขั้น เราแอบสังเกตเท้า คิดในใจ ทำไมเท้าคนนี้ไม่ติดพื้นเหมือนเค้าเดินลอย ๆ ยังงัยไม่รู้ เมื่อเดินไปถึงชั้น 2 ในฝันจำได้ว่า เดินเลี้ยวขวาต่อไป ก็ถึงห้องที่เปิดประตูทั้งสองบานไว้ ผู้ชายคนนี้เค้าชี้ไปที่ห้องที่เปิดประตูและบอกเราว่า “นี่คือห้องดนตรีไทย เล่นได้ตามสบาย” เรามองตาม ทัดใดนั้นเหมือนมีลำแสงคล้าย ๆ ไฟสปอต์ไลท์ สาดส่องลงมาจากเพดานห้อง ไฟสว่างที่เดียวคือ ตรงโต๊ะนักเรียนที่มีซอด้วงวางอยู่ รอบห้องมืดสนิทเราไม่เห็นเครื่องดนตรีชิ้นอื่นเลย พอหันกลับมา เค้าหายไปแล้ว
และเราก็ตื่น.....แล้วก็หลับต่อจนเช้า ตื่นมาเล่าให้แม่ฟัง แม่บอกว่าสงสัยคิดมากกลัวไม่ได้งานทำ เราเองก็คิดเหมือนแม่ เวลาผ่านไปประมาณ 2 สัปดาห์ ทางโรงเรียนโทรมาบอกว่าให้เราไปสอบสอน ..เราดีใจมากเลย..และในที่สุดเราก็ได้ทำงานที่นี่ ในวันแรกที่โรงเรียนมีการทำพิธีฉลองพ่อบอสโก ภาพของนักบวชผู้ชายบนเวที ทำให้เราแทบช็อคเลยค่ะ "#คนนี้นี่แหละที่เข้าฝันเรา" แต่เราก็ไม่ได้เล่าให้ใครฟังนอกจากโทรศัพท์ไปเล่าให้แม่ฟัง แม่บอกว่าเค้าคงอยากให้ไปทำงานที่เค้า
เวลาผ่านไปเราทำงานที่นี่ได้สัก 2 ปี เริ่มกลายเป็นครูเก่าไม่ใช่ครูใหม่เริ่มได้รับมอบหมายทำงานสำคัญมากขึ้น โดยเฉพาะกิจกรรมด้านเยาวชนในเครือซาเลเซียน จนกระทั่งเราได้สนิทกับซิสเตอร์ท่านนึง ตลอด 2 ปีที่ผ่านมาเราลืมความฝันคืนนั้นไปแล้ว มีอยู่วันนึงซิสเตอร์ได้เล่าให้เราฟังเกี่ยวกับอัศจรรย์ของคุณพ่อบอสโก อยู่ ๆ ความฝันในคืนนั้นชัดเจนขึ้นมาอีกครั้ง เราเลยเล่าให้ซิสเตอร์ฟังว่า คุณพ่อบอสโกนี่แหละที่ไปเข้าฝันเราตอนที่เรายังไม่ได้มาทำงานที่นี่ แค่มาสมัครงาน
#กระแสเรียก..ซิสเตอร์พูดคำนี้ ซิสเตอร์บอกว่าในทางคาธอลิก คนที่ได้มาทำงานด้วยกัน ได้มาทำงานเยาวชน หรือได้มาสอนในสถานที่ของท่าน ล้วนแล้วแต่มาเพราะกระแสเรียก ในเวลานั้นที่ซิสเตอร์บอกเราก็เข้าใจในแบบของทางคาธอลิก แต่ในวันนี้ สิ่งที่เกิดขึ้นเราเข้าใจได้เลยว่า คือ #บุญสัมพันธ์ ในทางพระพุทธศาสนา
ไม่ว่าจะเป็น #กระแสเรียกจากความฝัน หรือ #บุญสัมพันธ์ ที่ส่งให้เราได้มาทำงานที่นี่ ล้วนแล้วแต่เป็นความทรงจำที่เราไม่เคยลืม และเรื่องแปลกอีกอย่างหนึ่งก็คือ ทุกวันนี้เวลาผ่านไปเกือบ 20 ปี #เหรียญของพ่อบอสโก ยังอยู่กับเราตั้งแต่ที่ซิสเตอร์ให้มา เราเคยยกให้ลูกศิษย์ที่คาธอลิกไป แต่จำไม่ได้แล้วว่าเกิดอะไรลูกศิษย์ถึงไม่ได้เอาไป ตอนนี้เราไม่คิดจะยกให้ใครแล้วค่ะ ท่านคงจะอยากให้เหรียญของท่านอยู่กับเราตลอดไป
#กระแสเรียกจากความฝัน จุดเริ่มต้นที่ทำให้เราเริ่มฝันแล้วเป็นจริง เราเชื่อว่าคุณผู้อ่านหลาย ๆ ท่านคงจะมีประสบการณ์เหมือนเรา บางคร้ังก็ไม่กล้าที่เล่าความฝันให้ใครฟัง บางครั้งก็ไม่เชื่อหรือเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งจนกว่าเหตุการณ์จะเกิดขึ้นจริง ไม่ว่าจะเป็นฝันด้วยสาเหตุใดก็ตามแต่ #เราขอให้เป็นฝันดีของผู้อ่านทุกท่านนะคะ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
