สายน้ำแห่งชีวิต
สายใยแห่งครอบครัว
อุโมงค์ที่มืดมิดยังมีแสงสว่าง
ชีวิตพ่อค้า มันไม่ได้ง่าย
ในเส้นทางชีวิตหลังจากเรียนจบเข้าสู่วัยทำงาน เปรียบเสมือนสายน้ำที่เกิดจากต้นน้ำ คือ มหาวิทยาลัย โรงเรียน สถาบันต่างๆ ที่เก็บรักษาสายน้ำที่ใสบริสุทธิ์ ไหลไปหล่อเลี้ยงชีวิตผู้คนมากมาย สายน้ำนั้นไม่ยิ่งใหญ่เท่าสายใยจากครอบครัว
สายน้ำตอนนี้เริ่มเหือดแห้ง จากสภาะวะเศรษฐกิจ สังคม การเมือง ที่ชัดเจนที่สุดตอนนี้คือ โรคระบาด ส่งผลให้การหล่อเลี้ยงต่างๆไม่สามารถที่จะรับการดูแลได้ เนื่องจากเป็นสิ่งที่ไม่เคยพบเจอมาก่อน
ชีวิตที่เราเริ่มจาการทำงานเดือนแรก เติบโตเรียนรู้ชีวิตมากมาย จากสิ่งที่ได้เรียนรู้มา นำมาสร้างอาชีพที่ตนเองใฝ่ฝันหรืออยากจะเป็น ในวันนึงที่ทุกคนคาดไม่ถึงก็คือชีวิตใหม่ที่ถูกเปลี่ยนไป ต้องระมัดระวังมากขึ้นเรื่องสุขภาพ สิ่งที่เคยทำได้หรือสิ่งที่เคยได้ทำกลับเปลี่ยนไป
แต่สิ่งที่ผมได้ค้นพบจากสิ่งที่เกิดขึ้นและไม่เคยเปลี่ยนแปลงไปจากตัวเราคือ บ้าน ครอบครัว เพื่อนบ้าน สิ่งเเวดล้อมที่เราเติบโตยังคงเหมือนเดิม เพียงแต่ตัวเราเท่านั้นที่เปลี่ยนไปจากหน้าที่ ได้ออกไปสู่สังคมใหม่ หลุดออกจากพื้นที่เดิม ทำให้เรารู้สึกท้าทาย
ในวันนี้ทุกคนต้องกลับมายืนจุดเดิม รักษาตัวเองให้ปลอดภัย หาอาชีพ กิจกรรม ที่ทำแล้วมีความสุข มีรายได้ สิ่งแวดล้อมเดิมที่เราเดินหรือขับรถผ่าน เราจะมีเวลาหันมามองมันมากขึ้นกว่าเดิมโดยอัตโนมัติ ร้านอาหารที่เคยกินวัยเด็ก เพื่อนบ้านที่เคยเล่นด้วยกัน มันเป็นความสุขที่เราได้นั่งนึกย้อนกลับไป
อาชีพที่เราเห็นและใกล้ชิดคือค้าขาย แต่เราไม่ได้มีโอกาสได้ทำ เชื่อว่าหลายครอบครัวเติบโตขึ้นมาได้จากพ่อแม่ที่ประกอบอาชีพค้าขาย หากมองคนรอบตัวทุกคนหันมาขายของเกือบทั้งหมด เพราะเป็นสิ่งที่สำคัญของการอยู่รอดคืออาหาร ใครๆสามารถขายได้ทำได้ เพียงแค่ซื้อของมาลงวางขายมีหน้าร้านหรือออนไลน์
ในความเป็นจริงมันไม่ง่ายเลย เหมือนต้องเข้ามหาวิทยาลัยชีวิต เรียนรู้วัตถุดิบ การปรุง เทคนิคการทำต่างๆ เมื่อทำเป็นต้องคิดวิธีขายหรือการตลาดที่จะทำให้ขายดี หาลูกค้าหรือปรับกลยุทธ์ให้ดีขึ้น
สินค้าที่จะนำมาขายตอบโจทย์กับพื้นที่มากน้อยแค่ไหน เศรษฐกินหมุนเวียนเกิดขึ้นแล้วตอนนี้ แต่เป็นในรูปแบบพึ่งพาอาศัยกัน เพราะทุกคนขายของกันหมด ต่างฝ่ายต่างซื้อกัน
พ่อค้า แม่ค้า ขายของแต่เข้า ยืนตากแดด เร่งปรุงทำอาหารเพื่อให้ทุกคนได้อิ่มท้อง เวลาเห็นรอยยิ้มเมื่อลูกค้าได้ทาน มันช่างมีความสุขและอบอุ่น สัมผัสได้ทั้งกายและใจเลยทีเดียว
ชอบคำพูดที่ผู้ใหญ่มักบอกว่า กินข้าวหรือยังลูก มันเป็นอะไรที่รู้สึกได้ถึงความเป็นห่วงและความสำคัญ จะไม่มีใช้ไม่เป็นไร แต่จะไม่กินไม่ได้ กินมากกินน้อยแต่ต้องกิน เพื่อให้มีแรงต่อสู้ ร่างกายของเราต้องให้พร้อม สิ่งดีๆก็จะเกิดขึ้นได้ในไม่ช้า
สิ่งที่เราได้จากการค้าขายเยอะที่สุด คือความอดทน ได้สอนและฝึกเราให้มีความตั้งใจ เข้าใจกับช่วงชีวิตที่ไม่แน่นอน แต่ความอดทนนั้นมีคุณค่ามาก ทำให้ขีวิตเข้มแข็ง พร้อมสู่วันใหม่ กำลังใจจากตนเองสำคัญที่สุด
แม่ค้าพ่อค้าจากร้านบริเวณโดยรอบ ใช่ว่าทุกคนจะแข่งขันกันเพื่อให้ได้ลูกค้า แต่สิ่งที่ผมได้พบเจอคือความเป็นห่วงในความใหม่ ประสบการณ์ที่เรายังไม่เคยทำ การแนะนำและสอนให้เราได้ลูกค้า บางคนเคยแต่ซื้อแต่ไม่เคยได้รู้จักตัวตนที่แท้จริง พอได้อยู่ใกล้กันเราจึ้งมีสัมพันธ์ใหม่ที่ได้ค้นพบกัน
ในความหม่นหมอง ยังมีแสงสว่างเสมอ เปิดโอกาสให้กับตัวเองได้เจอโลกใบใหม่แม้จะอยู่ใบเดิมที่ชีวิตต่างออกไป มันไม่มีวันที่โลกจะมืดมิดไปตลอด มีกลางคืนข้ามวันไปมีกลางวัน มีเช้าวันใหม่ แต่ขาต้องเดิน ใจต้องสู้ ไม่หยุด ไม่ท้อ
อุโมงค์มักมีจุดเริ่มและทางออก มีช่วงที่แสงส่องสว่างหรือช่วงที่อับแสงมองไม่เห็นหนทาง แต่หากเราใจสู้ก้าวเดินต่อไปเรื่อยๆ แม้จะไม่เห็นป้ายระยะทางว่ากี่เมตรจะถึงทางออก เราต้องสู้และหาหนทางต่อไป หากหยุดเดินหรือนั่งในที่อับแสง
เราจะรับรู้ไม่ได้เลยว่าวันใหม่ หรือเป้าใหม่จะสำเร็จได้หรือไม่
สายใยครอบครัว ยิ่งใหญ่กว่าสายน้ำ ไม่ต้องหล่อเลี้ยงคนมากมาย แต่หล่อเลี้ยงครอบครัวจิตใจของเราให้ชุ่มขื้น มีพลังต่อสู้ มีกิน มีสังคมที่ดี เห็นเราเติบโตได้ใช้เวลาเรียนรู้ และอยู่อย่างมีความสุขในทุกๆวันที่ผ่านไป สู้ สู้
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
