"โลกโควิด"
•
เช้าวันหนึ่งขณะกำลังจับกีตาร์นั่งแต่งบทเพลงนี้อยู่ริมแม่น้ำบางนรา - นราธิวาส หัวใจสำคัญห้วงขณะนั้น ผมคิดถึงพรมแดนประเทศที่ไม่มีอยู่จริง ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นเพียงสิ่งสมมติ และความรักของผู้คนก็ไร้พรมแดน เป็นสิ่งที่มีการพูดถึงและโหยหาเรียกร้องกันบ่อยๆ กระทั่งเมื่อเกิดปรากฏการณ์โควิด-๑๙ สอบทานความเป็นมนุษย์ ทุกอย่างจึงชัดเจนขึ้นว่า มนุษย์ต้องหันกลับมาทบทวนวิถีชีวิต ความคิด และความรักที่แท้จริง
•
เพราะนับจากนี้ โลกจะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป ...
*
"โลกโควิด"
คำร้อง/ทำนอง : ปราณชลี
เรียบเรียงดนตรี : พงศ์ นราฯ
ขับร้อง : บุหงานาลอ
โลกก็สีฟ้าฟ้า
ป่าก็สีเขียวเขียว
มีหัวใจดวงเดียว
เกี่ยวก้อยดั่งดาวดวงน้อย
รักกันให้น้อยน้อย
แต่ก็รักบ่อยบ่อย
ให้หัวใจดวงน้อย
ร้อยเรียงกันแต่งแต้มสีสัน
รักไม่มีพรมแดน
หมื่นแสนอย่าได้เกลียดชัง
โลกโควิดทำให้เท่าทัน
เธอและฉันรักกันดังเดิม
**
ชีวิตต้องแบ่งปัน
ตะวันไม่เคยหวงแสง
บนเส้นทางเสาะแสวง
ไม่สิ้นแรงไม่สิ้นความหวัง
ความรักยิ่งต้องเบ่งบาน
เบิกบานเฉกเช่นดอกไม้
ดอกสวยกลิ่นหอมกรุ่นใจ
กระจายไปในโลกของเรา
*
รักกันให้น้อยน้อย
แต่ก็รักบ่อยบ่อย
ให้หัวใจดวงน้อย
ร้อยเรียงกันแต่งแต้มสีสัน
ต่างช่วยกันดูแล
ไม่รังแกตีตรา
มอบรักและเมตตา
สู้ภัยโควิดไปด้วยกัน
*
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
