เคยไหมคะกับการคิดว่าตนเองประสบความสำเร็จในชีวิตแล้ว?
ทุกครั้งได้แต่บอกตัวเองว่าเราเดินมาตามเป้าหมายในชีวิตทุกจังหวะก้าว
ค้นพบสิ่งที่รัก สิ่งที่ชัง สิ่งที่ถนัด และไม่ถนัด
มั่นใจว่าเราคงไม่ใช่เป็ดน้อยที่ไม่รู้ตัวสักทีว่าควรไปทางไหน
จนกระทั่งมาค้นพบเอาทีหลัง
ว่าสิ่งที่เคยค้นพบมาทั้งหมดนั้น เราไม่เคยสานฝันให้สุดสักทาง
หลงเพียงยึดเหนี่ยวความสำเร็จเล็กๆเอาไว้
อย่างเช่นความสำเร็จทางด้านการเรียนและเป้าหมายด้านการงาน
แต่ไม่เคยลองลงมือทำอย่างอื่นอย่างใด ให้เกิดสำเร็จเป็นรูปธรรม
ทั้งๆที่ความสำเร็จที่เราคิดว่าเรามีนั้น เป็นเพียงจุดเล็กๆ
เมื่อค้นพบว่าเรายังมีความรักในสิ่งอื่นอีกมากมาย
เรากลับรู้สึกกลายเป็นเป็ดไปซะแล้ว…
เพราะไม่มีสิ่งใดเลยที่เราเคยใส่ใจฝึกฝนก่อนหน้านั้น
พอจะลงมือทำอะไรสักอย่าง ก็หยิบจับไม่เป็น เหมือนต้องมาเรียนรู้ใหม่
แต่เมื่อได้ทดลองสิ่งใหม่ๆที่ใจรักไปทีละอย่างดูบ้าง และค่อยๆก้าวไปทีละก้าว
ทิ้งเรื่องอื่นๆที่ควรโฟกัสลง ลองมาหลุดโฟกัสดูบ้าง
เพราะชีวิตคืออิสระที่เราสามารถทดลองได้อย่างใจฝัน
เลิกเป็นครูในห้องเรียน มาลองเป็นนักเขียนดูบ้าง
เลิกเป็นนักเขียนสักพัก มาลองอัดพอดแคสต์ดูหน่อย
เลิกทำงานทั้งวันจนคร่ำเครียด มาฟังเพลงเอาสุนทรสในชีวิต
…สิ่งที่ได้มาลองทำดูนั้น ไม่มีสิ่งไหนที่ถนัดเลยค่ะ แต่ใจมันรักนี่นา…
ถึงได้รู้ว่าการเป็น’เป็ด’มันก็สนุกดีเหมือนกันนะคะ :) 🐥