อ่านคน ...
หว่างคนกับคน
ระยะห่างที่สั้นที่สุด เรียกว่า “โอบกอด”
ระยะห่างที่ไกลที่สุด เรียกว่า “รอคอย”
ระยะห่างที่มองไม่เห็น เรียกว่า “ยอมรับ”
ระยะห่างที่น่ากลัวที่สุด เรียกว่า “เกลียดกันชั่วชีวิต !!”
การอยู่ร่วมกันระหว่างคนกับคน
เราล้วนชอบอยู่กับคนที่ไม่เอาเปรียบ
แรกเริ่ม คนไม่เอาเปรียบเหมือนจะเสีย นานวันเข้ากลับจะได้
คนชอบเอาเปรียบ แรกเริ่มเหมือนจะได้ นานไปกลับจะเสีย
โลกคือเวทีใหญ่ แต่ละคนคือหนังสือเล่มหนึ่ง
อ่านคน ... ยากกว่าอ่านหนังสือที่เขียนด้วยตัวอักษร
บางคน ยอมให้คุณยืมร่มในวันแดดสดใส
พอฝนตก เขาหยิบร่มกางแล้วแอบไปก่อนแล้ว
เมื่อคุณอ่านเขา อย่าได้ตำหนิ เพราะเขาเองไม่อยากตากฝน ทั้งร่มก็ของเขา เขาไม่ยินดีแบกความเดือดร้อนของคนอื่น
คุณจะพูดอะไรได้? คุณควรหาร่มไว้ใช้เองจะดีกว่า
บางคน ยามคุณมีอำนาจวาสนา เฝ้าหมุนอยู่รอบข้างคุณ
ครั้นคุณออกจากงาน หมดอำนาจไร้บารมี เขาก็หลบไปห่างไกล
เมื่อคุณอ่านเขา ต้องเข้าใจ ก่อนหน้านั้นเขายกยอคุณ เพราะมีความต้องการบางอย่าง บัดนี้ คุณไร้อำนาจเช่นนั้นแล้ว ย่อมไม่จำเป็นต้องขับเพลงยกยอคุณอีก ทีนี้ คุณต้องสงบใจลง ตรองสักหน่อยว่า ที่ผ่านมาคุณเชื่อคนง่ายเกินไปหรือไม่?
บางคน ยามบอกความรักลึกซึ้งต่อหน้าคุณ ถ้อยคำที่พรรณนาดุจดังเสียงไหลรี่ดังใสของแม่น้ำสายใหญ่ ทว่า กลับซุกซ่อนกระแสน้ำลึกที่ขุ่นคลั่กอยู่ใต้น้ำ
เมื่ออ่านเขา อย่าได้เกลียดชัง เพราะคนที่หลอกลวงคนด้วยใบหน้าจอมปลอมเสแสร้งนั้น ก็อยู่ได้ยากทั้งต่อหน้าลับหลังผู้คน ดีไม่ดีจะถูกตลบหลังด้วยคนจอมปลอมพรรค์เดียวกัน
คุณควรเข้าใจวิธีการใช้ชีวิตของคนประเภทเขา รอจนกว่าความเป็นคนของเขาคืนมา และสำนึกได้
บางคน เมื่อคุณหว่านไถด้วยความลำบาก เขาไขว้มือยืนดู ไม่ยอมให้เหงื่อหยดสักหยาด ครั้นเมื่อคุณเก็บเกี่ยวดอกผล เขากลับขอแบ่งด้วยเหตุผลสารพันอย่างไร้ยางอาย
เมื่ออ่านเขา อย่าได้รังเกียจ เพราะมีคนยอมร่วมเสพความหอมหวานของการเก็บเกี่ยวกับคุณ ไม่ว่าเขาจะแฝงด้วยจิตใจเช่นไร ก็ล้วนควรใช้ท่าทีต้อนรับ คุณเสียสละสักเล็กน้อย อาจทำให้เขาค่อยๆ ได้คิด และฝึกรู้จักมีความนับถือและรักตัวเอง
บางคน สนใจการตกแต่งภายนอก แต่งกายหรู แต่ในใจกลับกลวงโบ๋ เต็มไปด้วยความโง่เขลาไม่รู้ ภาวะเช่นนั้นมักสะท้อนออกทางวาจากับการกระทำโดยไม่รู้ตัว
เมื่ออ่านเขา อย่าได้ดูหมิ่น เพราะเขาไม่เข้าใจว่า เสื้อผ้านั้นช่างตัดเสื้อเป็นคนทำ เพียงเป็นเครื่องหมายของสินค้า แต่ความรู้ คุณธรรม และบุคลิกของคน คือคุณค่าชีวิตที่แท้จริงของคนคนหนึ่ง เผชิญคนสามานย์ คุณอาจได้ย้อนดูการกระทำของตน
เมื่อคุณอ่านคน แท้จริงแล้วก็อ่านตัวเองด้วย
พร้อมกับที่อ่านความจริง อ่านความดี อ่านความงาม ก็อ่านความจอมปลอมเบื้องหลังรูปลักษณ์ที่ดูภูมิฐาน และอ่านความอัปลักษณ์ชั่วร้ายเบื้องหลังความงาม ทั้งอ่านความเจ้าเล่ห์เบื้องหลังรอยยิ้ม
อ่านคน ที่สำคัญที่สุดคืออ่านคนประเภทใด
อ่านคน เพื่อเป็นคนที่แท้จริง
ดังนั้น ยามอ่านคน ต้องฝึกรู้จักผ่อนปรน รู้จักใจกว้าง
จากนี้จึงจะสามารถอ่านพบสิ่งอันเป็นประโยชน์ต่อตนเอง อ่านพบความสูงส่ง อ่านพบความสุข อ่านพบความปีติยินดี
คนกับคนอยู่ร่วมกัน สิ่งที่จำเป็นยิ่งกว่า คือการเข้าใจระหว่างกัน การวางใจกัน ในการจัดการเรื่องราวใดๆ พยายามหันไปทางด้านบวก แล้วจะรู้สึกว่า ชีวิตไม่ได้เลวร้ายดังที่คิด
ผ่อนปรนต่อคนอื่นมากสักหน่อย แล้วอาจพบว่า ชีวิตเช่นนี้มีสิ่งอันจะยังความแปลกใจรอคอยอยู่
เราพึงยิ้มให้ชีวิต ยิ้มกับทุกสิ่งที่แวดล้อม แล้วจะรู้สึกว่ารอบกายมีลำแดดสดใส มีความอบอุ่น
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
