ในโลกเงียบๆ..
บังเอิญเจอความรักครั้งหนึ่งซ่อนอยู่ .. ที่ใต้หมอน .. ฉันหยิบมันขึ้นมาดูแล้วซ่อนมันไว้ .. ที่เดิม {บางครั้ง..นึกถึง..บ่อยครั้ง..คิดถึง..ความรัก}
บางสิ่งยิ่งรู้ยิ่งไม่เข้าใจ บางอย่างเกิดขึ้นบ่อยแค่ไหนก็ยังไม่เคยชิน บ่อยครั้งเราเลือกที่จะเดินเข้าสู่ความเหงา แต่บ่อยครั้งกว่าเราถูกยัดเหยียดความเหงาเข้ามาในอ้อมกอด เราสัมผัสความรักได้ เราสัมผัสความไม่รักไม่ค่อยได้ หรือเราไม่อยากที่จะยอมรับมัน
ชายแก่วัยหลายสิบ นั่งขีดเขียนอะไรบางอย่างลงในสมุดเล่มโปรด เหมือนอยากจะเล่าหลายสิ่งหลายอย่างที่เคยผ่านมาในชีวิตให้ใครซักคนฟัง แต่ด้วยความลำพัง เพื่อนที่เขาสามารถเล่าเรื่องมากมายเหล่านั้นให้ฟังได้ ก็คงมีเพียงสมุดเล่มโปรดเล่มนี้เพียงแค่นั้น เขาใช้เวลาทั้งวัน หลายวัน หรืออาจจวบจนสิ้นวันสุดท้ายของชีวิต ขีดเขียนเล่าเรื่องราวชีวิตที่ผ่านมา บางครั้งเขายิ้ม บางครั้งเขาหัวเราะ บางคราก็ทิ้งร่องรอยไว้เป็นคราบน้ำตา ทุกครั้งที่เปิดสมุดก่อนที่จะเริ่มขีดเขียน ความคิดเช่นเดิมก็หมุนเวียนกลับมาอีกครั้งว่า “หากมีใครข้างๆซักคนก็คงดี..”
ย้อนกลับไปครึ่งชีวิตก่อน..
ชายหนุ่มผู้หิวโหยความรัก ที่แม้แต่ตัวเองก็ยังคงไม่รู้ตัว หวาดกลัวความเหงา เวียนวนเสาะหาความหวานจากความรัก พลาดพลั้งหลงไหลความหวานจนหน้ามืดลืมตัว ไม่เคยรู้สึกหวาดกลัวว่าจะเสียมันไป แต่แล้วก็ต้องผ่านความเจ็บปวดทุรนทุรายมาหลายครั้ง ด้วยความหวานที่เคยหล่อเลี้ยงเริ่มจางหาย จนสุดท้ายมันไม่ได้กลายเป็นความชินชา แต่สร้างปัญหาใหญ่กว่านั้นคือความหวาดกลัว .. ฉันกลัวที่จะเสียมันไปอีกครั้ง .. เขาเริ่มก่อกำแพงที่แม้แต่ตัวเขาเองก็ยังคงมองไม่เห็น กั้นผู้คนที่เวียนวนเดินผ่านเข้ามาใกล้ วิ่งหนีผู้คนที่ผ่านมาเหล่านั้นจากไป เมื่อรู้ตัวว่าอาจจะกลับไปหลงไหลความหวานที่กำลังจะเกิดขึ้นใหม่ คล้ายกับจะยอมตายอยู่ผู้เดียวท่ามกลางความเหงา เขาสร้างเมฆฝนให้กับตัวเอง เขาสร้างเมฆฝนให้กับผู้คนที่เวียนวนผ่านมา เขาสร้างน้ำตาจากเมฆฝนเหล่านั้น
เขาใช้ชีวิตอยู่เคียงข้าง..กับความเหงา..
วันเวลาค่อยๆคืบคลานบางวันเวลาก็วิ่งผ่านไป ชายหนุ่มผู้เคยหิวโหยความรักกลับกลายเป็นชายแก่วัยหลายสิบที่แต่งงานกินอยู่กับความเหงา เขาใช้เวลาอยู่กับความเหงามากเกินไป เขาทิ้งเวลาที่ควรมีใครอยู่ข้างๆไปให้กับความเหงา เพราะความหวาดกลัวความรักใหม่ที่ยังไม่เกิด หวาดกลัวมาจนวันที่ควรจะพบเจอกับมันเข้าจริงๆ .. รู้สึกตัวอีกที..วันนี้..ไม่มีใคร
ความสวยงามของยามเช้า .. มักถูกซ่อนอยู่ .. ถ้าคุณมัวหลับไหล {ตื่นขึ้นมาพบ..ความจริง..อย่ามัวหมกตัวอยู่กับ..ความหลัง}
ยี่สิบแปดซี่
25/05/2012
{ระเบียงห้อง..ของ..ชายแก่วัยสามสิบ}
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
