[ 5โมงเย็น เพื่อนในห้องเราคนหนึ่งชื่อเบล(นามสมมุติ) เบลเป็นคนที่สื่ออารมณ์ความรู้สึกออกทางสีหน้าได้ชัดเจนมาก เย็นวันนั้นเบลเหมือนจะมีเรื่องไม่สบายใจอยู่ ซึ่งมันคงเป็นเรื่องที่หนักพอสมควร เบลชวนเราไปนั่งที่ระเบียงหน้าห้อง พร้อมเล่าความในใจที่อัดอั้นไว้ให้เราฟัง ขณะที่เบลกำลังเงยหน้าขึ้นหันไปหาทิศทางพระอาทิตย์ตก แสงสีส้มที่สาดเข้าใบหน้าของเบลบวกกับหยดน้ำตาที่ไหลลงมาจากดวงตาคู่นั้น มันเป็นภาพที่ทำให้เราคล้อยตามอารมณ์และรับรู้ถึงความเศร้าของเบลได้มากขึ้น ]