22 พ.ค. 2020 เวลา 09:56 • ความคิดเห็น
ขี้เมาท์ กิน เล่า เดอะซีรี่ย์
เมื่อวานตอนหนูนั่งเล่นอยู่หน้าบ้าน ได้ยินลุงข้างบ้าน สอนลูกชายสองคน
คือลูกชายแกบ่นเรื่องการงานที่ไม่เป็นตัวของตัวเอง เสนออะไรในที่ประชุมก็ไม่ได้รับตอบสนอง
ทั้งสองบ่นเรื่องความโง่ของผู้นำ และเพื่อนร่วมงานที่คล้อยตามหัวหน้า เพราะประจบสอพลอ
คนหนึ่งมีความคิดจะลาออกไปทำธุรกิจส่วนตัว อีกคนไม่อยากลงทุน คงต้องทำงานนี้ต่อไป หรือไม่ก็หางานอื่น
ได้ยินลุงแกบอกลูกชายว่า ถ้ามีความสามารถจริงแล้วไม่ได้ใช้เต็มที่ หรือรู้สึกว่างานที่ทำมันไม่ใช่โลกของเรา ก็เดินออกมาเถิด ออกไปสนุกกับความศักยภาพของเราดีกว่า
อย่ายอมแพ้ต่ออุปสรรค
แต่ถ้าเหตุผลที่ว่า"ไม่ได้เป็นตัวของตัวเองนั้น" อาจยังไม่ควรลาออกสักเท่าไร เป็นหางแถวที่อื่นคงไม่ต่างกันมาก สันดานคนไทยคล้ายๆกัน ต้องโชคดีจริงๆถึงจะเจอที่เหมาะสมกับตัวเรา
หนูได้ฟังแล้วก็ได้คิด การอยู่ในสังคมเราทราบดีอยู่แล้วว่าต้องลดอัตตาลง
แล้วเลยมานั่งนึกต่อ ว่าอัตตามีประโยชน์อย่างไรเอาไว้ใช้ตอนไหน
ประโยชน์ของอัตตา เอาไว้ใส่ในผลงาน เช่น เนื้อเพลง ทำนอง งานเขียน ภาพเขียน สามารถใส่อัตตาได้เต็มที่ เพื่อให้มันเป็นลายเซ็นต์มีกลิ่นของเราติดอยู่ หรืองานที่หน.มอบหมาย เราใส่อัตตาภายใต้กรอบของตัวงานได้
ส่วนมติที่ประชุมจะคิดเห็นอย่างไรกับผลงาน หน้าที่ของเราหมดไปแล้วเมื่อเสร็จ คนเสพผลงานของเราจะคิดอย่างไร ปล่อยให้ผลงานเดินตามทางของมัน ให้เนื้องานเล่าเรื่อง ดีกว่ามางอแงให้ผู้อื่นเข้าใจ หรือเห็นใจ
หนูว่าสองหนุ่มนั้นมีพลังหลายกิโลจูล ไฟของหนุ่มสาวร้อนแรงเสมอ แต่อาจมีปัญหาเรื่องความอดทน อยากให้สองหนุ่มสู้ให้เต็มที่ เคารพการตัดสินใจเหตุที่เลือกเข้ามาทำงานที่นี่ก่อน อย่าเพิ่งสงสัยเมื่อยามอ่อนแอ มันจะทำร้ายตัวเองและทำให้เราพ้ายแพ้ไปในสุด
กัดฟันทนทำงานให้สำเร็จ ไว้ตัดสินใจเมื่อจิตปกติจะดีกว่า
พยายามมองหาข้อดีของอุปสรรค ขอให้สนุกกับงาน และขอให้เลือดนักสู้สูบฉีดทั่วเรือนร่าง
หนูคิดได้งี้ หนูอยากจะแช์ให้ทุกๆคนที่ได้อ่านด้วยค่ะ

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา