เส้นทางนักเขียน : ตอนที่ 1.3 งานเขียนชิ้นแรกนิยายเรื่อง"ผู้รอดชีวิต"
หลังจากที่ตั้งสติได้ หนึ่งพยายามโน้มน้าวให้ต้นยกเลิกความคิดที่จะย้ายบ้านไปต่างจังหวัด เธอให้เหตุผลว่าธรุกิจของเธอกำลังไปได้สวย แต่ต้นบอกว่าบริษัทจะย้ายโรงงานและ Office ทั้งหมดไปที่นั่น เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากลาออก ซึ่งเป็นสิ่งที่ต้นไม่ต้องการ เพราะเขารักงานนี้มาก และเรือนหอก็สร้างไปเกิน 80% แล้วด้วย
ต้นยังบอกอีกว่าที่ปราจีนบุรีเป็นแหล่งโรงงานอุตสาหกรรม มีแรงงานวัยหนุ่มสาวเยอะ อีกทั้งแถวนั้นยังไม่มีคู่แข่งเยอะเหมือนที่นี่ หากมีคนฝีมือดี ๆ อย่างหนึ่งไปเปิดร้าน น่าจะเป็นที่นิยมได้ไม่ยาก หนึ่งหมดข้อโต้แย้งจึงยอมตามน้ำไปก่อน
แต่เธอขอเวลาสัก 2-3 เดือน โดยอ้างเหตุผลว่าต้องจัดการกับงานที่ค้างอยู่ที่กรุงเทพเสียก่อน แต่แท้จริงแล้วเธอต้องการที่จะติดต่อกับหนุ่ม เพื่อสอบถามว่าที่ดินผืนนี้ตกมาถึงมือต้นได้อย่างไร และต้องการให้เขาช่วยหาวิธีแก้ไขปัญหาในครั้งนี้ด้วย
หนึ่งพยายามติดต่อกับหนุ่มทุกวิถีทาง ทั้งส่งจดหมาย ทั้งนำชื่อไปค้นหาใน Social Media และ Google ก็ไม่มีข้อมูลของหนุ่มปรากฏแต่อย่างใด ราวกับว่าชายคนนั้นไม่เคยมีอยู่บนโลกใบนี้
หนึ่งสัปดาห์ผ่านไป หนึ่งยังติดต่อกับพี่ชายไม่ได้ ส่วนต้นถูกบริษัทส่งตัวไปทำงานที่ปราจีนบุรีก่อน เพราะต้นมีหน้าที่สัมภาษณ์และอบรมคนใหม่ ที่เข้ามาทำงานแทนคนที่ไม่ยอมย้ายไปกับบริษัท แต่บ้านที่นั่นยังสร้างไม่เสร็จ ต้นจึงต้องไปอยู่หอพักที่บริษัทเตรียมไว้ให้แทน
ต้นมักจะขับรถไปดูบ้านที่กำลังก่อสร้างอยู่เสมอ โดยระยะทางไปกลับระหว่างบ้านกับโรงงาน จะอยู่ที่ประมาณ 12 กิโลเมตร เย็นวันหนึ่งหลังเลิกงานต้นได้ขับรถไปดูบ้านตามปกติ แต่ขากลับเกิดมีฝนตกหนัก ต้นขับรถด้วยความเร็วไม่มากนัก เพราะโดยนิสัยเขาไม่ใช่คนประมาท แต่จู่ ๆ เขาก็พบกับเหตุการณ์ไม่คาดคิด
เขาเห็นเด็กสาวใส่ชุดนักเรียนม.ปลาย เดินตัดหน้ารถเขาในระยะกระชั้นชิด เขาพยายามเบรคอย่างสุดความสามารถ แต่ดูเหมือนเขาจะชนเด็กคนนั้นเข้าอย่างจัง รถโยกไปมาคล้ายเหยียบอะไรสักอย่าง ต้นรวบรวมสติเปิดไฟฉุกเฉินแล้วนำรถเข้าไหล่ทาง เขารีบลงจากรถเพื่อตรวจสอบอาการคนเจ็บ แต่กลับไม่เจอใครเลย
ต้นทั้งตกใจและมึนงง เขาหมุนตัวไปมาและมองไปรอบ ๆ คิดว่าร่างนั้นอาจกระเด็นไปที่ไหนสักที บังเอิญมีรถอีกคันผ่านมาพอดี คนขับรถคันนั้นลงมาถามต้นด้วยความเป็นห่วง "เป็นอะไรรึเปล่าครับ" ต้นเล่าเรื่องทั้งหมดให้เขาฟัง เขาคนนั้นมีท่าทางเปลี่ยนไป เหมือนคนกลัวและรีบร้อน เขาบอกต้นว่าไม่มีอะไรหรอก คนแถวนี้เจอกันประจำ เขาบอกให้ต้นรีบขึ้นรถแล้วให้รีบไป ถึงจะงง ๆ แต่ต้นก็ยอมทำตามที่เขาบอก
ต้นกลับมาขึ้นรถด้วยเนื้อตัวที่เปียกปอน เขาสูดหายใจเข้าลึก ๆ เพื่อเรียกสติตัวเองคืนมา "แค่ก ๆ" เขาไอออกมา เพราะสูดกลิ่นเหม็นเน่าที่คละคลุ้งอยู่ในรถเข้าไปเต็ม ๆ ต้นที่ไม่เคยเชื่อเรื่องวิญญาณเริ่มสับสนแล้วตอนนี้ เค้าสลัดหัวเพื่อรวบรวมสติแล้วขับรถกลับหอ
เมื่อถึงหอต้นรีบขึ้นห้องอาบน้ำนอน เขารู้สึกปวดหัวสุด ๆ อาจเป็นเพราะตากฝน หรืออาจจะเพราะกลิ่นนั่น คืนนั้นต้นนอนหลับไปอย่างรวดเร็ว ในขณะเดียวกันรปภ. ที่กำลังเดินตรวจตราภายในลานจอดรถของหอ เห็นว่ามีเด็กสาวในชุดนักเรียนนั่งอยู่มืด ๆ คนเดียวในรถของต้น เขารู้สึกเป็นห่วงจึงเข้าไปเคาะที่กระจก หวังจะถามว่าทำไมมานั่งอยู่เงียบ ๆ คนเดียว แต่เมื่อเด็กสาวหันหน้ามา ก็พบว่าใบหน้าเธอซีดเผือด เต็มไปด้วยเส้นเลือดสีเขียว ๆ ดวงตาที่เบิกโพลงไร้ซึ่งลูกตาดำ รปภ. ตกใจมากจึงวิ่งหนีไปทันที
โปรดติดตามตอนต่อไปนะคะ
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
