บันทึกประจำวันที่ 24 พ.ค.
สะดุ้งตื่นตั้งแต่ตี 4 ไหนๆ ก็ตื่นแล้ว จึงลุกสรงน้ำแล้วออกมาทำวัตรเช้า บรรยากาศตอนเช้าๆ เย็นสบายดี มีสมาธิในการนั่งภาวนา เสร็จแล้วมานั่งจิบกาแฟ
สมัยเป็นสามเณรเบื่อการทำวัตรสวดมนต์มาก ขี้เกียจตื่นเช้า ไม่รู้จะสวดทำไม น่าจะเอาเวลาไปทำอย่างอื่น เช่น กวาดวัด ล้างถ้วย ยังจะเป็นประโยชน์กว่าอีก แต่ก็ขาดไม่ได้เพราะมีการเช็คชื่อ ขาดก็โดนทำโทษ สมัยนั้นยังตีด้วยไม้เรียวกันอยู่ หลายปีเลยหละที่ลุกไปสวดมนต์ด้วยความไม่เต็มใจ จนอายุมากขึ้น รู้สึกว่าการสวดมนต์นี้สำคัญมาก นอกจากจะเป็นการเข้าเฝ้าพระพุทธเจ้าแล้ว มันเป็นการเตรียมความพร้อมรับมือกับวันใหม่อย่างมีสติ พอตกเย็นก็วางทุกเรื่องไว้อย่างสงบด้วยการทำวัตรเย็น เริ่มต้นก็ดี ปิดท้ายก็ดี ชีวิตก็จะมีแต่สิ่งดีๆ
ว่าด้วยเรื่องกาแฟ อาตมาฉันกาแฟดำ คือ กาแฟผสมน้ำร้อน ไม่ใส่ครีมเทียม น้ำตาล น้ำผึ้ง หญ้าหวาน หรืออะไรสักอย่าง เพราะความอร่อยของกาแฟอยู่ที่กลิ่นและความขม นี่หละที่เขาเรียกว่าหลงในกลิ่นรสและรส 555
ความหลงเป็นกิเลสชั้นละเอียด กำจัดอยาก ลองใครได้หลงแล้ว "หักปักหัวปำ" กันเลยทีเดียว สิ่งที่ทำให้คนหลงก็คือ รูป รส กลิ่น เสียง และสัมผัส อันน่าอภิรมย์ชมชื่น เจอรูปงามก็ถึงกับเอาไปฝันอยากได้ อยากครอบครอง ได้ชิมรสชาติอร่อยก็กินจนเป็นเบาหวาน ได้ดมกลิ่นหอมก็ดมจนเป็นไซนัส ได้ยินเสียงไพเราะหน่อย สามเณรถึงขั้นศีลขาด ยิ่งเจอสัมผัสเข้าไปอีก - หลงซ้ำหลงซ้อน -
นอกจากทั้ง 5 อย่างนี้ ก็มีหนทางและป่า ที่คนชอบหลง
วกมาเรื่องกาแฟ บางทีก็งงกับตนเองเหมือนกัน หลงคิดว่าดื่มกาแฟให้หายง่วง พอง่วงๆ ถามหากาแฟ แต่ตอนเช้านี่มันพึ่งตื่น มันหลับมาทั้งคืน มันยังไม่ทันง่วง แล้วดื่มกาแฟทำไม อือ...อาตมาดื่มวันละ 2 แก้ว หลังทำวัตรเช้า 1 แก้ว หลังอาหารเพลอีก 1 แก้ว แต่ที่แน่ๆ แก้วหลังเพลนี่กินให้อิ่มเฉยๆ เพราะกินแล้วก็ยังง่วงเหมือนเดิม 555
กาแฟยังไม่ทันหมดแก้ว นายโม่งมาเรียกว่าได้เวลาแล้ว จึงครองจีวรออกวัดไปงานสืบชาตาให้โยมในหมู่บ้าน ยุคโควิด นานๆ จะมีกิจนิมนต์ รู้สึกตื่นเต้นเลยทีเดียว แต่บอกโยมให้แต่งปิ่นโตมาฉันที่วัด เพราะหากฉันที่บ้านจะได้นั่งฉันรูปเดียว มันไม่สามัคคีรส ความอร่อยมันลดลงไปเกือบครึ่งทีเดียว อีกอย่างคือจะได้หอบอาหารมาถวายพระที่วัดด้วย พระบาลีว่า "นะ ภุญเช สาธุเมกะโก ไม่พึงบริโภคของอร่อยคนเดียว"
วันนี้ร้านโกบอลเฮ้าส์มีนัดมาส่งกระเบื้องอีก 2,700 แผ่น เป็นกระเบื้องสำหรับมุงหลังคาศาลาศรีตะเคียน ที่ประกาศบอกบุญไปคราวก่อน ใช้เวลานานถึง 14 วันกว่ากระเบื้องจะมา ช่างแอบไม่พอใจนิดๆ เพราะงานขาดมือ ก็น่าเห็นใจช่างเหมือนกัน ไม่มีงานก็ไม่มีเงิน บางคนจ้างเขาทำงานแล้วไม่จ่ายเงินก็มี ก็ทำไปได้นะ ช่างก็มีลูกน้อง ลูกน้องก็มีลูกเมีย หากไม่จ่ายเงินแล้วเขาจะเอาอะไรมากิน - เขาทำงานก็หวังได้เงิน -
ที่วัดจะจ่ายเงินช่างเป็นอันดับแรก (เมื่องานเสร็จตามกำหนด) ส่วนวัสดุก่อสร้างได้เปิดเครดิตไว้ที่ร้านในชุมชน 2-3 เดือนไปจ่ายทีหนึ่ง แต่เงินสำหรับค่าแรงต้องสำรองไว้อย่าให้ขาด เวลาอาตมาจะสร้างอะไรก็ตาม ต้องคำนวณเงินค่าแรงไว้ก่อน หากเงินค่าแรงมีจึงจะเริ่มลงมือทำ เพื่อความบายใจ หากเราจ่ายเงินตรงเวลาและครบถ้วน เราจะสามารถตรวจสอบงานได้อย่างละเอียดและไม่อึดอัดใจ
ใจเขาใจเรา
ขออนุโมทนาบุญแด่คุณโยมพิกุล (เยอรมัน) ที่ตั้งใจร่วมทำบุญปลูกต้นพิกุล ทางวัดปลูกได้ 8 ต้นแล้ว และจะปลูกไปเรื่อยๆ เพราะต้นพิกุลให้ร่มเงาทั้งปี ไม่มีพลัดใบ วันนี้ตั้งใจปลูกต้นกล้วย สัก 3-4 ต้น นอกจากนั้นก็ยังอยากปลูกไม้ผล เช่น ฝรั่ง ชมพู่ ด้วย คนได้กิน นก กระรอก กระแตก็ได้กินด้วยแต่ยังไม่มีเวลาเข้าไปหาซื้อต้นกล้ามาปลูก
การปลูกต้นไม้มันฝึกให้คนใจเย็น อ่อนโยน ต้องเอาใจใส่ สังเกต ทะนุถนอม และฝึกให้รอเป็น เพราะต้นไม้โตช้า บางต้นต้องรอ 2-3 ปี จึงจะให้ผล
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
