ตอน 2 : ความทรงจำ
ความเดิมที่แล้ว
เรื่องราวหลังจากนี้สิ ที่ทั้งสองคนได้เจอกันอีกครั้ง
ในทีมแข่งรถทีมหนึ่ง เขาทั้งสองจะต้องเจอกับทุกวัน
ต้องทำงานร่วมกันทุกวัน ปอจะสามารถสื่อความรู้สึกที่เขามีให้กับจ้านได้รับรู้ได้หรือไม่
หรือจะมีใครมาเป็นกามเทพสื่อรักให้เค้าทั้ง 2 คน
จ้าน : เริ่มงานวันนี้เลย นายพร้อมมั้ย
ปอ : ครับ พร้อมครับ และผมต้องทำอะไรบ้างครับ พี่....จ้าน
จ้าน : วันนี้ฉันเหนื่อยแล้ว นายไปส่งฉันแล้วกัน ใช้รถนายก็แล้วกัน
ปอ : แล้ว …. บ้านพี่…..
จ้าน : นายจำไม่ได้หรือนายไม่ได้จำกันแน่
ปอ : พี่จำผมได้หรอ
จ้าน : นายเป็นเพื่อนน้องชายฉัน นายเคยมาดูฉันแข่งรถ เมื่อ 3 ปีก่อน ฉันพูดถูกป่ะ หรืองั้ย
ปอ : ครับ ( เขินหนักมาก)
จริงๆ จ้าน จำปอได้ตั้งแต่เขาเข้ามาสมัครเป็นนักแข่งแล้ว แค่เขาไม่แสดงออกมาก็เท่านั้นเอง
ทำให้ปอรู้สึกว่าเขาต้องพยายามให้จ้าน สนใจเขามากกว่านี้
ปอ : นั้นผมไปส่งพี่ที่บ้านพี่เลยนะ พี่จะแวะไปไหนหรือเปล่า ( มองตา)
จ้าน : ไม่ ฉันอยากกลับบ้าน ( เหนื่อยล้า )
พอถึงบ้าน ปอได้เจอกับน้องชายของจ้าน (ชื่อนิค)
นิคทักปอทันที่ที่เจอหน้า หลังจากที่เขาทั้งคู่ไม่ได้เจอกันตั้งเรียนจบ นิคดึงแขนปอ และเขาพูดขึ้นมาว่า
นิค : คิดถึงมึงว่ะ
จ้านมองทั้งคู่ทันทีด้วยสายตาที่กังวล แต่ทั้ง 2 คนกลับไม่มีใครสังเกตุสายตาคู่นั้นเลย
ด้วยที่เขาเป็นคนสุขุม...ยิ้มรับกับทุกปัญหา
และครั้งนี้ก็เช่นกัน เขายังคงยิ้มอยู่
แต่รอยยิ้มของเขานั้นกลับไม่สามารถปกปิดความรู้สึกนั้นได้ เขาถามตัวเองว่า ความรู้สึกนี้คืออะไร….
ตัดมาที่ นิคและปอ
นิค : มึงมากับพี่จ้านได้ไง
ปอ : เรื่องมันยาว แต่ตอนกูหิวมากเลย ( เป็นคำพูดที่รอชวนอยู่ )
นิค : อือ... ลืมไป นี่เย็นมากแล้วเนอะ นั้นวันนี้กูเลี้ยงหมูกะทะ มึงแล้วกัน 😁
พี่จ้าน...ของตังค์หน่อย ผมจะไปซื้อของมาทำให้กินงั้ย
ส่วนพี่คุยเป็นเพื่อนผมไปก่อนนะอย่าไปดุอะไรมันนะ
จ้าน ให้เงินน้องชายตัวแสบของเค้า
และพูดว่า “ รีบไปรีบมานะ” พี่หิวแล้ว
พอน้องออกไป ทั้งจ้านทั้งปอต่างนั่งนิ่ง บรรยากาศน่าอึดอัด ซึ่งปอไม่อาจทนต่อความอืดอัดนั้นได้
เขาเลยยืนมือผ่านหน้าจ้านไปหยิบหนังสือเล่มหนึ่ง
สิ่งที่เขาทำไม่ใช่อะไร แค่เรียกร้องความสนใจ ก็เท่านั้น
ปอ : ขอโทษครับพี่...จ้าน ผมแค่…
จ้าน : (พูดขึ้นมาโดยพลัน) ไม่เป็นไร... ฉันขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะ นายอยู่คนเดียวนะ (แอบเขิน)
ปอ : ถ้าไม่ได้... พี่จะอยู่เป็นเพื่อนมั้ยล่ะ 😏 (จ้านมองหน้า) ผมล้อเล่น พี่ไปเถอะ เดี๋ยวไอ้นิคมันก็มาแล้ว
เจ้าเด็กนั่น มาทำหน้าทะเล้นกับเรา มันคิดอะไรของมันอยู่นะ
ยิ่งอยู่ใกล้ก็ยิ่งกลัว แต่ทำไมเราต้องคิดถึงหน้ามันด้วย😘
บ้าเอ้ย! หน้าแดงหมดแล้วเราหยุดคิดเดี๋ยวนี้ หยุดคิด โอ๊ย... ไปอาบน้ำดีกว่า เดี๋ยวไอ้นิคมันก็มาแล้ว เราต้องทำตัวปกติ
นิค : กลับมาแล้วครับ อ่าว...ไอ้ปอ พี่จ้านไปไหนว่ะ มึงไปทำอะไรพี่กูหรือเปล่าว่ะ
ปอ : พี่มึงไปอาบน้ำ แต่ขึ้นไปนานแล้วนะ มึงไปตามสิ
นิค : กูวานให้มึงไปตามหน่อยสิ เดี๋ยวกูต้องเตรียมของก่อน (ยิ้ม แอบแฝง )
↢ จริงๆ ทั้ง 2 คนเค้าสนิทกันมาก ก่อนที่ต่างคนต่างจะแยกย้ายกันไป ↣
ก๊อกๆๆ ก๊อกๆๆ เกอเปิดประตูมา ทั้ง 2 คนหน้าแดง…คือจ้านใส่แค่....ผ้าขนหนูผืนเดียว
อุ๊บ นายขึ้นมาได้งั้ย ลงไปรอข้างล่างเดี๋ยวนี้ ปอสะดุ้ง และรีบดึงประตูปิด แต่คว้าผิด ( ผ้า..ผืนนั้น )
จ้าน : นายทำไร (เสียงดุ) + (หน้าแดง)
ปอ : ผมขอ ขอโทษครับ (รีบลงแทบไม่ทัน)
จ้านแต่งตัวเสร็จก็เดินลงมา
ปอมองหน้าเขาด้วยสายตาสำนึกผิดเป็นอย่างมาก ทุกคนนั่งล้อมวงหน้าเตาหมูกะทะ (ควันลอยมา) มีของแถมเป็นเครื่องมึนเมาด้วย
จ้าน : อ่าว...ลงมือกินกันได้ยัง
นิค+ปอ : ครับ ครับ
นิค : คิดถึงตอนนั้น มึงก็มาแบบนี้ แถมเมาหนักมาก มึงจำได้มั้ย
ปอ : จำได้ จำได้สิ กูยังบอกกับมึงว่ากู….ไม่พูดดีกว่า
จ้าน : ความลับเยอะนะคู่นี้ 😕( ไม่พอใจ )
↢ ต่างคนต่างกิน ผ่านไปสักพัก รู้ตัวอีกทีก็ มึนๆ แล้ว ↣
นิค : อ่าว...เอาแล้ว พี่จ้านเราหน้าแดงเชียว ไวหรือเปล่า...หรือจะยอม (เกอไม่ตอบ)
ปอ : วันนี้ของนอนกับมึง สงสัยขับกลับไม่ไหว ( เจ้าเล่ห์ ) (จ้านมองหน้า)
นิค : อือ นอนห้องพี่จ้านนะ ห้องเราเล็ก ของกูก็รก ไม่มีที่ให้มึงนอนแน่
จ้าน : เฮ้ย ! ได้งั้ย เพื่อนนายก็ต้องนอนห้องนอนสิ
นิค : โถถถถถ...พี่ พี่ก็เห็นห้องผม หน่านะ คืนเดียวเอง
...จ้าน ถอนหายใจ...
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
