เส้นทางนักเขียน : ตอนที่ 1.5 งานเขียนชิ้นแรกนิยายเรื่อง"ผู้รอดชีวิต"
ทั้งสองทานข้าวด้วยกันที่ร้านอาหารตามสั่ง ป้าคนขายแอบชำเลืองมองหนึ่งอยู่บ่อย ๆ ป้ารู้สึกประหลาดใจที่มีคนเหมือนกันขนาดนี้บนโลก ถึงหนึ่งจะโตขึ้น ผิวพรรณผุดผ่องขึ้น แต่โครงหน้าของเธอนั้นไม่ต่างไปจากเดิมเท่าไหร่ หนึ่งรีบเร่งให้ต้นกินข้าวไว ๆ เธออ้างว่าเธอปวดหัวและเหนื่อยจากการเดินทาง ต้นก็เร่งกินตามที่หนึ่งบอก ก่อนที่ทั้งคู่จะพากันกลับมาพักที่บ้าน ระหว่างทางต้นบอกให้หนึ่งฟังว่า เย็นวันนี้จะมีเพื่อน ๆ และน้อง ๆ ที่ทำงาน 4-5 คนมาปาร์ตี้กันที่บ้าน ฉลองการเข้ามาอยู่บ้านของต้นและหนึ่งเป็นวันแรก
โดยหนึ่งในนั้นมีแฟนเป็นช่างภาพอิสระ ต้นอยากแนะนำให้หนึ่งรู้จัก เพราะว่าหนึ่งกำลังหาช่างภาพสำหรับธุรกิจพรีเว้ดดิ้งของเธอ จู่ ๆ หนึ่งก็บอกให้ต้นเลยไปซื้อของสำหรับอาหารเย็นที่ห้างสรรพสินค้าเลย เธอบอกว่าอาการปวดหัวของเธอดีขึ้นแล้ว ความจริงแล้วเธอไม่ได้อยากใช้เวลาอยู่ที่บ้านเลยแม้แต่น้อย ถึงต้นจะงงแต่ก็ยอมทำตามที่หนึ่งบอก ทั้งคู่ใช้เวลาที่ห้างสรรพสินค้านานพอสมควร กว่าจะกลับมาถึงบ้านก็เกือบสี่โมงเย็นแล้ว
บ่ายวันนั้นอากาศปลอดโปร่งดี ฟ้าใส ๆ และแสงแดดแรงจ้าทำให้หนึ่งคลายความกลัวลงไปได้บ้าง เมื่อถึงบ้านเธอก็ชวนต้นไปเตรียมอาหารสำหรับปารตี้ เธอตั้งใจจะทำเมนูแบบปิ้งย่าง มีคอหมูและอาหารทะเลนิดหน่อย พอเตรียมเสร็จไม่นานเพื่อน ๆ ของต้นก็ทยอยมาถึง ซึ่งหนึ่งในนั้นก็คือโอมคนที่มีแฟนสาวเป็นช่างภาพอิสระ (ชื่อเรย์เป็นชาวปราจีนบุรี) และเขาได้พาเรย์มาแนะนำให้หนึ่งรู้จักด้วย หนึ่งกับเรย์ก็ดูเข้ากันได้เป็นอย่างดี สาว ๆ ทั้งสองคนรับหน้าที่เป็นคนย่างหมูและอาหารทะเลให้หนุ่ม ๆ กุ้งตัวใหญ่เรียงรายอยู่บนเตาส่งกลิ่นหอมเรียกน้ำลาย
แต่ทว่าขณะที่ทุกสิ่งกำลังดำเนินไปด้วยดี จู่ ๆ หนึ่งก็กรีดร้องและปล่อยอุปกรณ์ปิ้งย่างในมือทิ้งลงด้วยความตกใจ เธอเห็นว่าที่สิ่งอยู่บนเตานั่นไม่ใช่กุ้งแต่เป็นนิ้วมือมนุษย์ที่ถูกตัดแล้วนำมาเรียงเอาไว้บนเตา ทั้งต้นและเรย์ต่างก็ตกใจมาก พวกเขารีบพุ่งตรงมาที่หนึ่ง หนึ่งพยายามตั้งสติก่อนบอกว่าไม่มีอะไรเธอแค่ตาฝาดไป งานเลี้ยงดำเนินต่อไปเรื่อย ๆ จนถึง 4 ทุ่ม หนึ่งและเรย์เริ่มเก็บจานชามไปล้าง ส่วนหนุ่ม ๆ ก็เริ่มเก็บเตาและโต๊ะเก้าอี้
พอได้จังหวะที่อยู่กันตามลำพัง เรย์ถามหนึ่งว่าความจริงแล้ว หนึ่งเห็นสิ่งที่มันแปลก ๆ ใช่มั้ย เรย์เป็นคนที่เชื่อเรื่องผีแบบสุดโต่ง ถึงแม้ว่าเธอจะไม่เคยเห็นผีเลยก็ตาม เธอพูดต่อว่าเธอเองก็รู้สึกแปลก ๆ เหมือนมีใครคอยมองเธออยู่ ตลอดเวลาที่อยู่ที่นี่ หนึ่งเลยบอกเรย์ว่าเธอเห็นอะไรแปลก ๆ จริง ๆ เธอรู้สึกกลัวที่จะอยู่บ้านนี้ตามลำพัง เธอจึงขอให้เรย์มาอยู่เป็นเพื่อนในวันพรุ่งนี้ แต่เรย์มีข้อเสนอที่ดีกว่านั้น เรย์บอกว่าจะพาหนึ่งไปหาร่างทรงที่เธอชอบไปซึ่งเป็นร่างทรงที่แม่นมาก เผื่อว่าเขาจะหาคำตอบได้ว่าที่บ้านหลังนี้มีอะไรอยู่กันแน่
ถึงหนึ่งจะเผชิญหน้ากับวิญญาณอยู่บ่อย ๆ แต่เธอไม่ได้เชื่อเรื่องคนทรงมากนัก แต่เธอก็ตกลงไปกับเรย์เพื่อที่จะไม่ต้องอยู่บ้านคนเดียว เวลา 5 ทุ่มงานเลี้ยงก็เลิกลาทุกคนต่างแยกย้ายกันกลับบ้าน ต้นที่ดื่มไปจนเมา ว่ายวานให้หนึ่งช่วยไปปิดประตูรั้วบ้านให้ ถึงจะกลัวมากแต่หนึ่งก็ยอมทำตามเพราะไม่อยากให้ผิดสังเกต เธอยกมือขึ้นกำสร้อยพระที่ห้อยติดตัวมาตั้งแต่เด็กไว้แน่น เธอพยายามไม่มองซ้ายขวาพุ่งตัวไปที่ประตูอย่างรวดเร็ว
ในขณะที่เธอกำลังเลื่อนปิดบานประตูอยู่นั้น สายตาของเธอไปปะทะกับเงาดำ ๆ ที่ยืนอยู่อีกฝากถนน เธอจ้องไปที่เงานั้นในใจเธอปราศจากความกลัว มีเพียงความคิดถึงใครสักคนที่เธอจากไปนาน "พ่อ พ่อหรอคะ" เธอพรึมพรำออกมาเบา ๆ ก่อนที่ต้นจะตะโกนเรียกเธอ เพราะเห็นว่าเธอยืนนิ่งอยู่นาน หนึ่งตกใจสะดุ้งโหย่ง "คะ?" หนึ่งหันไปตอบต้น อีกฝ่ายทำท่ากวักไม้กวักมือเรียกตามภาษาคนเมา เธอหันมาปิดประตูรั้วให้เสร็จแล้วกลับไปพาต้นเข้าบ้าน
คืนนั้นหนึ่งหลับได้ด้วยยานอนหลับที่เธอแอบซื้อมา วันรุ่งขึ้นต้นออกไปทำงานแต่เช้าตรู่ ส่วนหนึ่งพอเห็นว่าต้นไปพ้นบ้านแล้ว เธอก็รีบเดินไปที่สวนมะม่วงเก่า ๆ ที่ตั้งอยู่อีกฝั่งของถนน ทางเดินมีหญ้าขึ้นไม่มาก ราวกับมีคนมาดูแลอยู่เสมอ เธอเดินลงไปแค่ 3-4 เมตร ก็เจอกับต้นไม้ต้นใหญ่ที่ขึ้นอยู่ริมน้ำ ที่ใต้ต้นไม้นั้นมีศาลเพียงตาเล็ก ๆ ตั้งอยู่ เธอตรงไปที่ศาลนั้นก่อนจะทรุดตัวนั่งลง เธอเก็บเอาดอกหญ้าที่ขึ้นอยู่รอบ ๆ ศาล ใส่ลงในขวดน้ำอัดลมเก่า ๆ ที่อยู่ใกล้ ๆ แล้วนำขึ้นไปวางประดับไว้บนศาล
จากนั้นเธอก็พูดเรื่องราวต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นในชีวิตเธอ ตั้งแต่ที่จากที่นี่ไป ให้ใครบางคนที่อาศัยอยู่ในศาลนั้นฟัง ระหว่างนั้นพระหนุ่มออกมาบิณฑบาตพอดี เมื่อเขาเดินผ่านสะพาน เขาจึงเห็นว่ามีใครบางคนกำลังวุ่นวายกับศาลเพียงตา ที่เขาสร้างให้พ่อของเขาอยู่ แต่เธอคนนั้นหันหลังให้เขาจึงดูไม่ชัดว่าเป็นใคร ถึงเขาจะสงสัยแต่เขาก็เลือกทำกิจของสงฆ์ต่อไป
หลังจากพระหนุ่มเดินให้หลังไปได้ไม่นาน เรย์ก็มาถึงพอดีเธอบีบแตรเรียกหนึ่งอยู่ 2-3 ครั้งก็ไม่มีวี่แววว่าหนึ่งจะเดินออกมาจากบ้านเลย เธอจึงหยิบโทรศัพท์โทรหาหนึ่ง เมื่อหนึ่งเห็นเบอร์เรย์เธอก็รู้ทันทีว่าเรย์น่าจะมาถึงแล้ว เธอจึงเดินกลับไปที่บ้านก็เจอว่าเรย์จอดรถรออยู่ เธอเดินไปเคาะกระจกรถฝั่งคนขับทำให้เรย์ตกใจสะดุ้งจนสุดตัว เรย์ลืมคิดไปเลยว่าทำไมหนึ่งถึงไม่ได้เดินออกมาจากบ้าน หนึ่งขอตัวไปปิดบ้านก่อนจะขึ้นรถไปหาร่างทรงกับเรย์
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
