25 พ.ค. 2020 เวลา 18:12
26/05/2018
กลับมานั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อย ช่วงนี้ไม่รู้จะวิจารณ์หรือสนใจอะไรเท่าไหร่ ชีวิตว่างมากจนมานั่งติดตามแต่ข่าวการเมือง ก็วนลูบเดิมๆเบื่อๆ
เลยกลับมาคิดขึ้นได้เคยมีคนบอกผม หนุ่มเองรู้ไหม การพูด การฟัง การเขียน อันไหนมันทำยากที่สุด ผมตอบ”การพูด” เขาอมยิ้ม แต่ไม่ยอมเฉลยปล่อยให้เป็นปริศนาจนถึงทุกวันนี้
(ตอนนั้นคิดเพียงแต่ว่า การพูดในที่นั้นหมายถึงการพูดที่แบบเป็นทางการ คนเรามักจะประหม่าหนือตื่นตระหนกไปตามสถารการณ์ ถ้ายังไม่มีความเป็นมืออาชีพ หลายครั้งที่เกิดการพรีเซ้นต์งานหรือการนำเสนออะไรสักอย่าง หากทำกันเป็นกลุมมักจะเกี่ยงกันในเรื่องนี้ ในตอนนั้นผมจึงคิดว่าการพูดน่าจะเป็นสิ่งที่ยากที่สุด โดยไม่ได้หันกลับมามองตัวเองเลยว่า จริงๆแล้วเป็นคนพูดมาก แต่เมื่อบางสถาการณ์ทักษะที่เราใช้อย่างถนัดกลับไม่ถูกนำมาใช้)
[น่าจะหลายๆเหตุผลหลักคือความกล้าแสดงออกในตัวผมยังน้อยตรงที่กลัวพูดแล้วผิด กลัวพูดแล้วคนฟังไม่ชอบ กลัวไปหมดโดยที่ยังไม่ได้เริ่ม]
ผมลองมานั่งทบทวนดู การพูด การเขียน การฟัง การเขียนมองว่าทุกคนสามารถเขียนได้ แต่การเขียนอย่างเป็นระบบความคิด หรือเขียนให้ผู้อ่านคล้อยตามหรือเขียนให้ผู้อ่านไม่อยากละสายตาได้นั้นมันก็มีความยากในระดับนึง หลายครั้งที่ผมนั่งอ่านบทความต่างๆหรือหนังสือบางเล่ม โดยพยามที่จะวางใจให้สนุกไปกับมันแต่สุดท้ายก็ไม่รอดด้วยวิวาทะต่างๆของผู้เขียนนั้นๆไม่ได้น่าสนใจ(หรือบางทีผมอาจจะไม่ชอบงานเขียนที่น้ำเยอะจนน่าเบื่อ ความคิดดส่วนตัวนะ)
แต่การเขียนก็ไม่ได้ยากเกินไปหากเราฝึกฝนหรือเราอ่านบ่อยๆ มันจะทำให้เรามีทักษาะขึ้นมาเอง จนถึงตอนนี้ผมมานั่งคิดแล้วว่า สุดท้ายแล้วในตัวผม ผมคิดว่า”การฟัง” สำหรับผมแล้วมันน่าจะยากที่สุด หรือกับใครหลายๆคนอาจจะเป็นเหมือนผม แน่นอนพออ่านถึงตรงนี้ คุณจะมีคำถามละว่าการฟัง มันยากยังไง
ผมมองว่าการเป็นผู้ฟังมันยากตรงที่เวลาที่คุณเจอกับสถาการณ์ที่คุณต้องพูดคุยกับคนที่มีความคิดต่างหรือ คุณคิดว่าความคิดคุณถูก ขณะที่เขายังพูดอยู่ มันเป็นไปได้เลยว่า คุณจะแทรกทันที น้อยคนนักที่จะฟังบางสิ่งบางอย่างที่เราคิดว่ามันไม่ใช่ โดยการไม่โต้เถียงในทันที
หลายครั้งที่ผมกลับมามองตัวเองแล้วมักเป็นอย่างนั้นคือ เมื่อมีคนมาพูดกับผมแล้วไม่ถูกหูหรือเป็นไปคนละแนวทางกับผม ผมมักจะสวนทันทีโดยไม่คำนึงว่าเขาจะรู้สึกอย่างไร หลายครั้งที่ผมแสดงพฤติกรรมเหยียดคนที่พูดกับผมด้วยท่าทีที่เห็นต่างก็ดี ด้วยความตักเตือนผมด้วยความเป็นห่วงก็ดี แต่ในเมื่อผมคิดว่ามันไม่ใช่สำหรับผม การฟังมันก็ล้มเหลว และการพูดเข้ามาแทรกแทน
จนตอนนี้ผมมานั่งคิดดูแล้วสำหรับตัวผมการฟังมันคงจะยากที่สุดจริงๆ ถึงตอนนี้จะเข้าใจตัวเองมากขึ้น แต่เมื่อถึงบางสถานการณ์ที่มันบีบบังคับเหมือนเคย ผมเองก็ยังปรับและแก้พฤติกรรมตรงนี้ไม่ได้เช่นเคย
[แล้วคุณหล่ะเมื่ออ่านจบแล้ว คุณคิดว่าการฟัง การพูด การเขียน สำหรับคุณอันไหนยากที่สุด]
โฆษณา