ตอน 4 : บังเอิญเปิดใจ
ก่อนวันแข่ง 1 สัปดาห์
เป็นวันที่ 19 มกราคม
ซึ่งเป็นวันเกิดของจ้าน
ทีมงานทุกคนเลยทำเซอร์ไพรส์จัดวันเกิดให้จ้าน มีการคิดตรีมงานแบบแฟนตาซี
ปอก็ร่วมกับแผนการนี้ด้วย
จริงๆแล้วพวกเขาแค่ต้องการให้จ้านมีเวลาที่จะผ่อนคลายบ้างก็เท่านั้น
ช่วงนี้ใครๆต่างก็รู้ ว่าจ้านคงกดดันที่ต้องรับภาระบางสิ่งเอาไว้
ทีมงานจึงร่วมกันจัดงานวันเกิดพร้อมกับกิจกรรมต่าง ๆขึ้น
เพื่อคลายความตึงเครียดให้กับจ้าน
พอถึงเวลา ทุกคนต่างมาอวยพรวันเกิด Happy Birthday จ้าน
ขาดแค่คนเดียว เป็นคนที่จ้านต้องการให้มายืน ณ ตรงนี้ ที่สุด
เขามองหาไปทั่วด้วยสายตาที่รอคอย
ทันใดนั้นดวงไฟทุกดวงก็ดับลง
คนที่เขารอคอยก็เดินออกมาท่ามกลางแสงไฟสลัวสลัวพร้อมกับเค้กวันเกิด
จ้านไม่มีคำพูดใดที่จะกล่าวออกมา
เขายืนนิ่งๆ ใจเต้นตุ๊บตุ๊บเป็นความรู้สึกที่ยากจะบรรยายได้
ปอ : Happy Birthday ครับพี่
ผมรู้ว่าพี่เหนื่อย
ผมขอให้ทุกๆวันของพี่มีความสุข
( พูดเสียงเบาๆ ข้างหูจ้านว่า )
ผมจะยืนข้างพี่แบบนี้ตลอดไป
และเสียงเพลงอวยพรวันเกิดก็ดังขึ้นพร้อมเสียงตบมือ
วันนี้เป็นวันที่จ้าน สนุกจนปดปล่อยตัวตนอย่างเต็มที่
ไม่เหมือนกับวันเกิดทุกๆปีที่ผ่านมา
เขาไม่กินเหล้าเลยด้วยซ้ำ แต่ปีนี้เขาทั้งกินเหล้า ขึ้นไปร้องเพลงและเต้น
ทีมงานถึงกับมองหน้ากันไปมา
นี่...ยังไม่รวมถึงการเล่นเกมต่างๆ ที่ปกติจ้านจะไม่เล่นเกมอะไรทั้งสิ้น
เขาจะนั่งนิ่งๆ ถึงเวลาก็กลับบ้าน วันนี้จ้านมาแปลก
โค้ช : เรามาเล่นเกมกันดีกว่า
กติกามีอยู่ว่า ต้องจับคู่กัน
ยืนในวงกลมที่วงไว้
ทีมใครยืนอยู่ในวงกลมนั้นได้นานที่สุดเป็นฝ่ายชนะ OK นะ
ทุกคนจับคู่กันเรียบร้อย
ปอ : พี่จ้านคู่กับผมนะ
และเกมก็เริ่มขึ้น
ในรอบแรกวงกลมจะมีขนาดพอดีสำหรับคน 2 คนยืนได้อย่างสบาย
พอเวลาผ่านไปสักพัก
โค้ชจะมาขีดลดขนาดวงกลมลง
เพื่อให้เกมยากมากขึ้น วงกลมแต่ละวงจะมีขนาดเล็กลงเรื่อยๆ
ทุกทีมต้องหาวิธียืนและต้องนานที่สุด เวลาของทุกรอบจะนับจากเวลาที่จ้านซ้อมแข่ง 1 รอบเท่ากับ 5 นาที 10 วินาที มีทั้ง 3 รอบ
รอบสุดท้าย วงกลมจะมีขนาดเล็กเท่ากับ 1คนเท่านั้้น
แต่ตอนนี้ทั้งจ้าน และ ปอต้องหาวิธีกันก่อน พวกเขามีเวลาคิดแค่ 2 นาทีเท่านั้น
(โหดร้ายมาก)
ปอ : พี่จ้านไหวมั้ย ไม่เล่นก็ได้นะครับ
จ้าน : นายไม่รู้หรอ ฉันไม่เคยแพ้ใคร
(ตอบแบบเมาๆ)
จ้านดึงมือปอมาในวงกลมนั้น
ตัวพวกเขาทั้ง 2 คนแนบกัน จนไม่มีรูให้มองรอดระหว่างกลางได้เลย
ใบหน้าของทั้งคู่ชนกัน
มือทั้ง 2 ข้างกอดกันแน่น 👬 ไม่มีใครปล่อยมือใคร
เวลาผ่านไปได้ 3 นาที เหลือแค่ 2 ทีมเท่านั้น
ด้วยที่จ้านเมาจนลืมไปว่าเขากำลังกอดปออยู่
ปอแอบยิ้มแบบเขินๆ แต่ก็ชอบนะ 5 นาทีผ่านไป
คู่ที่ชนะ ก็ คงไม่ต้องบอก ต้องเป็นคู่จ้านกับปอแน่อยู่แล้ว
ต่อให้ชนะแล้วจ้านก็ยังไม่ปล่อยมือออก ใบหน้าของจ้านซบที่ไหล่ปอ
(จ้านเมาหนักมาก)
ปอ : พี่เมามากแล้วนะ
(ปอจ้องตาจ้าน)
จ้าน : เมาที่ไหน นายมองหน้าฉันสิไม่เมาสักหน่อย
ปอ : ไม่เมาครับ ไม่เมาเลย
นั้นพวกเรากลับบ้านกันนะ ดึกมากแล้ว
จ้าน : กินต่อที่บ้านนะ น้า
(ครั้งแรกที่จ้านใช้นำ้เสียงออดอ้อน)
ปอ : ครับ แล้วแต่พี่เลย ตอนนี้เรากลับกันเลยนะ
จ้าน : อือ
ปอ : โค้ชครับ พวกเราขอตัวกลับก่อนนะครับ
โค้ช : อ่าวทำไมล่ะ ( โค้ชมองจ้าน)
รู้แล้วขับดีๆนะนาย ถึงบ้านแล้วไลน์บอกด้วยแล้วกัน
ปอพาจ้านกลับบ้านอย่างยากลำบาก เขาเมามากแล้ว
หน้าจะเป็นครั้งแรกเลยด้วยซ้ำที่จ้านขาดสติ
พี่จ้านที่แสนสุขุมวันนี้...กลับเป็นพี่จ้านที่แสนจะขี้อ้อน
แบบนี้ก็น่ารักดี อยากหยุดเวลาไว้ตรงนี้จัง
อยากให้เป็นแบบนี้ตลอดไป
↢ ค่ำคืนนี้เป็นค่ำคืนที่มีแต่ความสุข เป็นค่ำคืนที่มีแค่ 2 เรา ↣
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
