28 พ.ค. 2020 เวลา 02:00 • ปรัชญา
เคยมีคนถามว่า....ทำไมถึงต้องเขียนบทความ?
ทำไมถึงต้องให้เวลากับมันมากมาย?
ในการเรียนรู้ กลั่นกรอง เรียงร้อยออกมาเป็นถ้อยคำให้ใคร ๆ ได้อ่าน ซึ่งเราไม่สามารถแน่ใจเลยว่า จะมีสักกี่คนที่สละเวลาอ่าน และจะมีสักกี่คนที่ได้รับประโยชน์จากการสื่อสารของเรา
ตอบตามตรงว่าก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ ว่าทำไม?
ทำไมถึงนั่งเขียนไปยิ้มไป?
ทำไมเวลาเห็น ยอดวิว ยอดไลค์ เห็นคอมเมนท์
แล้วหัวใจพองโต?
ทำไมถึงนอนดึก แต่ยังอยากตื่นเช้า
เพื่อร่างดราฟเรื่องต่อไป?
......มันจะเรียกว่าความสุขได้ไหมนะ?
เชื่อว่ามันมีแรงบันดาลใจอยู่เบื้องหลังในทุก ๆ งานเขียน บ้างก็เพื่อให้ความรู้ ข่าวสาร บ้างก็เพื่อให้มุมมองทางความคิดที่ต่างออกไป แต่หากมองภาพใหญ่ของแรงบันดาลใจแล้ว นั่นก็คือ “เพื่อประโยชน์ของผู้อ่าน”
เช่นเดียวกับเพจฟางหอม ที่มีแรงบันดาลใจส่วนหนึ่ง
จากพระราชปณิธานของพระราชบิดา “ขอให้ถือประโยชน์ส่วนตนเป็นกิจที่สอง ประโยชน์ของเพื่อนมนุษย์เป็นกิจที่หนึ่ง”
เมื่อวัตถุประสงค์ในการเขียนเพื่อให้ผู้อ่านได้รับประโยชน์แล้วนั้น ความสุขความสำเร็จจึงได้เกิดขึ้นแล้ว ณ เวลาที่ได้เขียน

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา