เราพยายามเป็นคนที่ไม่เอาเปรียบใคร
และก็ไม่ชอบให้ใครเอาเปรียบเช่นกัน
หลายๆครั้งเมื่อเรารู้สึกว่าโดนกับคนนี้เรื่อยๆ เราจะเริ่มแอนตี้ สุดท้ายเราก็จะสร้างโลกแห่งทุกข์ให้กับตัวเองและคนรอบข้าง
เพราะถูกเลี้ยงดูมาแบบให้รู้จักแบ่งปันโดยเฉพาะกับพ่อ แม่และพี่น้องต้องเต็มที่
เมื่อมีคู่เราก็ติดนิสัยมาใช้กับญาติแฟนด้วย
แต่ด้วยการเลี้ยงดูที่ต่าง ทำให้ยิ่งนานเรายิ่งรู้สึกอึดอัด กับความโลภที่จ้องกอบโกยไม่มีความเกรงใจ ขณะที่ของตนไม่หลุดเลย
เราเข้ากับแม่แฟนได้พราะท่านดูน่าสงสาร เป็นแม่บ้านแท้ๆที่ทำทุกอย่าง กินหลังสามี ไม่เคยได้ไปไหนเสียสละอยู่เฝ้าบ้านเลี้ยงหมาตลอด
เรามีหน้าที่ไปรับส่งพ่อกับพี่สาวแฟนที่โรงพยาบาลเดือนเว้นเดือนเกือบห้าปี ความอดทนเราเริ่มหมด เราเริ่มที่จะเงียบไม่คุยกับใครแม้นแต่แม่แฟน
หลังจากนั้นไม่นาน ท่านก็เสียอย่างไม่ทันได้ลา
เรารู้สึกผิดมาก เราไม่น่าทำไม่ดีกับคนที่ดีกับเราเลย เราเป็นคนเดียวที่ท่านระบายด้วยได้ แต่เราก็ปิดประตูใส่เพราะเบื่อพี่สาวเค้า
วันนี้ถึงแม้เราจะตั้งใจจัดงานให้ท่านดีแค่ไหน เราไม่มีทางรู้เลยว่า ท่านได้รับไหม
เราไม่น่าเอาความไม่พอใจใครบางคนมาสร้างโลกของความทุกข์ให้ตัวเอง และคนที่เรารักเลย
สิ่งที่ได้มันคือบทเรียนที่ยิ่งใหญ่
ให้เราไม่พอใจแค่ไหนก็กัดฟันเก็บไว้ในปาก
ปล่อยออกมาแต่ความดีก็พอ
เพราะวันหน้า เราจะได้ไม่เสียใจในการกระทำเรา
ส่วนที่เค้าทำ มันก็เป็นกรรมของเค้า ที่ต้องไปสะสางเอาเอง เราไม่ผูกกับเค้าก็พอ..
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
