ตำนานกู่แก้วสี่ทิศ
ตำนานกู่แก้วสี่ทิศ ของพระครูวิมลธรรมรังษี ที่ถ่ายทอดผ่านการเล่าของพ่อสมศรี คำแก้ว ซึ่งเป็นลูกชายหมอลำเสน ที่บันทึกเรื่องราวของกู่แก้วสี่ทิศ ไว้ในกลอนลำ มีว่า นครแห่งหนึ่ง เมืองหลวงนครหนองกระแสแสนหย่าน ปัจจุบันอยู่ในสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว มีเจ้าครองนคร ชื่อ พระเจ้าวรมันต์ มีอำนาจและปกครองอาณาเขตกว้างใหญ่ มีหลายชนเผ่า โดยยึดหลักทศพิธราชธรรม ต้องการขยายอาณาเขตของพระองค์ออกไปอีก จึงประชุมอำมาตย์และรับสั่งว่า ใครสร้างเมืองใหม่ได้ครบ 7 เมืองก่อนพระองค์จะพระราชทานให้อำมาตย์ผู้นำปกครองหนึ่งเมือง
กู่แก้วสี่ทิศ
อำมาตย์ท้าวพระขรรคชัยรับอาสาโดยมีปุโลหิตคู่ใจ ชื่อ ขุนอัครวระเดช พร้อมไพร่พล 300 คน ได้มุ่งหน้าลงมาทางใต้รอนแรมมาตามแม่น้ำ ได้พาไพร่พลสร้างเมืองมาได้ 3 แห่งแล้ว เมืองที่ 4 ได้บริเวณป่ายางป่าพะยอม ซึ่งเป็นที่ตั้ง กู่แก้วสี่ทิศ และบ้านหว้าน ในปัจจุบัน เมื่อสร้างเมืองแห่งนี้เสร็จก็เฉลิมฉลองอย่างยิ่งใหญ่ ต่อมาท้าวพระขรรค์ชัยได้ล้มป่วยและเสียชีวิตที่นี่ เมื่อสิ้นท้าวขรรค์ชัยไพร่พลได้อพยพกลับนครกระแสแสนหย่าน
กู่แก้วสี่ทิศ
จากการสำรวจ ของกรมศิลปากร เขต 11 จังหวัดอุบลราชธานี เมื่อวันที่ 22 กันยายน 2547 ได้สำรวจดูอิฐบอกว่า กู่แก้วสี่ทิศ หรือธาตุนี้ อยู่ในสมัยทวารวดีมีอายุประมาณ 1,200 ปี
ในระหว่างบูรณะ ขุดค้นได้พบวัตถุที่คล้าย ตะกรัมที่คนโบราณใช้ทำเครื่องรางของขลัง รวมทั้งโบราณวัถตุ อาทิ เบ้าหรือแม่พิมพ์ทำจากดินเผา หม้อบรรจุอัฐิ หอกสามกษัตริย์ และฟอสซิสหอย
สิ่งต่างๆ ที่ขุดพบบางส่วนได้นำมาทำเป็นวัตถุมงคลเพื่อหาทุนทรัพย์บูรณะ กู่แก้วสี่ทิศ และศาลการเปรียญวัดบ้านหว้าน สำหรับส่วนที่เหลือถูกจัดเก็บในที่มั่นคงไว้แสดงให้ประชาชนทั่วไปชมที่วัดบ้านหว้าน ตำบลหว้านคำ อำเภอราษีไศล จังหวัดศรีสะเกษ
กู่แก้วสี่ทิศ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
