30 พ.ค. 2020 เวลา 16:05 • ปรัชญา
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีคุณลุงอยู่คนนึง มีอาชีพขายไข่ไก่ ถึงจะไม่ร่ำรวยมาก แต่สามารถส่งลูกๆเรียนจบทุกคน
คุณลุง
คุณป้าเห็นว่าคุณลุงขายดีจึงคิดจะขายบ้าง โดยตั้งร้านตรงข้ามกับคุณลุงซะเลย คุณลุงขายใบละ3บ. คุณป้าจึงตัดราคาซะเลย ใบละ2.75บ. เพราะต้นทุน2บ. เท่าคุณลุงเพราะรับจากฟาร์มท้ายตลาดเหมือนกัน
คุณป้า
แต่ลค.บางส่วนเท่านั้นที่มาซื้อกับคุณป้า เพราะเหตุผล2อย่าง
1.คุ้นเคยกับคุณลุงเพราะซื้อขายกันมานาน
2.ความน่าเชื่อถือเพราะไข่ของคุณลุงมีคุณภาพทุกใบ คุณป้าที่เพิ่งเปิดใหม่จึงยังไม่มีcredite
คุณป้าจึงลดราคาเป็น2.50บ.เพื่อหวังเรียกลค.เข้าร้านแต่ยังไม่เกิดการเปลี่ยนแปลงสักเท่าไหร่ ทำให้คุณป้าเครียดมาก
ลค.ของคุณลุงหาย20% ทำให้คุณลุงยอมลดราคาเป็น2.75บ. เพื่อเรียกลค.กลับมา แต่คุณป้าเห็นคุณลุงเล่นมั่ง เลยยอมเทราคาเหลือ 2บ. วัดดวงกันไป
คุณลุงรู้เข้าเลยยอมลดราคาเหลือ 2.50บ. เพื่อสู้กับคุณป้า คุณป้ารู้เข้าจึงเทหมดหน้าตักยอมขาย 1.50บ.เพื่อให้คุณลุงปิดแผงเลิกขายให้จงได้
คุณป้างงหนักกว่าเก่า เมื่อคุณลุงยอมขายใบละ2บ.แม้ลค.จะน้อยลง คุณลุงก็ไม่ยอมปิดแผงเสียที ยอมขายเท่าทุนเป็นเดือนๆ
คุณป้าจึงตัดสินใจเดินไปถามคุณลุงตรงๆ ว่าขายโดยไม่มีกำไร อยู่ได้ยังไง คุณลุงจึงเฉลยว่า ทำไมจะอยู่ไม่ได้ ก็ผมให้หลานผมไปซื้อไข่จากร้านคุณมาขาย นะซีอย่างน้อยได้กำไร50สต.ไงล่ะ
#เหลี่ยมลุง
Good night sleep tight all fc
Thanks like love comments all fc @min Rookie

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา