เทคนิคการขายสไตล์น้องหมา
ถ้าจะมีอะไรในชีวิต ที่เป็นความดีงาม ระหว่าง
การซ้อมวิ่ง ก็ เจ้าเขี้ยวเงิน และเจ้าดำ นี้แหล่ะ
เจ้าเขี้ยวเงิน เป็นหมาข้างถนนที่เล่าหุ้น จะต้องเผชิญ ระหว่างการซ้อมวิ่งระยะยาว
ช่วงแรกๆ ที่เราเจอกันนั้น พยายามจะมาไล่กัด
เล่าหุ้นต้องขู่เล็กน้อย เพื่อไม่ให้เจ้าเขี้ยวเงินมากัด
เจ้าเขี้ยวเงิน เป็นหมาพันธุ์ไทย ที่หน้าตาเหมือนการ์ตูน ญี่ปุ่น ที่ชื่อว่า เขี้ยวเงิน
ถ้าเทียบกับหมาแถวนั้นเจ้าเขี้ยวเงินหน้าตาดีที่สุด
เจ้าเขี้ยวเงินมีความแสบ จ้องจะกัดเขาไปทั่ว
แต่ก็กลัวเล่าหุ้น เพราะว่าเล่าหุ้นเคยขู่เอาไว้
เราเจอกันบ่อยมากๆช่วงซ้อมตอนเย็น แต่ก็มีความเกรงอกเกรงใจ
จนวันหนึ่ง เล่าหุ้น เห็นเจ้าเขี้ยว ขุ่ยเขี่ย หาของกิน
ตามสัญชาตญาณ ของความหิว วันนั้นยายที่ให้ข้าวไม่ได้มาให้ข้าว
เล่าหุ้นอดสงสารไม่ได้ เลยเดินกลับไปซื้อลูกชิ้นมา
4 ไม้ อย่างน้อย น้องหมาในกลุ่มเขี้ยวเงิน
จะได้กินคนละไม้ ปะทังความหิวไปได้บ้าง
ตอนเดินย้อนกลับมาให้ลูกชิ้น เจ้าน้องหมาพวกนี้
กลัวเล่าหุ้น เพราะเป็นโจทก์เก่า
เล่าหุ้นเรียกมาก็ไม่มา สุดท้าย ตัดสินใจ รูดไม้
แล้ววางไว้ที่พื้น แต่ก่อนไปก็เรียกพวกมัน
จนเดินไปพ้นระยะรัศมี ก็ดูว่าน้องๆจะมากินมั้ย
สุดท้าย ก็ค่อยๆ มากินกัน
โล่งใจนึกว่าจะไม่กินเสียแล้ว
หลังจากนั้น เล่าหุ้น ก็แวะซื้อลูกชิ้น ให้เสมอ ช่วงแรกก็ตื่นกลัวอยู่ แต่พอ ผ่านไป 1 สัปดาห์ คราวนี้เริ่มไม่กลัวแล้ว พอเล่าหุ้นวางไว้ที่พื้นก็เดินมาเลย
มาหลังๆ ตอนที่เล่าหุ้นจะไปวิ่ง พอ ผ่านเส้นทาง
เจ้าเขี้ยวเงิน จะเดินมาส่ง จนกว่าจะพ้นรัศมีของถิ่นมัน มันก็เดินกลับ เป็นอยู่อย่างนี้ มา 1 ปี
จนวันหนึ่ง เหมือนมีหมาจากถิ่นอื่นมาทำร้ายมัน
หน้าตาเหวอะวะ มันก็มีพฤติกรรมที่เปลี่ยนไป
มันหลบซ่อนตัว เล่าหุ้นไม่เจออยู่พักใหญ่ มารู้อีกที
เจ้าเขี้ยวเงิน ตายไปแล้ว
เจ้าดำเป็นน้องหมาอีกตัว ที่เล่าหุ้น ยังคงซื้อลูกชิ้น
มาให้เสมอ เป็นหมาที่ยายที่ให้ข้าวประจำ ชอบมัน
เพราะมันน่ารัก เป็นกันเอง
มันจะชอบทำท่ากวักมือเรียกจะเล่นกับเรา
แล้ว เป็นน้องหมา อีกตัว ที่เดินไปส่งเล่าหุ้น
แน่นอนว่า เรามีสิ่งแลกเปลี่ยน ซึ่งกันและกัน
เล่าหุ้นให้อาหาร น้องหมาทุกตัว ก็ให้ความรู้สึกดีๆ
เราอาจจะเริ่มต้นที่ความสงสาร เราคิดว่า
น้องหมาไม่ได้กินอะไรดีๆเลย กินแต่ข้าว
เราก็คิดว่า น่าจะมีอะไรที่พิเศษกว่านี้หน่อย
ก็คงจะมีความสุข
ไม่ได้หวังว่า น้องๆจะมาทำดีอะไรตอบแทนนะ
แต่คงเป็นสัญชาตญาณหรือเปล่า ก็ไม่รู้
เพราะเจ้ากัตจัง ที่เลี้ยงอยู่ที่บ้าน ก็ขี้อ้อนเหมือนกัน
จนเล่าหุ้น มองว่า นี้แหล่ะ เสน่ห์ของน้องหมา
เล่าหุ้นมองว่า การให้เล็กๆน้อยๆ ที่เราให้ได้
แม้มันจะดูเล็กน้อย แต่ถ้าเราทำด้วยใจ
มันจะมีคุณค่า ต่อผู้รับแน่นอน
เราทำอะไรไป เราก็มีความสุขที่ได้ให้
เราให้ เราก็มีความสุข ขึ้นจริงๆ
เราได้สละ ความตระหนี่ ของตนเอง
แล้วเรา ก็มีอิ่มเอม อย่างบอกไม่ถูก
นี้แหล่ะความสุขจากเรื่องเล็กๆน้อยๆ
ที่ทำได้ไม่ยากในแต่ละวัน