มันไม่หวานเสียแล้ว
ก็ต้องยอมรับว่าในระบบราชการ วัฒนะธรรมองค์กรของหลายๆแห่ง อยู่กันแบบ
“ระบบอุปถัมภ์” ต้องยอมรับให้ได้ด้วยนะ ว่ามันเป็นแบบนี้จริงๆ และก็ต้องยอมรับ
ความจริงให้ได้ว่าคนเรามันจะเรืองอำนาจแค่ในระยะที่บุคคลนั้นรับราชการอยู่
ซึ่งแน่นอนบางคนก็ชิลๆ รับได้ แต่กับบางคน บางท่าน ที่หลงระเริงอยู่ในห้วง
แห่งอำนาจวาสนาที่ตนเองนั้นเคยเป็น เคยได้ ย่อมเสียดายในโอกาสเหล่านี้...
ทั้งๆ ที่เป็นที่รู้กันดีว่า “ฉันนั้นสร้างเธอมานะ ดังนั้น เธอจะต้องเป็นที่พึ่งพาให้แก่ฉัน”
จริงดิ ! ตรรกะมันแค่นี้จริงหรือ? คำถามเหล่านี้มันดังกึกก้องอยู่ในหัวผม ว่าเฮ้ย...
ระบบราชการของเรามันเป็นแบบนี้จริงๆหรอวะ ? ให้ตายเถอะ ดังนั้น ผมจึงตระหนัก
และรู้สึกตื่นรู้ว่า ถ้าวันหนึ่งวันใด ที่เรานั้นเติบโตขึ้นมาในวงราชการที่เรารัก เรานั้น
ก็อยากที่จะคิดเปลี่ยนแปลงมัน เปลี่ยนแปลงระบบที่มันฉ้อฉล อลหม่านขนาดนี้
ให้มันเบิกบานและก้าวหน้าไปมากกว่านี้ กว่าที่เป็นอยู่ ทำให้ตื่นรู้ว่าเราต้องไม่เป็นเช่นนั้น
และที่สำคัญเราควรเริ่มที่ตัวเรา
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
