"...ลืมว่ามีใครคนหนึ่ง ที่เขาต้องการเวลา
ลืมใครคนหนึ่ง ที่เขาแค่รอให้ฉันกลับมา
เพื่อกินข้าวเย็นกับเขา เพื่อโอบกอดเขา
...บ้างบางเวลา.."
-----------------------------------------
บทความครั้งก่อนๆมักเขียนเกี่ยวกับ
การไม่หลงลืมคนรอบตัวที่ยังอยู่กับเรา
ตอนเขียนขอสารภาพเลยว่า ไม่คิดถึง
หรือต้องการย้ำเตือนถึง"ใครบางคน"
ที่กำลังจะกล่าวถึงในบทความนี้..อาจเพราะ
ท่านอยู่ในชีวิตอย่างเป็นปกติมาตั้งแต่เกิด
จนกลายเป็นส่วนหนึ่งที่แม้ไม่ได้ใช้สมอง
ในการรำลึกถึง แต่ก็คิดเอาว่าท่านอยู่ในใจ
เสมออยู่แล้ว
คลิปที่ขออนุญาตนำมาให้รับชมกัน
เป็นคลิปที่ผู้เขียนเพิ่งได้รับจาก
การส่งต่อๆกันมาในไลน์ไม่กี่วันมานี้
ผู้เขียนไม่รู้ แม้แต่ที่มาที่ไปของคลิป
ซึ่งนำเอาภาพที่ทำกันเล่นสนุกๆ
ระหว่างครอบครัว มาตัดต่อรวม
เข้ากับเพลง "ขอโทษ" ของ
คุณปู พงษ์สิทธิ์ คัมภีร์ ซึ่งแต่งขึ้น
เพื่อนำไปเป็นเพลงประกอบของ
ละครซีรีย์เรื่องหนึ่ง
.
.
แต่เมื่อได้ดูไปสักพัก อย่างไม่นึกสนใจมากนัก
คลิปนี้กลับทำให้ผู้เขียนถึงกับน้ำตาไหลพรากๆ
ทั้งที่ไม่ได้เป็นแฟนเพลงของคุณปู พงษ์สิทธิ์
สารภาพเลยว่าไม่เคยได้ยินเพลงนี้มาก่อน
ทั้งที่ไม่เคยรู้จักละครซีรีย์ดังกล่าวจนกระทั่ง
ต้องมาเขียนบทความนี้
ทั้งที่โตมาไม่เคยดูหนังเรื่องไหนแล้ว
ร้องไห้สะอึกสะอื้นอีกแล้ว
.
.
.
แต่คลิปนี้ กลับทำได้
-----------------------------------------
เพราะทำให้ผู้เขียนนึกย้อนถึงเวลา
หลายช่วงในชีวิต...
ผู้เขียนเคยผ่านช่วงวัยเด็กจนถึงวัยรุ่น
ที่ เห็นเพื่อนสำคัญมากมาย
เมื่อถึงวัยที่มีความรักได้ หัวใจกลับบอกว่า
คนรัก คือ ความสุขที่สุดอย่างหนึ่งของชีวิต
แม้แต่เข้าวัยทำงานก็มัวแต่ทุ่มเทเวลากับ
การทำงาน หวังเพียงเพื่อให้งานสำเร็จลุล่วง
และประสบความสำเร็จ เจริญก้าวหน้าในอาชีพ
ช่วงเวลาเหล่านั้นเอง คือช่วงเวลาที่ ผู้เขียนอาจ
หลงลืม "ใครบางคน" โดยไม่รู้ตัว
คนที่เสียสละความสุขส่วนตัวในชีวิต
ยอมอดหลับอดนอนปลอบผู้เขียนให้
หยุดร้องไห้ตอนเป็นเด็กเล็ก คนที่ยอม
ให้อิ่มก่อนแล้วทานอาหารที่เหลือจากเรา
คนที่ยอมนอนทีหลังเมื่อได้เห็นว่า
เรานอนหลับได้อย่างสบายแล้ว
คนที่ทำเพื่อผู้เขียนในสิ่งดีๆที่สุดทุกอย่าง
เท่าที่จะทำให้ได้ โดยไม่ต้องร้องขอ
คนที่รักผู้เขียนมากยิ่งกว่าชีวิตของท่านเอง
อย่างไม่มีเงื่อนไขใดๆเลย
------------------------------------------
มนุษย์เราแท้จริงแล้วน่าเห็นใจ
ธรรมชาติปกปิดไม่ให้เรารับรู้ถึงความยากลำบาก
ในการเลี้ยงดูจนเติบใหญ่ ด้วยความเยาว์วัย
ไร้เดียงสา
เมื่อโตขึ้น เรากลับใช้หัวใจที่สร้างจากก้อนเลือดเนื้อของคนที่ให้เรามา เพื่อนำเอาความรักไปมอบให้แก่คนอื่น คนที่อาจไม่เห็นแม้แต่คุณค่าของความรู้สึกรักที่ได้จากเราด้วยซ้ำ
------------------------------------------
ถ้า "ใครบางคน" นั้นของคุณยังอยู่ รีบทำดีกับ
ท่านให้มากๆนะคะ เพราะคุณถือว่ายังโชคดี
กว่าคนอีกหลายล้านคนบนโลกนี้
เพราะมีบางคนที่ต่อให้คิดถึง อยากทำดี
ตอบแทนพระคุณท่านขนาดไหน ก็ไม่มี
โอกาสนั้นที่จะทำได้อีกแล้ว
- 30
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
