3 มิ.ย. 2020 เวลา 12:39 • ปรัชญา
ผมไม่อินกับโกวเล้ง
ถึงเคยอ่าน #ฤทธิ์มีดสั้น
ส่วน #เดียวดายใต้เงาจันทร์
หยิบเปิดผ่านๆ พบว่าไม่ใช่ทาง
เมาแล้วเศร้าซึมดื่มสุราไม่อร่อย
รวมเรื่องสั้นกำลังภายใน #มือสังหาร
ก็อ่านไปแค่สองเรื่องแล้ววางยาว
จึงจัดชั้นตนเองว่าอ่านงานของเขาน้อยมาก
#โอบกอดจันทรา
เป็นหนึ่งในแนวรวมบทกวีเล่มโปรด
ถ้อยคำสัมผัสสั้นๆ เน้นกระชับ ดุจคมกระบี่
ร่ายรำภาษาอารมณ์ จนจดจำขึ้นใจ
"จอกเปล่าชูค้างคว้างเปลี่ยว
เหล้าไผ่เขียวรินไปในเลือดเศร้า
พิณหยกสะบั้นสายข้างหลืบเงา
คือความเปลี่ยวเหงาของกวี"
โคตรเท่ เรียบง่าย สัญลักษณ์กินความลึก
แบบไม่ต้องหาอ่านนิยายยุทธภพเล่มหนา
พี่เรืองรอง รุ่งรัศมี
ทำให้ผมและหมู่พวกช่วงกำลังเห่อหัดชงชา
รู้จักร้านขายป้านดินคุณภาพดีราคาเหมาะ
ซุกซ่อนมุมตึกแถวริมถนนเยาวราช #หมุ่ยเง็ก
กระทั่งบรรณาธิการ #สานแสงอรุณ
บอกกล่าวให้รีวิวหนังสือว่าด้วยชาเล่มนี้
ใช้เวลาสกัดความรู้กว้างใหญ่เท่าที่พอไหว
รีวิว #ชงชีวิต : รวยรินกลิ่นชา https://is.gd/JmwxgE
"ยิ่งพอจิบชาสนทนากับเพื่อนร่วมก๊วนนานเข้า
ข้อมูลพูดคุยล้วนผูกโยงอยู่กับ
สิ่งละอันพันละน้อยรอบจอกชา
ครั้นครึกครื้นถกถามกันไปมา
ก็มักพาดพิงถึง #รวยรินกลิ่นชา
งานเขียนของ เรืองรอง รุ่งรัศมี
แทรกซึมไว้อยู่เสมอ
ถึงแม้หนังสือเล่มนี้ใช่ล้ำค่าเก่าแก่พันปี
เหมือน #คัมภีร์ชา
จากถ้อยรจนาของบุรพจารย์
ยุคราชวงศ์ถัง #ลู่อวี่
แต่ถ้าใครต้องการคู่มือเบื้องต้น
สำหรับริออกสัญจรบนวิถีแห่งชา
ในพากษ์ภาษาไทย
หากมองข้ามหนังสือเล่มนี้
ก็เหมือนเดินทางอย่างไร้แผนที่ชี้ทิศ"
ด้วยจิตคารวะต่อกวี #เรืองรองรุ่งรัศมี
โฆษณา