ไทยจะส่งออกสินค้าอะไรให้จีนดี ?
พอบรีมทำเรื่องนำเข้าส่งออกมาสักพัก ก็จะมีหลายคนมาถามเรื่องอยากนำสินค้าส่งออกจีน มีคนที่บ้านมีสวนมะม่วง สวนลำไย ทำสวนกันทั้งตำบล แต่ไม่มีตลาดรองรับ หรือตลาดในประเทศก็รับซื้อในราคาที่แทบจะไม่ได้ทุนคืน ก็อยากจะส่งออกบ้าง มาถามเรื่องส่งออกสินค้าพวกนี้มาจีน เพราะคิดว่าตลาดจีนรองรับได้เป็นจำนวนมาก
ตามประสบการณ์ที่อยู่จีนมาสักพักและติดตามสถานการณ์สินค้านำเข้าส่งออกมาตลอด จีนเป็นประเทศที่มีกำลังซื้อมากเลยทีเดียว โดยเฉพาะเรื่องของอาหาร
อาหารในที่นี้คือรวมหมดทุกอย่างที่เรากินได้อ่ะ พวกข้าว เนื้อสัตว์ ผัก ผลไม้ อาหารแห้ง ด้วยความที่จีนเป็นประเทศใหญ่ ภูมิอากาศก็เปลี่ยนค่อยข้างต่างในแต่ละฤดู ทางพื้นที่ก็ผลิตอาหารได้แค่บางฤดู ซึ่งปัจจุบันจีนก็ได้นำเข้าอาหารจำนวนไม่น้อยจากหลายประเทศ
ทำไมสินค้าไทยบางอย่างถึงนำส่งออกจีนไม่ได้ ?
ปัญหาที่เรามักจะพบเจอมีหลายอย่าง เช่น อายุของสินค้าสั้น มักมีการเน่าเสีย , แพ๊คเกจของสินค้าไม่ได้มาตรฐาน, ปริมาณการผลิตไม่เพียงพอและไม่คุ้มต่อการส่งออก
เช่น ยายดี มีสวนมะม่วง ที่ผลิตมะม่วงได้ปีละ1ตัน แต่ยายดีไม่รู้จะเก็บมะม่วงยังไงให้นานและไม่ช้ำ ยายดีไม่รู้ว่าจะต้องใส่ถุงใส่กล่องแบบไหนถึงจะส่งออกได้
อีกทั้งสินค้าบางอย่างมี่เป็นที่ต้องการในจีน พ่อค้าคนกลางของจีนก็มักจะกำหนดมาตรฐานไปเรื่อยออกมาให้ชาวสวนไทยต้องปรับตัวตามไปอีก
ซึ่งปัญหาเหล่านี้คือแก้ไขได้ โดยจะต้องอาศัยความสามารถของรัฐ ในการจัดการสร้างมาตรฐานการผลิต กำหนดคุณภาพสินค้า และให้ความรู้เกษตรกร รวมกลุ่มการผลิตที่ทำการผลิตให้เพียงพอ เช่น จังหวัดนี้ทำการเกษตรที่เพียงพอต่อการบริโภคของตน และ ทำเกษตรเพื่อส่งออกสัก 50% ของความสามารถการผลิตทั้งหมด ซึ่งหากมีความรู้ก็สามารถพัฒนาได้ รวมกลุ่มกับจังหวัดใกล้เคียงก็สามารถผลิตสินค้า1อย่างส่งออกได้จำนวนมาก
ประเทศเรามีข้อได้เปรียบด้านการทำการเกษตรค่อนข้างมาก ถ้าเทียบกับประเทศจีน เพราะสภาพดิน และสภาพอากาศตลอดทั้งปีคือเหมาะสมแก่การเพาะปลูก หากมีการจัดสรรน้ำให้เพียงพอทุกพื้นที่ก็จะทำให้ผลิตได้ทั้งปี
อุตสาหกรรมและเกษตรกรรมด้านของอาหารสามารถเป็นรายได้หลักของประเทศได้ไม่ยากถ้ารัฐรู้จักจัดการและบริหาร อีกทั้งยังเป็นผลผลิตที่จะมีความต้องการในตลาดสูงขึ้นเรื่อยๆและราคาของผลผลิตด้านอาหารก็มีแนวโน้มจะสูงขึ้นมากๆด้วยในอนาคต
และไม่ว่าสถานการณ์โลกจะเกิดอะไร โรคระบาด เศรษฐกิจตกต่ำ หรือสงคราม ใครๆก็ต้องกินข้าวต้องมีอาหาร การมีรายได้จากการส่งออกด้านนี้จึงเป็นอะไรที่น่าลงทุนมาก
ที่มองเห็นปัจจุบันคือการทำการเกษตรผูกขาดเป็นจำนวนมาก คือมีนายทุนรับซื้อผลผลิตในราคาที่นายทุนกำหนดเอง หรือถ้าไม่เข้าระบบก็จะไม่มีตลาดรองรับ แล้วก็ต้องมาหาตลาดเอง ซึ่งก็เสี่ยงที่จะขายไม่ได้ ผลผลิตเน่าเสีย
ตรงนี้เป็นหน้าที่ของรัฐที่ต้องเข้ามาช่วยเหลือและจัดการให้เกิดรูปธรรม ถ้าอยากส่งออก จะต้องผลิตตามมาตรฐานอะไรบ้าง ถ้าประชาชนทำได้ รัฐก็มีรายได้เพิ่มขึ้นด้วย
นี่เป็นแนวทางจากที่บรีมมองเห็นลู่ทางการส่งออกของไทยมายังตลาดจีน คิดว่าอาจจะต้องใช้เวลาหน่อย ไม่น่าจะเกินกำลังของประเทศ
อยากเห็นภาพความสำเร็จนี้ อยากเห็นรัฐดำเนินการช่วยเหลือภาคเกษตรกรรมที่สามารถเป็นรายได้หลักของประเทศ ให้รู้ว่ารัฐนี้เป็นของประชาชน เป็นรัฐที่ประชาชนและรัฐบาลช่วยกันสร้างรายได้ ไม่ใช่รัฐของนายทุน...
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- โฆษณา
- © 2025 Blockdit
