จ้อ......
ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน
จริงๆเหตุการณ์ที่จะเล่านี้ทำให้เราเข้มแข็งขึ้นนะ
…… ตั้งแต่สมัยทำงาน (อ้าว ทำให้รู้เลยว่าอายุมากกกกก....)
เราต้องออกไปคุยโรงงานต่างๆตามหน้าที่ ซึ่งก็ไปเป็นทีม ใช้รถบริษัทไป (เราขับรถไม่เป็น และไม่มีรถด้วย)
แรกๆก็ไม่มีปัญหาไร พอดีครั้งนึง เพื่อนร่วมทีมไม่ยอมไปเพราะติดอะไรสักอย่าง แต่จริงๆแล้วเขาต้องไปด้วย และด้วยหน้าที่จำเป็นต้องหาคำตอบจากโรงงานเพื่อตอบลูกค้า
จำได้ว่า ท่านตอบมาว่า “วันนี้ไปได้ เธอขับไปเองดิ”
อ้าวเฮ้ย! (ไม่ใช่ร้องเพลงนะ) มึงก็รู้ว่าเราขับไม่เป็น และเราควรไปพร้อมกัน แล้ววว...???
สรุปว่าวันนี้เขาไปด้วยแหละ แต่ด้วยคำพูดแบบนั้น เราเกิดความรู้สึกแบบ ”ยืมจมูกคนอื่นหายใจ” จริงๆ เรารู้สึกแบบนั้นจริงๆ
ถ้าเป็นคุณจะทำไง???....................
…………………
………….
สำหรับเรา เราไปสมัครเรียนขับรถแล้วออกรถด้วยเลย
จากนั้นก็ฝึกด้วยการขับไปโรงงานนั้นไปกลับตอนเสาร์อาทิตย์เพื่อให้รู้ทางไง เราก็จะได้หายใจด้วยจมูกตัวเอง
ไม่ต้องมารอคนอื่น ไม่ต้องมาง้อคนอื่น
ท้ายสุด >>> ความคิดนี้มีทั้งข้อดีข้อเสีย ข้อดีคือเราเข้มแข็ง ยืนด้วยขาตัวเอง ข้อเสีย เราไม่ง้อคนอื่น แบบไม่ช่วยคนอื่นเพราะว่าประสบการณ์ที่ไม่ดี แต่พออายุมากขึ้นความคิดหลังๆก็เปลี่ยนไป
บางทีคนพูดอาจไม่คิดอะไรมากแต่มันสะกิดใจผู้ฟังก็เป็นได้ เพียงแต่ว่าเรา จุดประกายไปทำอย่างไรต่อเท่านั้น
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
