melody of the sunshine.
ep. 1 Silent
https://www.mymanor.london/strong-not-silent
กาลครั้งหนึ่งในเมืองหลวงที่แออัดเบียดเสียดเต็มไปด้วยผู้คนมากมายหลากหลายเชื้อชาติของประเทศไทย เป็นช่วงเวลาที่ยากลำบากสำหรับใครหลาย ๆ คน รวมทั้งครอบครัวของฉัน นับได้ว่าเป็นวิกฤตหนึ่งในช่วงชีวิตของชาวเมืองที่เต็มไปด้วยความสับสน ว้าวุ่น ปัญหาต่าง ๆ ที่เข้ามาถาโถมไม่เว้นเสียแต่ละวันในช่วงยุคเศรษฐกิจตกต่ำ ปัญหาทางการเมืองออกข่าวช่วงเช้าและเย็นของทุก ๆ วัน และปัญหาส่วนตัวที่รบเร้าเกาะกินหัวใจของฉันที่หนักอึ้งเสียจนอยากหลับตาแล้วไม่ตื่นอีกเลย..
ในช่วงเวลาที่ยากลำบากเข้ามาในชีวิตของเรา เราจะผ่านมันไปได้อย่างไร.. กว่าจะผ่านแต่วันไปได้ก็ปางตาย แต่นี่แหละรสชาติของชีวิต การจะเติบโตภายใต้สภาวะกดดันของช่วงชีวิตมันไม่ง่ายเสียเลย แต่ก็ใช่ว่าจะผ่านมันไปไม่ได้เลย จริงหรือไม่ ? ประหนึ่งดินแห้งแตกเพราะฝนไม่ตกตามฤดูกาล หน้าแล้งที่คืบคานแต่ต้นไม้น้อยยังพยายามแทงยอดอ่อนขึ้นจากดินที่แห้งแตกระแหง
‘สองมือและสองขานี้จะพาร่างกายนี้ไปได้ไกลแค่ไหนกันนะ’ ฉันนั่งคิดพลางสงสัยในระหว่างที่ฉันถือหนังสือเล่มโปรดอยู่ที่หน้าต่างบ้าน เมื่อมองออกไปมีต้นหญ้าเขียวขจี ลมพัดอ่อน ๆ เป็นช่วงเวลาสั้น ๆ ที่เงียบสงบทั้งที่ภายในใจของฉันนั้นแหลกสลายไม่เหลือชิ้นดีจากการต้องจำยอมให้คนรักเดินจากไป วันนี้..เป็นวันครบรอบปีที่ 9 นับตั้งแต่เราตัดสินใจคบหาเป็นแฟนกัน
ฉันไม่คิดและไม่เคยรู้เลยว่าอนาคตจะเป็นอย่างไร แต่ที่ฉันรู้ ‘หากมีรักต้องช้ำใจ ถ้าอย่างนั้นขอให้ฉันไม่รักใครอีกเลย’
ฉันชื่อว่า 'มารีน' เป็นผู้หญิงอายุ 20 ปีธรรมดาๆคนหนึ่ง สูง 165 cm ผิวขาวเหลือง ผมสีดำยาวระดับอก รูปร่างสมส่วน ความสามารถพิเศษของฉันคงเป็นความนิ่งและความเงียบ สีหน้าไร้อารมณ์เวลาที่อยู่ต่อหน้าทุกๆคนเสมือนคนไม่มีหัวใจ แต่ในความเป็นจริงแล้วครั้งหนึ่งฉันก็เคยมีรอยยิ้ม มีเสียงหัวเราะ มีแผนในชีวิตแต่นั่นมันเกิดขึ้นก่อนที่รักครั้งแรกในชีวิตของฉันจะจบลง
ฉันไม่ค่อยพูด นับวันยิ่งห่างหายไปจากสังคม การทำงานและการเรียนเริ่มแย่ลงเพราะฉันสูญเสียสมาธิไปกับเรื่องความรักที่ไร้สาระที่จบลงไปแล้ว "ความรักที่ไร้สาระงั้นหรอ ? หึ น่าขำจริง" ความรักที่ทำให้เกิดสุขที่เอ่อร้นแต่ก็ทำให้จวนเจียนปางตายได้เหมือนกันนะ
"มารีนวันนี้แบ่งงานกันทำนะ เดี๋ยวเค้าจะแบ่งเนื้อหาให้พอๆกัน 3 คน แล้วมารีนกับมูมินก็เลือกนะ.....มารีน.. เห้ยมารีน!! ฟังบ้างสิ เธอเหม่อลอยอะไรของเธออยู่ !?"
"ห๊ะ อ้อโทษที ใจลอยไปหน่อย"
"มีสมาธิหน่อย งานนี้ต้องส่งในอีก 4 สัปดาห์นะ"
"โอเคๆ จะพยายาม โทษทีนะเรด"
"เคๆ ไม่เป็นไร อย่าบ่อยละกัน"
แล้ว...ฉันก็ถูกเรดดุอีกจนได้ เรดเป็นเพื่อนผู้ชายที่เรียนในสาขาวิชาเดียวกันกับฉัน เป็นเพื่อนที่ดีคนหนึ่งและจริงจังกับงานมาก ซึ่งดีสำหรับการทำงานกลุ่มของพวกเรา
//////////////////////////////////////////////////////////////////
เรด: "เฮ้ออออ เสร็จสักที ที่เหลือเธอกับมูมินก็ไปแบ่งๆงานกันละกัน"
มูมิน: "เคๆ ได้หมดถ้าสดชื่น เดี๋ยวกูไปก่อนนะ พอดีแม่กูมาเยี่ยมกูที่หออ่ะ แล้วเดี๋ยวค่อยคุยกันในกลุ่มไลน์อีกที มึงกับมารีนจะกลับเลยเปล่า"
เรด: "เดี๋ยวกูรอคุยกับอาจารย์ก่อนอ่ะ รออาจารย์สอนเสร็จ กูว่าจะลองเสนอไอเดียดู ไม่รู้ว่าถ้าทำไอเดียนี้จารย์จะให้เปล่า"
มูมิน: "ใช่ๆ กูก็เห็นด้วยนะ"
มารีน: "ส่วนฉันอ่ะว่าจะนั่งแถวนี้ก่อนอ่ะ กลับเวลานี้รถติดมากกก มูมินก็กลับดีๆละกันล่ะ บ๊ายบาย"
มูมิน: "อ้าๆ บ๊ายบายนะพวกมึง กูไปก่อนแล้ว" //แล้วมูมินก็สะบัดบ๊อบสะพายกระเป๋า Fade ตัวออกไปจากจุดที่ฉันกับเรดนั่งกันอยู่
มารีน: "เรด พวกเราต้องไปทะเลกันวันไหนนะ ?"
เรด: "27-28 อ่ะ นี่เธอไม่ได้ยินที่อาจารย์พูดอีกแล้วใช่ไหม"
มารีน: "ก็ไม่ได้ฟังอ่ะ มันไม่มีสมาธิเลยอ่ะเรด คงเพราะเราพึ่งเลิกกับแฟนเก่า"
เรด: "ก็ไม่เข้าใจเท่าไรอ่ะนะ เพราะยังไม่เคยมีแฟน แล้วนี่ยังติดต่อกันอยู่ไหม"
มารีน: "ไม่เลยอ่ะเรด เขาบล็อคเราหมด ที่พอจะเห็นเขาได้ก็คงเป็น IG แต่ก็ไม่ได้คุยกันสักพักแล้ว ได้แต่ดูรูปเขาอ่ะ"
เรด: "แล้วรูปล่าสุดเขาเป็นไง"
มารีน: "ไม่รู้อ่ะ วันนี้ยังไม่ได้กดเข้าไปดูเลย พอเห็นรูปแล้วมันยิ่งคิดถึง แต่เราก็รักเขามากนะ เดี๋ยวเราลองเปิด IG ดู"
เรด: "อ่าๆ ถ้าไหวก็โอเค"
//////////////////////////////////////////////////////////////////
มารีน: "ฮึก...เรดดดด" //แล้วฉันก็ร้องไห้ออกมาทั้งอย่างนั้น น้ำตาที่เอ่อออกมาโดยที่หยุดและควบคุมตนเองและความรู้สึกไม่ได้
เรด: "เห้ยย ใจเย็น เธอเป็นอะไร เกิดอะไรขึ้น"
มารีน: "เขา.. เขาถ่ายรูปกับผู้หญิงคนนั้น..."
เรด: "คนที่เธอเล่าให้ฟังคนนั้นอ่ะนะที่ให้ป๊อกกี้แฟนเธอ"
มารีน: "อื้มมม เราจะทำยังไงดีอ่ะเรด เราติดต่อเขาไม่ได้ ทำอะไรไม่ได้เลย" //แล้วฉันก็ฟูมฟายเหมือนคนบ้าอยู่ตรงนั้นต่อหน้าเพื่อน โดยไม่ได้สนใจว่าจะมีใครเห็นหรือได้ยินไหม
เรด: "ไหน.. ใจเย็นก่อนเราว่ามันก็เป็นการถ่ายรูปคู่ธรรมดานะ อาจจะเป็นเพื่อนหรือคนรู้จักกัน"
มารีน: "มันไม่ใช่อ่ะเรด เราคบเขามาหลายปีแล้วนะ เขาไม่เคยถ่ายรูปคู่กับผู้หญิงคนไหนนอกจากแม่เขา ญาติผู้ใหญ่และเรา เพราะเขาถือเรื่องนี้มากเลยนะ เขาบอกจะไม่ถ่ายกับคนที่ไม่ได้เป็นแฟนกันต่อให้เป็นเพื่อนกันสนิทแค่ไหนก็ไม่ถ่าย"
เรด: "อืม.....ใจเย็นๆ ดูๆไปก่อน ก็ไม่รู้จะปลอบยังไงดี เอาเป็นว่าเอาเรื่องเรียนก่อน อย่าเครียดล่ะ"
มารีน: "ขอบใจนะเรด"
"น้ำตา" มันท่วมท้นไหลเอ่อตลอดระยะทางกลับบ้าน ไม่ว่าจะเดินข้ามถนน นั่งรถเมล์ ฟังเพลง หรือทำอะไรก็ยังคงไหลนานหลายชั่วโมง
🎶รู้ดี ว่ามันไม่มีทางเหมือนกับวันเก่าๆ ที่สองเราเคยหัวเราะและผูกพัน
ถ้าฉันย้อนเวลาเดินกลับมาเริ่มใหม่ จะกี่ครั้งก็ยังจบลงเหมือนเดิม
เพราะเธอไม่มีใจ หรือเธอนั้นมีใคร สุดท้ายแล้วไงเธอก็ไป..🎶
🎶น้ำตา.... ฉันร้องออกมาให้เธอเท่าไหร่ ไม่อาจจะเปลี่ยนหัวใจเธอกลับมาเป็นเหมือนเดิม น้ำตาของฉัน... มันทำได้เพียงแค่บอกลา
กับคนที่ไม่มีหัวใจมันคงไม่มีความหมาย สุดท้ายเป็นเพียงแค่น้ำตา🎶
(Ref. MUXICK-น้ำตาไม่มีความหมาย)
"ปวดตา ปวดหัวจัง.." //ฉันคิดแต่ก็ไม่อาจห้ามความรู้สึกที่ขื่นขมในใจได้ ฉันนึกย้อนถึงครั้งสุดท้ายที่เราได้คุยกันผ่านทางโทรศัพท์
ฉันถึงขนาดต้องยืมโทรศัพท์แม่ ซ้ำยังโกหกแม่ว่าจะคุยงานกับเพื่อนแต่มือถือเงินหมด ทั้งที่ในความเป็นจริงเงินในโทรศัพท์ของฉันมีเหลือพอใช้ได้เป็นเดือนๆ แต่ฉันโทรหาเขาไม่ได้เพราะเขาบล็อคเบอร์ฉัน ฉันจึงต้องโกหกแม่ว่าคุยงานเพื่อที่จะได้คุยกับเขา ตลกดีเนอะ
ตอนนั้นเขาบอกกับฉันว่า "หลังจากเราเลิกกับมารีนแล้ว เราจะไม่มีใครอีกแล้ว" แต่เป็นไงล่ะ 3 วันให้หลัง เหอะๆ.... ถ่ายรูปกับผู้หญิงอีกคนเนี่ยนะ🙄
เหมือนคนโง่เนอะ มันเหมือนฝันร้าย แต่ต่อให้เป็นฝันร้าย ฝันมันก็ยังดีกว่าความจริงที่ต้องเจอในทุกๆวันนะ ฉันคบกับเขามาหลายปี คู่เราไม่เหมือนกับคู่อื่นๆเลย คือเรารักกันมากแต่ก็ทะเลาะกันรุนแรงถึงขั้นลงไม้ลงมือกันจนเขียว ฟกช้ำทั้งคู่ แต่ก็ยังรักและคบกันต่อ
ดูย้องแย้งดีแต่นี่แหละโลกของความรักที่ไม่ถูกวิธี รักกันมากเกินไป ใส่ใจมากเกินไป หวงห่วงมากเกินไป โกรธกันมากเกินไป ใจอ่อนมากเกินไป จนละเลยพื้นฐานของการเป็นมนุษย์ระหว่างกัน คำพูดเสียดแทงเกาะกินใจกัน การกระทำประชดประชันที่รุนแรงด้วยการประชดคุยกับคนอื่น หรือนำเรื่องไปบอกเล่าป่าวประกาศให้เพื่อนๆฟังเสมือนการประจานกันและกันเป็นนัยๆ
ไม่กี่วันหลังจากนั้นฉันจึงได้ตาสว่างจากการได้รู้และสืบด้วยตนเอง ก็เป็นไปตามที่ฉันคาด นั่นแฟนใหม่ของเขา ผู้หญิงคนนั้นก็เคยบอกกับฉันอยู่นะ "คิดกับเขาเป็นน้องชายค่ะ" แล้วเป็นไงล่ะ เฮ้ออออ
เจ็บจนพอแล้ว ฉันต้องเริ่มใหม่มีชีวิตใหม่ ฉันจะอยู่คนเดียวให้ได้ด้วยตัวของฉันเอง พอกันทีกับความรัก ฉันคิดและให้คำมั่นกับตนเองโดยไม่รู้เลยว่ามีอะไรที่กำลังรอฉันอยู่ในวันข้างหน้าบ้าง
อาาาา อ่านเรียกน้ำจิ้ม เอ้ย น้ำย่อยกันไปแล้ว ดาร์กดีกันไหมล่ะจ๊ะ 5555 แต่อย่าพึ่งหนีกันไปไหนน้าา แอดบอกแล้วว่าเรื่องนี้แอดจะเขียนให้ "ครบรสชาติ อรรถรสมาเต็ม" ส่วนนี้จะเป็นเพียงแค่ส่วนหนึ่งที่ตัวละครของเรา 'มารีน' สาวน้อยที่ต้องสตรองกับชีวิตรักที่ชีช้ำระกำใจ ชีวิตนางจะเป็นอย่างไรนั้น ต้องติดตาม นะจ๊ะ 555 ไว้เจอกันต่อได้ใน
"melody of the sunshine. ep. 2 Wave" ขอให้ทุกท่านมีสุขภาพที่ดีแข็งแรงกันทุกๆคนเลยนะคะ
PASSIO
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
