"คำเว้า...ลูกอีสาน"
เขียนจากใจลูกชายอีสานคนหนึ่ง ที่เคยจากบ้านไปขายแรงไกลบ้าน มีทั้งทุกข์ สุข ผิดหวัง สมัยเป็นบ่าว เขียนเป็นภาษาบ้านเฮา ลาว 1000 %...555
สิอยู่ม่องได๋กะบ่เคยลืมบ้าน
ลืมวันวานเป็นเด็กน้อยซ่อยเลี้ยงควาย
สู่มื้อนี่อยู่ห่างบ้านเฮ็ดงานไกล
แต่ว่าใจอยู่บ้านเก่าเฮาอีสาน
เป็นลูกหลานอีสานแท้ที่ภูมิใจ
คือคนไทยเลือดนักสู้อยู่เล่มขวาน
บ่เคยถ้อยบ่เคยท้อต่อการงาน
เป็นตำนานเลือดนักสู้อยู่คู่ไทย
สร้างถนนขนขยะตึกเฉียดฟ้า
กรรมกรอยู่ทั่วหล้าหน้าที่ใหญ่
คนสำคัญเฮ็ดงานหยังขาดบ่ได้
เขามีไว้ใช้เฮ็ดงานเพื่อบ้านเมือง
พวกหมู่เฮาชาวอีสานงานบ่เกี่ยง
เฮ็ดสุดเวี่ยงสร้างเมืองไทยให้รุ่งเรือง
เป็นผู้อยู่เฮ็ดเบื้องหลังดั่งทุกเรื่อง
แม้ขุ่นเคืองยังทนสู้อยู่ต่อไป
หน้าที่เฮาต้องเฮ็ดงานเพื่อบ้านเกิด
บ่เคยลืมชาติกำเนิดเกิดอยู่ไส
ยังเป็นลาวชาวอีสานบ้านอยู่ไกล
เก็บเงินได้กลับอีสานสร้างบ้านเฮา
อยู่พร้อมหน้าพ่อแม่ลูกที่ผูกพัน
คงเป็นวันมีความสุขบ่ทุกข์เหงา
มีเรื่องหยังค่อยปรึกษาวาจาเว้า
บ่ต้องเศร้าคืออยู่เมืองคิดเรื่องงาน
คือความหวังในชีวิตคิดเอาไว้
สิกลับไปพัฒนาเมืองอีสาน
มีหยังดีสิหาไปให้หมู่บ้าน
ถิ่นเคยคลานหัดตั้งไข่ก่อนใหญ่มา
บ่เคยลืมป่าดงพงษ์ไพรอีสาน
เป็นตำนานทุ่งกว้างใหญ่ในกุลา
แม้แห้งแล้งฝุ่นปลิวไห่ไร้พฤกษา
สิพัฒนาให้ป่าเขียวเหลียวชื่นใจ
ครูต้วย "ทิดเซียง ศรีสะเกษ"
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
