วันนี้ผมจะมาเล่าให้ฟังผมอ่านหนังสืออยู่เล่มหนึ่ง
บทกวีเรื่อง ไม้ใกล้ฝั่ง ความหมายดีมากๆครับ
โดย อ.สุนทรเกตุ
พ่อแม่ก็แก่เฒ่า จำจากเจ้าไม่อยู่นาน
จะพบจะพ้องพาน เพียงเสี้ยววารของคืนวัน
ใจจริงไม่อยากจาก เพราะยังอยากเห็นลูกหลาน
แต่ชีพมิทนทาน ต้องร้าวรานสลายไป
ขอเถิดถ้าสงสาร อย่ากล่าวขานให้ช้ำใจ
คนแก่ชะแรวัย ย่อมเผลอไผลเป็นแน่นอน
ไม่รักก็ไม่ว่า เพียงเมตรตาช่วยอาทร
ให้กินและให้นอน คลายทุกข์ผ่อนพอสุขใจ
เมื่อยามเจ้าโกรธขึ้ง ให้นึกถึงเมื่อเยาว์วัย
ร้องไห้ยามป่วยไข้ ได้ใครเล่าเฝ้าปลอบโยน
เฝ้าเลี้ยงจนโตใหญ่ แม้เหนื่อยกายก็ยอมทน
หวังเพียงจะได้ยล เติบโตจนสง่างาม
ขอโทษถ้าทำผิด ขอให้คิดทุกโมงยาม
ใจแท้มีแต่ความ หวังติดตามช่วยอวยชัย
ต้นไม้ที่ใกล้ฝั่ง มีหรือหวังอยู่นานได้
วันหนึ่งคงล้มไป ทิ้งฝั่งไว้ให้วังเวง
ขอขอบคุณบทกวีจาก อ.สุนทรเกตุ
ภาพถ่ายโดย เจ
หนังสือเล่มนี้ล่ะครับลองหามาอ่านดูน่ะครับกับสิ่งที่ผมนำมาแนะนำมีอีกหลายสิ่งที่น่าสนใจในหนังสือเล่มนี้
ภาพถ่ายโดย เจ
ความรู้บางสิ่งบางอย่างเรียนรู้จากหนังสือที่อยู่ใกล้ตัวเรา หรือความรู้บางสิ่งบางอย่างเรียนรู้จากความคิดของตัวเราเองปะปนกันไปก็จะออกมาได้
บทความที่ให้ข้อคิดดีดีได้เสมอ.. ขอบคุณครับ
ขอบคุณภาพจากPinterestแคปชั่นจากเจ
จาก เจ หนุ่มสกลคนอิสระ
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
