11 มิ.ย. 2020 เวลา 11:57 • ปรัชญา
## ถึงคนที่มีความฝันอันยิ่งใหญ่…แต่รู้สึกว่าตัวเองไม่เก่งพอ ##
.
สมมติว่าวันนี้…เราอยากจะสร้างบ้านที่ "แข็งแรง" สักหลังหนึ่งแต่พอมองลงมาที่มือตัวเองกลับมีแค่ "ฟาง"
คำถาม...
เราจะทำยังไงดี ? ระหว่าง…
1.งั้นฉันคงต้องเปลี่ยนใจสร้าง "บ้านฟาง" แล้วล่ะ
2.ไม่ล่ะ บ้านฟางมันไม่แข็งแรง งั้นฉัน "ออกไปหาอิฐ" มาสร้างบ้าน ดีกว่า
ผมเชื่อว่า หลายๆคนจะตอบอย่างหลังมากกว่า ก็เพราะเป้าหมายจริงๆ คือ อยากได้บ้านที่แข็งแรง หนิหน่า
แต่เชื่อมั้ยว่า…ในความจริง
คนส่วนใหญ่กลับเผลอเลือก สร้างบ้านฟาง เพราะเห็นว่าในมือตอนนี้ “มีฟาง ไม่มีอิฐ” เลยคิดว่า เราสร้างได้แค่ "บ้านฟาง"
เราคงได้ยินประโยคอะไรประมาณนี้มาบ้าง
เออ…ฉันก็อยากจะเป็นแบบนั้นนะ แต่ว่าฉันทำแบบนั้นไม่ได้หรอก เพราะฉันไม่เก่ง…เพราะฉันไม่มี… เพราะฉันไม่มีความรู้เรื่อง… ชีวิตฉันเกิดมามีแค่…
ฉันก็เลย…"ทำได้แค่แบบนี้เท่านั้น" .
ความจริงก็คือ…ไอสิ่งที่ไม่มี นี่แหละ! คือ “อิฐ” ที่สามารถออกไปหามาเพิ่มได้ ไม่ใช่เหรอ ? ถ้าเราอยากสร้างบ้านที่แข็งแรงและสวยงาม
…ฉันไม่เก่ง ก็สามารฝึกฝนพัฒนาได้ หนิหน่า
…ฉันไม่มี ก็ออกไปหามันได้ นิหน่า
…ฉันไม่รู้ ก็อ่านได้ ศึกษาเพิ่มเติมได้ หนิหน่า
…ฉันไม่มีประสบการณ์ ก็เริ่มทดลองเพื่อสะสมประสบกาณ์ได้หนิหน่า
มหาตมะ คานธี เคยพูดไว้ว่า ชีวิตของมนุษย์จะเป็นแบบที่เค้า "คิดกับตัวเอง" เสมอ
ถ้าเราบอกว่า เราเกิดมามีแค่นี้ มีความสามารถแค่นี้ ก็คงทำได้แค่นี้แหละ สุดท้าย…เราก็จะเป็นแบบนั้นจริงๆ
แต่ในทางกลับกัน ถ้าเราเชื่อว่าตัวเองต้องทำได้ มากกว่านี้ ท้ายที่สุด...เราก็จะได้ความสามารถนั้นมา แม้ว่าในตอนแรก เราไม่เคยมีความสามารถนั้นมาก่อนก็ตาม
ลองถามตัวเองดูว่า...
“ถ้าสิ่งที่เรามีในตอนนี้ ไม่สามารถสร้างสิ่งที่ฝันได้”
เราจะยอม "ลดขนาดความฝัน" ให้เท่ากับ "สิ่งที่มี" หรือ "เพิ่มสิ่งที่ต้องมี" ให้เท่ากับ "ขนาดของความฝัน"
เพราะท้ายที่สุดแล้ว… “ มันอาจไม่สำคัญเลย
ว่าเรามีอะไรอยู่ในมือ ถ้าเราชัดเจนกับตัวเองพอว่าจะสร้างอะไร ! ”
ขอบคุณครับที่รับชม
โฆษณา