เรารุ้สึกโกรธเพราะควรโกรธ หรือแค่หนีความเจ็บปวด?
วันนี้ผมได้ไปที่ สน เพื่อแจ้งความ คดีฉ้อโกง ซึ่งผมโดนกับตัวเอง ไม่เคยคิดว่าจะมีวันนี้ เพราะด้วยทิฐิของตัวเอง มั่นใจว่ารู้เยอะ เรียนสูง ไม่มีทางโดนโกงกับผมได้แน่นอน...
ตอนแรกที่รู้ว่าโดนโกงผมรู้สึกโกรธ ปนเครียดไปพร้อมๆ กัน เพราะต้องเตรียมเอกสารในการใช้ยื่นดำเนินคดีกับคนร้าย..
ผมใช้ความรู้สึกโกรธ เป็นข้ออ้างในการหลอกตัวเอง ว่าตัวเองไม่ได้ผิด คนร้ายต่างหากที่ผิด ผมกำลังพยายามหลีกหนีความเจ็บปวด ที่รู้ว่าตัวเองโดนหลอก เข้าอย่างเต็มเปา..
ความรู้สึกโกรธแค้น ที่ผมสร้างมานั้นไม่ได้เปลี่ยนข้อเท็จจริง ที่ว่าผมโดนหลอก แบบเสียหมาเอง แต่ก็ไม่ได้เปลี่ยนข้อเท็จจริงว่า คนร้ายก็คือพวกมิจชาชีพ ที่หลอกลวงผู้อื่นเหมือนกัน...
การหลอกลวง ได้จบไปในอดีตแล้ว และผมก็ได้ทำในสิ่งที่ผมควรทำ คือแจ้งความดำเนินคดี แต่ในหัวก็ยังรู้สึกมีความเกลียดชัง และโกรธแค้นอยู่
แต่ความรู้สึกโกรธแค้นที่ผมสร้างมานั้น เป็นแค่ความรู้สึกที่ผมสร้างขึ้นมาเพื่อที่จะบิดเบือนความจริง ความผิดพลาดของตัวเอง ที่ไม่สามารถย้อนเวลาไปแก้ไขมันได้...
สิ่งที่ผมควรทำ คือการปล่อยวาง สิ่งที่จบไปแล้วในอดีต ยอมรับข้อเท็จจริงที่ว่าผมพลาดท่าไปเอง แล้วใช้มันเป็นบทเรียนราคาแพง แต่อย่าให้มันคอยตามหลอกหลอน ตัวคุณในอนาคต
แทนที่จะเอาเวลาไปโกรธแค้น พวกชั่วๆ ที่เห็นแก่ตัว คุณเอาเวลาไปคิดแต่เรื่องดีๆ ที่จะขึ้นหลังจากนี้ดีกว่า เวลาคุณมีค่ามากกว่าคนพวกนั้น
ขอบคุณบทเรียนราคาแพง ที่สอนให้ผมรู้จักความพยายามในการควบคุมอารมณ์ตนเอง และทำให้ผมได้รู้จักการยอมรับความจริง ที่เราทุกคนต้องเผชิญมันในทุกวันๆ ต่างคนก็ต่างมีปัญหาของตัวเองที่แตกต่างกันไป..
ขอบคุณที่อ่านครับ..
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
