คิดฮอด วิถีไทบ้าน EP1.
ระยิบระยับ บ้างก็เล็ก บ้างก็ใหญ่ แล้วแต่ขนาด และความใกล้ไกลที่สายตามองเห็น ด้วยความที่ฉากเบื้องหลังเป็นสีดำมืดสนิท เลยทำให้หมู่ดาวน้อยใหญ่ ได้แข่งกันอวดโฉมในคืนเดือนดับ
เขียด จี่หรีด บัดนี้ เริ่มแข่งกันอวดสำเนียงส่งเสียงแซ่ระงมเป็นครั้งแรก นับตั้งแต่เครื่องยนต์ดีเซล คูโบต้าดับเงียบลง ผมเริ่มสาดลำแสงไฟฉาย เดินลัดเลาะไปตามคูคันนา เพื่อดูว่า น้ำที่ผมทะยอยสูบเข้าแปลงนา มีช่องขาดรั่วหรือเปล่า ก่อนที่จะขึ้นนอน......
ร้อนผ่าวไปทั่วทั้งใบหน้า เมื่อลมวูบหนึ่งหอบเอาเปลวแดดบ่ายโมงมากระทบ ผมสะดุ้งขึ้นจากความนึกคิด ขณะที่มือข้างหนึ่งยังจับที่เสากระท่อม หลังคาที่เคยมุงด้วยหญ้าคา บัดนี้ไม่เหลือเค้าโครงเดิม มีเพียงเศษหญ้าแค่บางส่วนเท่านั้นที่ยังติดอยู่ เสาที่ครั้งหนึ่งเคยตั้งตรงเกลี้ยงเกลา เดี๋ยวนี้เอนลู่เอียงแทบจะทำมุมสี่สิบห้าองศา มีร่องรอยของปลวกกัดกินเกือบทั่วทั้งบริเวน
ใช่!!! มันนานมากแล้ว นานจนผมเกือบจำไม่ได้ว่า ครั้งสุดท้าย ผมกลับมาเมื่อไหร่ ป่าปูน สังคมเมือง แสงสีของเมืองหลวงกำลังดูดกลืนผมเข้าไป จนผมเกือบเสียท่า
จนผมได้กลับมา กลับมาบ้าน กลับมานา กลับมายังกระท่อมที่ผมเคยนอนสูบน้ำ และบางที ที่นี่ มันคงจะเป็นความสุขของผม...
ขอบคุณภาพสวยๆ จาก Salek Manson
ขอบคุณภาพสวยๆ จาก Salek Manson
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
