🎯 บันทึกที่ทะเลหัวหิน บ้านพักของพ่อ
.
เมื่อครั้งที่คนรู้จักทำงานเป็นมือปืน(สำนวนในครั้งกระนั้นหมายถึงผู้ที่รับจ้างทำงานมิได้มีกิจการเป็นของตนเอง)ในโรงพยาบาลสัตว์แห่งหนึ่ง
.
ชายคนนั้นได้รับผิดผิดชอบในส่วนของสาขาย่อย
โดยภาระรับผิดชอบทั้งหมดในสาขานั้น มีผู้ช่วยมาผลัดเปลี่ยนในทุกวัน
.
อยู่มาวันหนึ่งเจ้าของซึ่งเป็นผู้หญิงได้เสียชีวิตจากอุบัติเหตุจากรถชนเสาไฟฟ้าเนื่องจากการหลับในของสามี
.
ทุกอย่างเลยโกลาหล ชายคนนั้นต้องวิ่งไปทำงานในสาขาใหญ่สลับมาดูสาขาย่อย เป็นงานที่หนักในช่วงนั้น
.
สิ่งที่เกิดขึ้นคือเงินจำนวนหนึ่งได้หายไป ชายคนนั้นก็ตกเป็นหนึ่งในผู้ต้องสงสัย
.
พี่ผู้ชายสามีเจ้าของโรงพยาบาล เมื่อครั้งก่อนเคยดีกับชายหนุ่มคนนี้มาก แต่บัดนี้กลับเมิน ชายหนุ่มก็ไม่รู้จะทำประการใด คำพูดบางคำที่ออกจากพี่ผู้ชาย เจ้าของโรงพยาบาลที่ทำให้ชายหนุ่มรับรู้ได้ถึงการไม่ไว้ใจ รู้สึกงงๆ แต่ชายหนุ่มก็เฉยๆ ยังทำหน้าที่ต่อไป
.
วันหยุดก็ยังคงมาซ่อมแซมกรงสำหรับน้องหมาแมวทำตัวแบบไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เวลาทำงานในทุกๆวันพักเที่ยงมีเวลากินข้าวไม่เกิน7นาที หมอไม่พอ คนไข้รออยู่ หลังเลิกงานคือ2ทุ่มแต่มักจะเลทถึงสามสี่ทุ่มถ้าเคลียร์เคสไม่เสร็จ
.
วันหนึ่งชายหนุ่มแอบสังเกตเห็นเด็กหญิงผู้ช่วยคนหนึ่งเปิดเกะตังค์และหยิบไป ชายหนุ่มเช็คดูก็หายไปจริง และทุกครั้งที่เจ้าหล่อนมาในสาขาย่อยก็หายทุกคราไป
.
แต่ช่วงนั้นก็ยังไม่ทำอะไร เหตุเพราะพี่ผู้ชายผู้เป็นเจ้าของยังไม่สบายนัก สมองได้รับ
การกระทบกระเทือน ยังงงอยู่ แล้วยังถูกบีบจากแม่ยายที่เป็นต้นเหตุพาลูกสาวไปตาย
.
คราวต่อมากระผมได้ยินว่าเด็กสาวผู้นั้นถูกให้ออกจากงาน เนื่องจากจับได้ว่าเธอเป็นขโมย จากที่เจ้าของแอบติดกล้องวงจรปิด โดยที่ชายหนุ่มเองไม่รู้ตัว
.
ตั้งแต่นั้นมาพี่เจ้าของเข้าใจ และรักชายคนนั้นมากกว่าเดิม
ถ้าตอนนี้หลายคนคิดว่ามันเหมือนนิยายหลอกเด็กให้ทำความดี...แต่เปล่าเลยเรื่องนี้เป็นเรื่องจริง
.
กระผมนำเรื่องเล่านี้มาลงในเพจ เพราะต้องการสื่อในฐานะ ผู้อ่านหนึ่งคน ที่อยากจะส่งสาร์นถึงผู้เขียน สำหรับนักเขียนผู้มาใหม่ เมื่อเขียนมาระยะหนึ่ง กระผมเชื่อว่าจะมีบางเมนท์ที่แปลกๆ และทำให้เกิดความรู้สึกสะเทือนใจ ซึ่งเป็นสิ่งที่ต้องเจอในชีวิตนักเขียน
.
เราในฐานะคนอ่านก็เคยลองเขียน เราก็รู้ถึงภาวะนั้นได้เช่นกัน (แต่ถ้ามองมุมกลับเป็นข้อดีคือเราได้ทดสอบเห็นอารมณ์การเกิดดับของอารมณ์ที่ขุ่นมัวเป็นฝึกการรู้สึกตัวที่ดีอย่างหนึ่ง)
.
การเขียนบทความโดยเฉพาะในเรื่องของการโมติเวทที่ต้องใช้อารมณ์และความรู้สึกของผู้เขียนเข้าไปผสม มันหมิ่นเหม่ต่อการกระทบผู้อื่น เหตุเพียงเพราะเขาไม่รู้จักเราดีพอ การตีความ ตามความรู้สึกที่มันดิ้นได้
เหตุการณ์เงินหาย แน่นอนคนที่น่าสงสัยคือคนที่เกี่ยวข้องกับเงิน ก็ไม่ผิดที่เจ้าของคิดอย่างนั้น
.
สิ่งที่ชายหนุ่มคิดขณะนั้นคือไม่ได้ทำผิด และเจ้าของก็ยังดีกับคนที่เราเองก็ดีกับเขาหมายถึงเพื่อนร่วมงาน และเขาก็ไม่ได้ร้ายกับทุกคน
ถึงกับย้อนมาดูเองว่าเป็นอย่างนั้นจริงหรือเปล่า
ไม่ใช่..ก็ป่วยการที่จะลงวาทะให้เป็นวาทะกรรมเพียงเพราะเราไม่รู้จักกันดีพอ
.
ในเรื่องบทความโดยส่วนตัวก็เคยเม้นท์แบบสุดกึ๋นเช่นกัน เพียงเพราะเราตัดสินเขาในบทความ แต่นั่นไม่ได้ตัดสินเขาไปทั้งชีวิต ตัดสินเฉพาะงานเขียนไม่ใช่ตัวเขา เหตุเพราะเราเองก็ยังไม่รู้จักเขาดีพอ
.
และแต่บางทีความปราถนาดี อาจเป็นการก้าวก่าย โดยเฉพาะบางบทความที่เจ้าของตั้งใจเขียน แต่ลืมเปิดประตูใจกว้างรับการเม้นท์ในที่สาธารณะ และเราเองก็แสดงความคุ้นเคยที่เร็วไป
.ก็ต้องขออภัยมาณ.ที่นี้ ถ้าเม้นท์ใดที่ล่วงเกินไป
.
และในบางครั้งขอบเขต เราไม่เท่ากัน การล้ำเส้นมันเกิดได้เสมอ เพียงเพราะเขาและเราไม่รู้จักกันดีพอ
.
หลายคน ทุ่มเทกับงานเขียน เราจึงหวง ไม่อยากให้ใครแตะงานของเรา เป็นเรื่องที่ปกติมาก
.
หลายคนทุ่มเทกับงานเขียน แต่มีเมนท์ที่ไม่เกี่ยวกับงานเราเลย เราก็งง..มันคืออะไร
หลายคนทุ่มเทกับงานเขียน แต่ไม่มีเมนท์ที่มาแตกยอด แล้วชีวิตของบทความมันอยู่ตรงไหน มันแห้งแล้งในความรู้สึก
.
มันก็เป็นนานาเหตุผล เพราะอักษรแสดงอารมณ์ไม่ได้มาก และความต้องการของแต่ละคนก็ไม่เหมือนกัน
.
กระผมเองเข้ามาในที่นี่ไม่กี่เดือน ในฐานะคนอ่าน และคนเขียนบ่นความที่ไม่ใช่บทความ
ก็พอเข้าใจนักเขียน..ไม่ทั้งหมดแต่ก็พอเข้าใจได้ถึงความรู้สึกของคนเขียน ที่ทุ่มแรงกายใจกว่าจะออกมาเป็นบทความหนึ่ง ไม่ว่าบทความสาขาใด พบว่ามันไม่ง่ายเลย
.
คนที่ลุยมาตั้งแต่BDเริ่มต้น ก็คงไม่มีใครเข้าใจดีพอเท่าๆกับเพื่อนๆร่วมรุ่น
เอฟซีผู้ติดตามนักเขียนก็รู้จักเหล่านักเขียนที่ตนเองชื่นชมกว่าใคร`
.
คุณพาราเซตามอลที่ให้กำลังใจนักเขียนมาตลอดแม้ตอนนี้เธอจะมาวาดลวดลายบนเพจคนไทยตัวเล็กๆ หรืออินดี้แมนที่เม้นท์ทีเป็นพารากราฟเพื่อช่วยพัฒนางานผู้เขียนให้ดีขึ้น ผู้ให้กำลังใจนักเขียนมาตั้งแต่รุ่นดึก ก็ย่อมรู้จักนักเขียนดีพอมากกว่า คนที่มาอ่านไม่กี่เดือน และผลุบๆโผล่ๆอย่างกระผม
.
กระผมจึงอยากให้กำลังใจในฐานะคนอ่านส่งต่อนักเขียนทุกท่านทั้งใหม่และเก่า บางครั้งอาจจะเม้นดุดัน หรือเขียนบ่นความที่ดุดันบ้าง บางครั้งก็เล่นหัวจนเกินงาม ขออดทนให้โอกาสให้ เราได้รู้จักทุกคนให้ดีพอ ให้สมกับความตั้งใจ เพราะถ้าเรายังอยากอยู่ในนี้ แสดงว่าที่นี่ยังมีดี ก็ขอเวลาในการเรียนรู้และปรับตัว
.
กระผมนึกถึงคำโบราณจากครูคนหนึ่ง จงเอาเยี่ยงกาแต่อย่าเอาอย่างกา กามันขยันแต่ขณะเดียวกันก็ชอบขโมย ชีวิตส่วนตัวผู้เขียนจะเป็นใคร ยังไง ก็ตามกระผมคงไม่ขวนขวายมาใส่ใจนักเพราะเป็นชีวิตส่วนตัว กระผมสนใจเพียงว่าบทความบทที่อ่านจะทำให้กระผมมีชีวิตและแรงใจที่ดีขึ้นอย่างไร แม้บทความนั้นหรือเม้นท์นั้นจะกระทบหลังปักที่อก แต่ถ้ามันทำให้เรารู้ตัวก็ยังดี...
.
.
กระผมเคยติดตามผลงานของครูอาจารย์หลายรูป แม้ไม่ได้ปาวารณาเป็นศิษย์ใครก็ตาม แต่ไม่มีใครเลยที่จะไม่โดน แม้จะอยู่ในร่มกาสาวพัสตร์ หลายรูปที่ว่าดีก็ถึงกับสึกไปครองเรือน ทำพลาดไปก็เยอะ ลูกศิษย์หลายคนก็ประนาม เหยียดหยามด้วยถ้อยคำรุนแรง
.
แต่กระผมก็ยังเคารพในคำสั่งสอนหากไม่ขัดต่อคำสอนของศาสนา ส่วนตัวท่านก็ได้รับผลไปแล้วเป็นเรื่องส่วนตัว ไม่เกี่ยวกับคำสอน
.
กระผมก็ยังอ่านที่บทความไม่ได้ตัดสินในชีวิตส่วนตัวว่าเขาจะเป็นอย่างไร แต่กระผมมีความเชื่ออย่างหนึ่งว่าหากวันใดที่ได้จรดปากกาหรือแป้นพิมพ์ จิตใต้สำนึกจะทำงานกระตุ้นให้เขาทำตามอย่างที่เขียน ขึ้นชื่อว่าชีวิต มันต้องค่อยเรียนรู้และพัฒนา
.
แค่เรามีBDเป็นพื้นที่ในการส่งต่อมิตรภาพ กระทบร่วมกันก็เป็นแรงมหาศาล เราก็เปลี่ยนคนอื่นก็เปลี่ยน ไม่ว่าใครก็คงอยากอยู่ในพื้นที่ดีๆแห่งนี้
.
ขอโอกาสทำความรู้จัก..เธอให้ดีพอ
.
ขอให้เธอใจกว้างอย่างทะเล เหมือนที่พ่อทำ
.
กระผมขอฝากความปราถนาดีให้กำลังนักเขียนทุกท่านกับทะเลหัวหินบ้านพักของพ่อและเพลงพระราชนิพนธ์หัวหินในหลวงรัชกาลที่๙ ของเช้าวันนี้ขอรับ
.
กระผมไม่มีวาสนาทางด้านดนตรีและการขับกล่อม กระผมคงทำได้เพียงเท่านี้นะขอรับ เป็นเครื่องดนตรีชนิดเดียวที่กระผมเล่นพอได้ ใช้ผ่อนคลายระหว่างทำงาน เพื่อจัดระเบียบสมอง ให้เราทำงานต่อเนื่องได้ทั้งวันโดยไม่ล้าเกินไป
.
วันนี้ถ้ามีโอกาสคงได้ไปโครงการในพระราชดำริขอในหลวงร.๙โครงการช่างหัวมัน
ขอบคุณขอรับ🙏😊