🀄💎📚
ลักษณะวินิจฉัยพระธรรมวินัย
[๕๒๓] ครั้งนั้น พระมหาปชาบดีโคตมี เข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาค ถวายบังคม ได้ยืน
ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง แล้วกราบทูลว่า
ขอประทานพระวโรกาส พระพุทธเจ้าข้า ขอพระผู้มีพระภาคโปรดแสดงธรรมโดยย่อ ที่หม่อมฉันฟังธรรม ของพระผู้มีพระภาคแล้ว เป็นผู้เดียวจะพึงหลีกออก ไม่ประมาท มีความเพียร มีตนส่งไปอยู่
พระผู้มีพระภาคตรัสว่า
ดูกรโคตมี เธอพึงรู้ธรรมเหล่าใดว่า ธรรมเหล่านี้ เป็นไปเพื่อ
ความกำหนัด ไม่ใช่เพื่อคลายความกำหนัด; เป็นไปเพื่อความประกอบ ไม่ใช่เพื่อความพราก ;
เป็นไปเพื่อความสะสม ไม่ใช่เพื่อความไม่สะสม ;
เป็นไปเพื่อความมักมาก ไม่ใช่เพื่อความมักน้อย ;
เป็นไปเพื่อความไม่สันโดษ ไม่ใช่เพื่อความสันโดษ ;
เป็นไปเพื่อความคลุกคลีด้วยหมู่ ไม่ใช่
เพื่อความสงัด ;
เป็นไปเพื่อความเกียจคร้าน ไม่ใช่เพื่อปรารภความเพียร ;
เป็นไปเพื่อความเลี้ยงยาก ไม่ใช่เพื่อความเลี้ยงง่าย ;
ดูกรโคตมี เธอพึงทรงจำธรรมเหล่านั้นไว้โดยส่วนเดียวว่า นั่นไม่ใช่ธรรม ;
นั่นไม่ใช่วินัย ; นั่นไม่ใช่สัตถุศาสน์ ;
ดูกรโคตมี อนึ่ง เธอพึงรู้ธรรมเหล่าใดว่า ธรรมเหล่านี้เป็นไปเพื่อความคลายกำหนัด
ไม่ใช่เพื่อมีความกำหนัด ;
เป็นไปเพื่อความพราก ไม่ใช่เพื่อความ ประกอบ ;
เป็นไปเพื่อความไม่สะสม ไม่ใช่เพื่อความสะสม ;
เป็นไปเพื่อความมักน้อย ไม่ใช่เพื่อความมักมาก ;
เป็นไปเพื่อความสันโดษ ไม่ใช่เพื่อความไม่สันโดษ ;
เป็นไปเพื่อความสงัด ไม่ใช่เพื่อความคลุกคลีด้วยหมู่ ;
เป็นไปเพื่อปรารภความเพียร ไม่ใช่เพื่อความเกียจคร้าน ;
เป็นไปเพื่อความเลี้ยงง่าย ไม่ใช่เพื่อความ
เลี้ยงยาก ;
ดูกรโคตมี เธอพึงทรงจำธรรมเหล่านั้นไว้โดยส่วนเดียวว่า นั่นเป็นธรรม ;
นั่นเป็นวินัย ; นั่นเป็นสัตถุศาสน์ ฯ
📚💎🀄
พระไตรปิฎกไทย (ฉบับหลวง)
เล่มที่ ๗ หน้าที่ ๒๑๓ ข้อที่ ๕๒๓
ืพระวินัยปิฎก เล่ม ๗ จุลวรรค ภาค ๒ ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น.
bn8185.
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
