COLORS OF THE WIND
บทเพลงกับความฝันที่เป็นจริงอย่างไม่คิดไม่ฝันว่าจะเป็นไปได้
เชื่อว่าทุกคนมีความฝันค่ะ โต๊ะก็มีความฝัน เป็นฝันเล็กๆ ที่อยากให้มีโอกาสเป็นจริงสักครั้ง
โต๊ะฝันอยากร้องเพลง Colors Of The Wind กับวงออเคสตร้าสักครั้ง
โต๊ะเตือนตัวเองบ่อยครั้ง ว่าฝันนี้เป็นจริงยาก อย่าฝันลมๆ แล้งๆ เลย
▶️▶️▶️▶️▶️▶️▶️▶️
แต่แล้ววันหนึ่ง อาจารย์มอบโอกาสสำคัญในชีวิตให้ อาจารย์ให้โต๊ะขึ้นเวทีร้องเพลงกับวงออเคสตร้าของกรมศิลปากร
วันที่วงดนตรีจากกรมศิลปากรมาถึง โต๊ะรู้สึกว่าคอนดักเตอร์หน้าคุ้นมาก เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน (มานึกออกตอนหลังว่าเคยเห็นทางช่อง5 เมื่อก่อนจะมีการแสดงดนตรีให้ดูบ่อยๆ)
ความฝันเล็กๆ ของโต๊ะเป็นจริงเพราะโอกาสที่อาจารย์มอบให้
ก่อนจะมาถึงวันขึ้นเวทีจริง โต๊ะซ้อมเพลงคนเดียวทุกวัน แล้วอาจารย์เรียกไปคุย และยื่นโน้ต colors of the wind ให้
ในตอนนั้นบอกกับอาจารย์ว่า "อาจารย์ หนูกลัว หนูร้องเพลงวงของกรมศิลป์ เขามีแต่นักร้องเก่งๆ ร้องเพลงเพราะๆ ทั้งนั้น"
อาจารย์ตอบมาว่า "แน่นอน ทุกคนในวงเป็นอาจารย์ทั้งนั้น เขาต้องร้องเพลงดีกว่าเอ็งอยู่แล้ว แต่ครูให้เอ็งขึ้นไปร้องเพลง ไม่ได้ให้เอ็งไปร้องแข่งกับเขา ถ้าแข่งยังไงเอ็งก็แพ้ ครูไม่ได้คาดหวังเอ็งจะร้องเพราะเท่าเขา แต่ครูให้เอ็งขึ้นไปร้องเพลงในแบบของตัวเอง ร้องเพลงเพราะๆ ในแบบของเอ็ง เข้าใจมั้ย"
ไม่น่าเชื่อว่าคำพูดของอาจารย์จะทำให้หายกังวล
จนถึงวันร้องจริงได้ซ้อมแค่รอบเดียว จากนั้นแค่รอเวลาขึ้นเวทีร้องจริง
ทั้งอาจารย์และรุ่นพี่ลุ้นกันมาก "ไอ้โอ๋จะทำได้มั้ยว้า..."
เพลงแรกที่ร้อง IF WE HOLD ON TOGETHER ตอนร้องเพลงนี้ รุ่นพี่มาดึงศอกไว้บอกว่า "อย่าเพิ่งเดินออกไป" เพราะต้องการให้คนฟังลุ้นว่าใครคือคนร้อง
พอร้องผ่านท่อนแรก รุ่นพี่พยักหน้า "ออกไปได้" โต๊ะทำตามรุ่นพี่บอก เดินออกมาจากด้านหลังเวที
ตะลึงและตกใจกับเสียงกรี๊ดและเสียงปรบมือ แต่สติไม่หลุด ในหัวตอนนั้นมีภาพที่เกิดจากจินตนาการแทรกเข้ามา
จนมาถึงเพลง Colors of the wind ตลอดทั้งเพลง เห็นภาพผู้หญิงค่อยๆ เดินขึ้นมายืนที่หน้าผา หมอกจางๆ อยู่รอบตัว แหงนหน้ามองที่ท้องฟ้า เหยี่ยวบินโฉบเหนือหัว
เป็นภาพที่งดงามมากสำหรับโต๊ะ
อาจารย์บอกให้เชิญแม่กับยายมาดูด้วย งานนี้เลยมียายและแม่เฝ้าดูความฝันเล็กๆ ของโต๊ะเป็นจริงอยู่ด้วย
ทั้งสองคนเลือกที่นั่งแถวไหน พี่ๆ น้องๆ พอจะเดาได้ไหมคะ
แม่กับยายเลือกนั่งแถวสุดท้ายค่ะ 5555
พอจบงาน อาจารย์เดินมากอดเลย "ทำได้ดีมาก" คือคำชมที่ทำใจพองโต
อาจารย์หลายท่านในวงดนตรีต้องการให้โต๊ะเดินทางไปร่วมแสดงดนตรีที่ต่างประเทศด้วย แต่อาจารย์ที่เป็นคอนดักเตอร์บอกทำแบบนั้นไม่ได้ เพราะโต๊ะเพิ่งเรียนปี1 อาจารย์บอกก็อยากให้ไปด้วย แต่โต๊ะจะเสียเวลาต้องดรอปเรียน
ถ้าเรียนจบชวนไปด้วยกันแน่นอน
งานนั้นรุ่นพี่ที่ดึงศอกโต๊ะเรียนจบแล้ว ได้เดินทางไปกับพวกอาจารย์ค่ะ
ส่วนโต๊ะ... ไม่ได้มีความฝันว่าจะต้องเดินทางไปร้องเพลงไกลๆ แบบนั้น
ฝันของโต๊ะ... แค่มีโอกาสได้ร้องเพลงกับวงออเคสตร้าก็ดีใจแล้วค่ะ
ในปีต่อมา เรียนปี2 มีโอกาสได้ร้องเพลงกับวงนี้อีก ครั้งนี้อาจารย์ที่เป็นคอนดักเตอร์เจาะจงให้โต๊ะขึ้นร้องด้วยตัวเอง
เพลงที่ร้องมี เพลงพระราชนิพนธ์ยามเย็น และ Superstar ของ carpenter
ได้ซ้อมก่อนร้องจริง 1 วันค่ะ
ตอนซ้อมถูกทดสอบเล็กน้อย คอนดักเตอร์สงสัยว่าโต๊ะจะร้องยามเย็นคีย์ที่สูงกว่าเดิมได้ไหม
ขณะซ้อมร้องเกือบครึ่งเพลง เพลงถูกเปลี่ยนคีย์กะทันหัน แล้วพอใกล้จบเพลง เพลงถูกปรับมาเล่นคีย์เดิม อาจารย์ที่เป็นคอนดักเตอร์ถามว่า "รู้มั้ยว่าถูกเปลี่ยนคีย์"
โต๊ะบอกว่า "รู้ค่ะ"
อาจารย์อีกคนบอก "ทำไมไม่เล่นคีย์นั้นจนจบเพลง น้องมันร้องได้ เสียงถึง"
อาจารย์ที่คุมวงบอก "รู้ว่าร้องได้ เสียงถึงแน่ๆ แต่ให้ร้องแบบสบายดีกว่า"
พอถึงวันร้องจริง เพลง Superstar กลายเป็นเพลงที่ถูกปรับคีย์ให้สูงขึ้น ไม่มีใครบอกโต๊ะเรื่องนี้
พอจบงานอาจารย์ทึ่คุมวงเดินมาหาแล้วบอกว่าคีย์เดิมจะร้องอึดอัดไป ครูเลยเปลี่ยนคีย์ให้โดยที่ไม่ได้บอก
งานนี้ก็มีแม่และยายตามมาเชียร์ มีน้าเพิ่มมาอีกคน แฟนคลับแสดงตัวเยอะเลย อาจารย์เอกอื่นในมหาวิทยาลัยบอกลางานมาเชียร์โดยเฉพาะ ยังมีอาจารย์จากโรงเรียนมัธยมตามมาบอก พอรู้ว่าหนูร้อง ครูก็ลางานมาเลย
ดีใจมากเลยค่ะ ที่มีคนลางานเพื่อมาดูโต๊ะ
ินี่แหละ... ความฝันของโต๊ะ ฝันเล็กๆ ที่เป็นจริงในที่สุด เหมือนรายการฝันที่เป็นจริงเลย 😄
ปล. เพลงนี้... อาจมีเสียงตกไปบ้าง ร้องผิดพลาดประการใด ขออภัยด้วยนะคะ แต่ใช้ใจร้องแน่นอนค่ะ ขอให้ฟังเพลงอย่างมีความสุขนะคะ 😊😊
🌷🌷🌱🌱🌷🌷🌱🌱
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
