คิดฮอด วิถีไทบ้าน EP2.
แสงสีแดงออกส้มราวกับเปลือกของมะม่วงพันธ์แก้มแดงสุก เริ่มอ่อนแรงลงเรื่อยๆ ความมืดกำลังแผ่ปีกกางออก โอบอุ้มเข้าทุกขณะ
พับผ่าสิ!!! ผมสบถออกมาอย่างอารมณ์เสีย พร้อมๆกับใช้มือขันหัวเทียนออกมา ใช้กระดาษทรายเบอร์ละเอียดที่เตรียมไว้พร้อมอยู่แล้วใต้เบาะ บรรจงขัดเขม่าดำคราบน้ำมันเครื่องออก
มอไซค์เจ้ากรรมเล่นเอาผมถีบคันสตาร์ทจนเหงื่อซึม หลังจากเพียรแก้ไขสักพักใหญ่ เสียงคำรามของเครื่องยนต์แบบสองจังหวะก็แผดเสียงแยงเสียดหู ควันขาวขุ่นๆ ลอยพุ่งเป็นลำออกจากปลายท่อไอเสียอันเป็นเอกลักษณ์ของเครื่องยนต์แบบนี้
ยามาฮ่า เจอาร์ ร้อยยี่สิบ ไม่มีสติกเกอร์ หรืออะไรติดบอกไว้ เพราะเฟรมส่วนใหญ่ของตัวรถ ไม่มีติดรถมาด้วยตอนที่พ่อซื้อต่อมาจากร้านซ่อมมอเตอร์ไซค์ของคนในหมู่บ้าน จะมีก็เพียงแต่เครื่องยนต์เท่านั้นที่เป็นจุดสังเกตุ ยี่ห้อและรุ่น จริงๆแล้วมันก็เป็นความผิดของผมเอง ที่ไม่รู้จักเผื่อเวลา เพราะอันที่จริง อาการลักษณะแบบนี้ไม่ได้เกิดขึ้นเป็นครั้งแรก
บัดนี้ แสงสุดท้ายจวนเจียนจะหมดลงแล้ว ยังดีที่เมื่อตอนกลางวัน ผมได้ออกมาสำรวจพื้นที่ และกำหนดจุดไว้แล้ว จึงไม่ยากนัก สำหรับเบ็ดห้าสิบคันที่ผมเตรียมมา เบ็ดคันสุดท้ายถูกปักลงโดยใช้เวลาทั้งหมดราวๆสามสิบนาที ในคืนเดือนมืด และเวลาหัวค่ำ เป็นเวลาที่ปลามักจะติดเบ็ดที่สุด พ่อมักจะบอกและทำให้ผมเห็นอยู่เป็นประจำเมื่อครั้งที่ผมห้อยสอยตามพ่อสมัยเด็ก
ใช้ปลายเบ็ด เกาะเข้าไปที่ปากของเขียด แล้วหย่อนลำตัวของเขียดลงไปในน้ำสักครึ่งตัว พอให้มันใช้ขาทั้งสองข้างถีบน้ำให้เกิดเสียงได้ การปักเบ็ดลักษณะนี้ ส่วนมากแล้วมักจะเป็นปลาช่อนที่กินเบ็ด
หลังจากที่ผมนั่งพักสักยี่สิบนาที ก็ออกเดินสำรวจ เบ็ดคันแรกๆ ลู่ลงยักยี่ยักหยั่น เชือกเดี๋ยวตึงเดี๋ยวหย่อน พันล้อมกอข้าวที่กำลังท้องมาร “เสร็จละ!!!” ผมอุทานออกมาอย่างดีใจ ไอ้ซ่อนขนาดเท่าๆกับสากตำน้ำพริก มันเป็นขนาดที่ใหญ่ทีเดียวและคงขายออกไม่ยาก เพราะเป็นขนาดที่พอเหมาะสำหรับต้ม และหวังภายในใจว่า ถ้าได้ขนาดนี้สักสิบตัวจากเบ็ดห้าสิบคันเช้าวันจันทร์คงมีเงินสักสองสามร้อยไว้ใช้ไปโรงเรียนได้เป็นสัปดาห์.....
ไว้ติดตามต่อEP3. นะครับ!!!!
ขอบคุณภาพสวยๆจาก อนุสรณ์ มีสุข
- 3
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
